Krachtcentrale

De vocoder van Kraftwerk staat te koop op E-bay!! Voor de vraag "wat is een vocoder" schakelen we over naar Wikipedia.
Een vocoder (voice coder) is een geluidseffect dat een menselijke stem een synthetische klank geeft. Een vocoder analyseert het spectrum in de aangeboden stem, en past deze kunstmatig articulatie toe op een tweede signaal, dat bijvoorbeeld door een synthesizer geleverd wordt. Het effect is een 'robot'stem die metaalachtig en monotoon klinkt. De groep Kraftwerk gebruikte vaak vocoders in hun muziek en het is een populair effect in elektro.
Hier vind je het hele artikel, erg interessant.

Kraftwerk is trouwens niet de enige die gebruik maakt van vocoders in hun muziek. Vrijwel alle intro's bijvoorbeeld die Ben Liebrand ooit voor zijn cd's heeft gemaakt, zijn gemaakt met een Sennheiser vocoder. Eenzelfde apparaat heeft Kraftwerk later ook gebruikt voor hun platen.
Maar ook Jean-Michel Jarre, Paul McCartney en Neil Young hebben de vocoder (vooral in de jaren '80) verkend en gebruikt op hun platen. De laatste toevoeging in dit rijtje is wat mij betreft Ferry Corsten. Die heeft in zijn nummer Rock your body ook een vocoder gebruikt om de tekst een wat krachtigere en coolere klank mee te geven.

Nadeel van een vocoder is wel dat soms de tekst niet echt goed meer te volgen is. Zo heb ik me jarenlang afgevraagd wat dat vreemde geluid op Magnetic Fields aan het einde van een nummer is. Bleek dat het Jarre zelf was die door een vocoder roept "Les chants magnetiques".
Maar ook met dat nummer van Ferry Corsten is de tekst niet helemaal helder. Dit is de originele tekst:
I'm on a mission,// let me take you back and forth//Another jam that's gonna make you scream for more//From New York, London to Amsterdam,//let's rock//I wanna rock your body rock!
Maar nu klinkt de "Let's rock" toch een beetje als "let's f#ck"...toeval?

Trouwens, deze jongen heeft de tekst ook niet helemaal goed gehoord...

Aanvulling van Eric:
Wat betreft de vocoder heb ik nog wel een aanvulling. De amerikaanse soul-funk band Zapp (van de familie Troutman) maakt in bijna al haar nummers gebruik van een zogenaamde talk box. Dit is een apparaat waarmee spraak via een elektrisch instrument kan worden gegenereerd, meestal een gitaar. De niet-gitaar versie staat meestal bekend als vocoder. Voor de jongere generatie is dit typische Zapp geluid wellicht bekend van het nummer California love van Tupac Shakur. Roger Trautman is daarin te horen op de talk box.

Smartlappen

Smartlappen zijn volgens de dikke Van Dale "sentimentele levensliederen", maar het is natuurlijk veel meer dan dat. Weten we trouwens waar de term "smartlap" vandaan komt? Het woord kwam in zwang aan het begin van de jaren 1960 toen velen naar aanleiding van de successen van de Zangeres Zonder Naam een weerzin opbouwden tegen het genre. Deze niet-liefhebbers spraken badinerend van een smartlap, naar analogie van de Duitse woorden Schmachtlappen (zwijmelaar) en Schmachtfetzen (sentimenteel lied). Deze woorden betekenen letterlijk 'smachtlap'. Het zijn oorspronkelijk bijnamen voor de in de katholieke liturgie gebruikte vastendoek. Met zo'n doek, waarop het lijden van Christus staat uitgebeeld, wordt tijdens de vastentijd het altaar afgedekt. (met dank aan Wikipedia)

Maar als je nou denkt dat de smartlap iets typisch Nederlands is, dan vergis je je lelijk. Zo uit mijn hoofd weet ik er sowieso al eentje: It's A Hard Life van Queen. De tekst is als volgt.

It's a hard life//To be true lovers together//To love and live forever in each others hearts //It's a long hard fight//To learn to care for each other//To trust in one another right from the start//When you're in love
I try and mend the broken pieces//I try to fight back the tears//They say it's just a state of mind//But it happens to everyone//How it hurts - deep inside//When your love has cut you down to size//Life is tough - on your own//Now I'm waiting for something to fall from the skies//Waiting for love.

Ja, ik weet het, het is geen Hazes, maar het is wel een tranentrekker. Freddy Mercury was überhaupt goed in dit soort teksten. Eén van de nummers die ook zo'n tekst heeft is You Take My Breath Away (1976). Dat nummer bezingt eigenlijk de start van de relatie waarover in It's A Hard Life (1984) het einde bezongen wordt.
Zo bezien duurde die relatie dus maar 8 jaar...!

Verkocht

Gisteren aan het eind van de middag heb ik de Peugeot 406 kunnen verkopen aan een uitermate gelukkige garagehouder in Sleeuwijk. Waar? Sleeuwijk. Bij Gorinchem over de brug links (vanaf Utrecht gezien dan).

Het is met die gasten altijd hetzelfde. Als je een auto komt kopen dan is het de beste auto die je van je leven kan kopen, moet je ervan af dan is dezelfde auto ineens compleet sh#t. Gisteren ook weer. Die man loopt rond die auto, stapte 10 keer in en ook weer uit. Er om heen draaien, kijken, op de brug, monteurtje kijken. Looplampie aan, kijken. Olie wegvegen, bedenkelijk kijken. Auto laten zakken, overleggen met monteurtje. Nou, bij de gratie Gods dan maar.

Nou heeft hij zoveel gekeken, maar tòch heeft hij twee dingen niet gezien, gemerkt:
1) de clignoteur vertoont kuren. Als je rechtsaf slaat en je knippertje staat aan, gaat hij soms bij het uitkomen van de bocht aan voor linksaf.
2) als je een beetje woest uitstapt, zoals ik met mijn temperament nogal eens doe, trap je zo het rubber bij de deur van de dorpel af. Ach, met een beetje Bison-kit is dat ook te voorkomen.

Tja, hij vroeg niet of er nog gebreken waren en ik was het even vergeten...

Het monteurtje bracht mij naar de bushalte (enorm aardige mensen daar in het pitoreske Sleeuwijk) en met de bus en de trein was ik 2 uur later weer thuis. Lang leve het openbaar vervoer!

Doppelgänger

Blijkbaar heb ik een nogal algemeen gezicht. Vergelijk bijvoorbeeld mijn foto hier links eens met deze makker. Opmerkelijk, he?
Maar dan is er ook nog mijn tweelingbroer Marco. De eerste keer dat ik hem zag op tv dacht ik echt dat ik in de zeik genomen werd, Bananasplit o.i.d., want het is net alsof ik in de spiegel kijk!

Maar het kan nog erger. Op een avond liep ik na het werk van het treinstation Parkwijk naar de Albert Heijn aldaar toen een man mij tegemoet kwam. Hij keek naar mij en zei mij goedendag. Ik ben opgevoed om altijd beleefd en vriendelijk te zijn dus zei ik hem ook netjes goedendag. Die man loopt even door, draait zich om en vraagt aan mij "ken je me niet meer?". Met alle beste wil van de wereld, sorry, nee, ik weet niet wie u bent. "Maar jij bent toch ..., die werkt bij het GAK in Almere!?!". Nee, sorry, ik ben niet mislukt. "Dan moet je daar zeker en vast een broer hebben werken". Nee, zover ik weet niet. Ik liet de man in vertwijfeling achter...

Onverstaanbaar

Gisteren had ik het over zanger(es)(s)(en) die de woorden niet goed uitspreken of gewoon een spraakgebrek hebben. Een kleine zijsprong op dat thema zijn die nummers die op zich prachtig gezongen zijn, maar door de luisteraar niet goed gehoord worden.

Zo waren er eind jaren '90 de Venga Boys met hun nummer We're going to Ibiza. Ik had destijds een collega die mij het nummer had horen zingen en er van overtuigd was dat ik "We're going to eat pizza" had gezongen. Het moment van openbaring kwam toen ze het nummer luidkeels met de alternatieve tekst meezong in een volle woonkamer. Tot grote hilariteit van alle aanwezigen, uiteraard.

Maar zelf heb ik ook jaren gedacht dat Frank Boeijen "Wie wil er bloed op de achterbank van een gevilde geit" zong in zijn tophit uit 1983, Zwart Wit. De tekst was natuurlijk "Wie wil er bloed op de achterbank van de werkelijkheid".

In Amerika was er eens iemand die keihard met een nummer van Jimi Hendrix meezong. In plaats van de tekst "Excuse me while I kiss the sky" zong hij in een overvolle kroeg "Excuse me while I kiss this guy".

Omdat er blijkbaar meer mensen zijn die andere teksten horen dan er gezongen wordt, is er een website in het leven geroepen; genoemd naar de tekst die verkeerd verstaan werd door die zingende jongen in een kroeg. Altijd leuk om een saaie vrijdagmiddag een beetje op te fleuren.

Overeenkomsten

Wat hebben James Blunt, Eternal en Stevie Nicks gemeen? Ze hebben allemaal een probleem met de uitspraak.

Een tijdje terug had ik het hier over de teksten van James Blunt, maar waardoor ik eigenlijk echt naar die tekst ging luisteren was omdat ik mij enorm irriteerde aan zijn uitspraak van het woord "question". Hij maakt er iets als "queshun" of zelfs "kweshun" van; onvergeeflijk voor een Engelsman. Ik las gisteren trouwens dat een meisje in een ziekenhuis in Engeland uit een coma was ontwaakt door/op de muziek van James Blunt. En ik maar denken dat het omgekeerde het geval is (dat ik van zijn muziek ooit nog eens in een coma zal raken), maar dat terzijde.

Eternal had in de jaren '90 een grote hit met "I wanna be the only one". De tekst van de eerste regels van het liedje is:
Yes I see you crying // And I feel your broken heart // I can feel you're hurting
Wat die zangeres er echter van maakt is:
Yes I see you cwying // And I feel your bwoken heawt // I can feel you'w huwting
En vervolgens hoor je bij mij een "klik", want ik heb de radio uitgegooid.

De koningin van de onverstaanbaarheid en het verhaspelen van woorden moet toch echt wel Stevie Nicks zijn. Buiten dat ik haar wel een hele goede zangeres vind, zijn de teksten bijna niet te verstaan. "Rhiannon" van Fleetwood Mac bijvoorbeeld, is bij de eerste keer luisteren niet meteen helemaal duidelijk. De tekst is:
Rhiannon rings like a bell throu the night//And wouldnt you love to love her//Takes to the sky like a bird in flight//And who will be her lover
Uit Stevie's mond klinkt het echter meer alsof ze alle woorden 3 keer gekauwd heeft, uitgespuugd, van de grond heeft opgeraapt, nog een keer gekauwd en dan weer heeft uitgespuugd. Het wordt meer:
riannoo ri-ngs lie a bew thru th nigh an wouln you lof to lof hair//take to th skai lie a bir in fligh an who will be hair lofer

In Nederland hebben we in dat genre Frank Boeijen, maar daar wijd ik een andere keer wel een stukje aan.

406

Sinds 1 mei werk ik voor een andere werkgever die mij een leaseauto heeft gegeven. Probleempje is alleen dat ik zelf nog steeds een eigen auto voor de deur heb staan. En dus moet ik die auto verkopen, want twee auto’s is een beetje te veel van het goede. Particulier verkopen lukte niet, dus togen we afgelopen zaterdag maar eens naar wat dealers. Wat is dat toch met die dealers? Op het moment dat je een auto komt kopen dan vertellen ze je dat je maar geluk hebt met zo’n mooie auto voor zo weinig geld, en als je er van af moet dan is er geen animo voor en is het allemaal moeilijk moeilijk.
Nou zeggen ze dat het internet zo’n goede plek is voor dit soort dingen, dus bij dezen.

Het is een lichtblauwe Peugeot 406 uit 2003 met 62.000 echte kilometers op de teller. Veel extra's: geregelde airco, ABS, centrale deurvergrendeling met afstandbediening, elektr. ramen voor en achter, mistlampen, startonderbreker, stuurbekrachtiging, af fabriek ingebouwde radio/cassette/cd-speler met 6 cd-wisselaar en 6 speakers, dubbele airbags, etc.
De APK keuring is geldig tot januari 2007 en hij heeft een grote beurt gehad in januari 2006. De bandjes zijn aangeschaft in 2005.

Dit is echt een fijne (gezins-)auto. We zijn ermee op vakantie naar Italië geweest vorig jaar en de hoeveelheid rommel die je mee kan nemen in deze wagen is echt ongelooflijk. Daar komt bij dat je heerlijk ontspannen zit in de oh zo bekende Franse fauteuils.
Wie maakt me los?!?!?

Birthday greetings, bottle of wine

Afgelopen zondag werd Sir Paul McCartney 64. Bij een normaal mens wordt meestal het behalen van de 65e verjaardag uitbundig gevierd, maar bij Paul is 64 belangrijk omdat hij ooit een liedje heeft geschreven over het behalen van die leeftijd, When I'm 64 heet het. Het nummer staat op het Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band album uit 1967.
Het nummer klinkt heel simpel, maar is eigenlijk veel ingewikkelder dan je op het eerste gehoor zou denken. Zo wordt er op dit nummer (misschien wel voor het eerst in de geschiedenis van de populaire muziek) gebruik gemaakt van tape manipulatie. Paul wilde op dit nummer klinken als een oude man, dus moest zijn stem gemanipuleerd worden om dit te bereiken. Dit deden ze door tijdens de opname van het nummer de bandrecorder iets trager op te laten nemen. Als je dan de band afspeelt op normale snelheid, wordt dat wat je hebt opgenomen hoorbaar op een andere toonhoogte. Vader Abraham heeft later veel succes gehad met deze techniek voor de creatie van de stemmetjes van de smurfen. Want wie dacht dat die man dat zelf verzonnen had, komt bedrogen uit.

Trouwens, toen George Martin, de producer van het meeste van het Beatle-werk, 64 werd, stuurde Paul hem een fles wijn met een kaartje: Birthday greetings, bottle of wine. Zoals in de songtekst. Ik ben benieuwd wat Paul afgelopen zondag zelf uit mocht pakken. Waarschijnlijk een pakketje hartzeer...

Rood

Rood is het rood niet meer dacht ik gisteravond toen ik voor de spiegel stond. Tjonge, ik leek, en lijk nog steeds, wel een kreeft! Gisteren waren we namelijk even naar de boot van mijn ouders in Friesland geweest. Daar zit je dan heerlijk in de zon, op het water, windje erbij en voor je het in de gaten hebt ben je zo rood als een kroot. Voor mij is het toch altijd weer frappant dat mijn ouders als ze thuis zijn nooit in de tuin zitten en het hele buitenleven ze gestolen kan worden. Maar zodra ze op die boot zitten gebeurt alles buiten, behalve het avondeten en het slapen. Ze hebben dit jaar ook een andere ligplaats gevraagd, en gekregen, omdat ze met regen dan onder hun tentje toch nog buiten kunnen zitten!

Om even op het Carpoolstrook-verhaal van een paar dagen geleden terug te komen, er is nog een andere, zo niet grotere, ergernis als ik dagelijks van Almere naar Alkmaar en weer terug rijd. Dat is namelijk die brug over de Zaan. Welke idioot gooit in de spits (!) die brug nou omhoog? Op een boot zitten maximaal 10 mensen. In de file staan er een paar duizend. Wat zou dan voorrang moeten hebben? Maar nee hoor, vanmorgen om 7:30 uur ging de brug omhoog.
Die brugwachter heeft mazzel dat de Tweede Wereldoorlog in 1945 is afgelopen, want ik schat dat de Duitsers hem anders naar het Oostfront hadden gestuurd.

En ja, als je in de auto zit en je komt die bocht in de A8 om zetten en je ziet die lampen aangaan, dan wordt het rood voor je ogen.

Een eigen huis...

Nadat ik een paar dagen geleden melding maakte van het huis in Heiloo dat niet doorging, kan ik nu melden dat we datzelfde huis vanochtend hebben gekocht! Tenminste, als de bank een beetje mee wil werken met de financiering. Dat is natuurlijk altijd spannend, want ze maken vantevoren wel een berekening voor je, maar als dan daadwerkelijk alles geregeld moet worden zie je pas de kracht van je geldschieter. We wachten dus af...

Maar goed, als we ervan uitgaan dat de financiering rond komt, is op 13 oktober de overdracht van ons nieuwe huis en zal ons adres vanaf die datum Het Vierkant 8 in Heiloo zijn. We zijn allebei erg blij en kijken uit naar onze nieuwe start!

PS: Het is de rechterdeur op de foto!

Carpoolstrook

Je opwinden over de file vind ik erg stompzinnig, maar soms kan ik er niets aan doen en doe ik het toch. Neem nou bijvoorbeeld die carpoolstrook. Je zou zeggen dat dat slechts 1 baan is, zonder op- of afrit, gescheiden van het overige verkeer door twee betonnen muurtjes, dus zou het verkeer logischerwijs door moeten rijden. Niet dus. Drie dingen die een file veroorzaken op de carpoolstrook:

1) Het matrix bord boven de snelweg. Begrijp me goed, de matrix borden die ik bedoel hangen boven de A1, niet boven de carpoolstrook! Dus je zit in je (sl)O(w)pel Astra en je ziet rechts van je dat er een matrix bord hangt met 50. Wat doe je? In de ankers, natuurlijk, wat dacht jij dan! Ik wil ook stilstaan!
2) De brug over de Vecht blijkt toch elke dag weer een nauwelijks te nemen horde. Geen idee waarom, maar voor de brug wordt er geremd. Soms sta je zelfs stil.
3) Er zit een bocht in de weg. Jawel! Ik vroeg mij altijd af waarom mensen daar ook afremmen, maar sinds vandaag weet ik het (met dank aan een Slowpel Astra-chauffeur). Die mensen verwachten namelijk dat er van de andere kant ook een auto kan komen. Idioot? Nee hoor, de bocht is onoverzichtelijk en dus, want dat heb je geleerd toen je rijexamen deed, rem je af want je weet nooit wat eraan kan komen. Dat het dus werkelijk onmogelijk is dat een auto je tegemoet zal komen op de carpoolstrook, dat komt bij deze mensen niet op. Nee, anders hadden ze wel in een echte auto gereden en niet in een Slowpel.

Samenvattend kan je zeggen dat de carpoolstrook een spelletje De Zwakste Schakel is. Immers, je rijdt altijd net zo snel als de langzaamste. En ja, dat is meestal een Slowpel-rijder. Zou Netelenbos dan toch gelijk hebben gehad? Zij zei dat degene die vooraan in de file rijdt de oorzaak van de file is, omdat die niet doorrijdt.

En ja, ik rij tegenwoordig ook in een Slowpel, maar niet uit overtuiging. Als het aan mij lag probeerde Al Kaida een anti-tankraket uit op dat hok (als ik er niet inzit, maar dat spreekt vanzelf).

ff een update!

Er zijn zoveel ontwikkelingen in het leven van Geri en mijzelf dat ik het hoog tijd vond voor een update op het log.

Om te beginnen is het huis in Almere verkocht! Ja ja, wat is de overeenkomst tussen ons huis in Almere en het konijn van de buren? Ze halen allebei de kerst niet! Nou ja, het huis natuurlijk wel, maar dan met een mevrouw die er dampende roti zal staan koken en niet met ons (die het konijn van de buren op de braadslee gaar zouden stomen als we er nog woonden tegen die tijd). Het is uiteindelijk nog erg snel gegaan, 4 maanden, maar we moeten er wel heel snel uit. Op 14 juli komt nl. de verhuiswagen voorrijden, dan gaan de spulletjes in opslag en wij gaan tijdelijk bij mijn ouders in Heiloo wonen. Want op dit moment hebben we nog geen nieuw huis gekocht. We zijn wel druk aan het kijken, we hebben zelfs op een huis geboden, maar uiteindelijk werd het biedproces door de verkoper gestopt; ze vonden dat we te weinig boden en hadden geen zin in spelletjes. Tja, dat is nou Heiloo, de arrogantie ten top. Welkom terug...

Op mijn werk is het goed, maar ik wil wel graag wat meer uitdaging in mijn volgende opdracht. Het is gezellig met de collega's en ik rij hier bijna filevrij naar toe, maar om nou te zeggen dat het werk moeilijk is en dat ik het niet aan kan...nou, nee. De sfeer is wel ongedwongen, stropdasloos zal ik maar zeggen, en dat is erg prettig. En, dat zou ik bijna vergeten, de kantine is uitstekend!

Op dit moment is mijn schoonmoeder bij ons in huis tot begin juli. Voor Geri is het erg prettig om haar moeder om zich heen te hebben, alhoewel we er allebei af en toe ook een beetje moe van worden. Maar de pluspunten zijn dat het eten klaar is als ik thuis kom, het huis is aan kant en onze poes knort tevreden op de bank. Bovendien hoef ik ’s avonds niet meer een hele fles wijn op te drinken, want Mamoeshi spuugt er net als ik ook niet in!

Al met al hebben we het dus redelijk drukkig. ’s Avonds heb ik er dan ook vaak de kracht niet meer voor om wat te schrijven voor het log, maar RollerCoasterTycoon speel ik, soms tot irritatie van Geri, nog steeds met volle overgave! Diverse pretparken heb ik al van de ondergang kunnen redden door mijn combinatie van vernuftig zakeninstinct en creativiteit. ;-)

Bewogen

Voor Beatlefans was het deze week een bewogen week. Allereerst was er natuurlijk het trieste nieuws dat Billy Preston was overleden. De link hiernaast is naar het gehele verhaal op nu.nl, maar daar staat natuurlijk weer een fout in.

Quote:"Preston werd wel de vijfde Beatle genoemd, omdat hij keyboard speelde op verscheidene albums van de Britse popgroep The Beatles."

Dit is natuurlijk pertinent onjuist! Billy Preston was in 1969 slechts 22 jaar toen hij door George Harrison uit werd genodigd om mee te spelen op een album dat ze toen aan het opnemen waren. Het project heette destijds "Get Back" en werd ook gevolgd door een filmploeg. Maar de spanningen binnen de groep waren zo groot, dat de leden van de groep nauwelijks met elkaar communiceerden en als ze dat dan wel deden was het allemaal niet echt vleiend. George had van de sessies voor The White Album in 1968 geleerd dat als je een gast meeneemt, toen Eric Clapton, mensen zich beter gaan voordoen dan ze werkelijk zijn. Immers, je moet toch wel een hele botte l*l zijn als je nog steeds vervelend bent in het gezelschap van iemand buiten de groep. Zo kwam Billy Preston dus op een gegeven moment in beeld en ook op de plaat die in 1970 uitkwam onder de titel "Let it be". Eerlijk gezegd weet ik niet goed waarom Billy Preston de eer had om de studio met the Beatles te delen, maar hij heeft het zeker niet slecht gedaan.
Trouwens, de titel 5e Beatle valt eerder te beurt aan drie anderen: producer George Martin of de eerste drummer Pete Best (te veel eer als je het mij vraagt) of de eerste bassist Stuart Suttcliffe.

En dan was er het tweede verhaal, Paul McCartney is getrouwd geweest met een vrouw terwijl hij niet echt goede gesprekken met haar heeft gevoerd. Althans, dat kunnen we concluderen naar aanleiding van dit verhaal. Beetje vreemd, dit. Ik bedoel, is hij nou zo aangeslagen omdat hij zich realiseert dat ze niet eerlijk is geweest of is hij zo aangeslagen omdat hij erachter is gekomen dat sex met een pornoster toch niet zo geweldig was als hij altijd dacht?
Weer een droom in duigen!

Weird Al

Een paar dagen geleden had ik het over MacArthur Park, een nummer met een belachelijke tekst. Zat ik gisteren in de auto naar een mp3-cd te luisteren met allemaal nummers van Weird Al Yankovic en die heeft een briljante cover gemaakt onder de titel Jurassic Park.

Jurassic Park is frightning in the dark
All the dinosaurs are running wild
Someone let T. Rex out of his pen
I'm afraid those things'll harm me
'Cause they sure don't act like Barney
And they think that I'm their dinner, not their friend
Oh no

Weird Al is überhaupt een genie. Eén van zijn leukste nummers is een parodie op het werk van de Beach Boys, Trigger Happy. Het achtergrondkoor bestaat ook uit leden van het originele Beach Boys achtergrondkoor, dezelfde mensen die ook op The Wall van Pink Floyd de achtergrondjes hebben gedaan, maar dat terzijde.
Weird Al heeft een heel bizar, maar grappig, gevoel voor humor. Lees ook de lyrics bijvoorbeeld van dit nummer. Vooral om de laatste kreet (I feel bad!) moet ik altijd vreselijk lachen.

SACD

Sinds begin dit jaar heb ik een super audio cd-speler, oftewel een SACD-speler. Wat is dat nou precies, Peter, een SACDinges? Nou, men beweert dat je stereo albums in SACD formaat net zo goed klinken als het origineel in de studio. Ik ben eens in een studio geweest en heb daar geluisterd naar de geluidskwaliteit van een opname en ik moet zeggen dat ik het toen een beetje dof vond. Datzelfde is met SACD zo; het klinkt een beetje dof, maar na een luistersessie van een kwartier valt dat al niet meer op. Wat wel opvalt, is de gedetailleerdheid die je hoort omdat het afgespeeld wordt over 6 speakers en het overall dus sowieso beter klinkt dan de normale cd. En je kunt echt uren luisteren zonder dat er "luistermoeheid" optreedt, dat wil zeggen, dat je geen pijn in je oren krijgt o.i.d.. In ieder geval, ik ben erg blij met dit systeem. Mijn favoriete sacd’s van dit moment zijn:

1. Jeff Wayne - The War of the Worlds
2. Depeche Mode - Violator
3. Peter Gabriel - Up
4. Pink Floyd - Dark Side of the Moon
5. Frankie Goes To Hollywood - The Sonic Collection

Aparte songteksten III

De koningen van de onbegrijpelijke Nederlandse teksten moeten Blöf zijn. De vorige hit van het album Umoja, Aanzoek Zonder Ringen, staat er vol mee:

Het ging anders dan we dachten//Wie verwacht er ook dat alles blijft, zoals het is//Maar nooit hetzelfde aanvoelt//Het is een kwestie van het zonlicht//En een kwestie van gewicht//Van de dingen die we doen//En ook de dingen die we zien//In alle landen waar we wonen//En de dochters en de zonen//elke ochtend naast de weg

Het ging sneller dan we dachten//Wie verwacht er ook dat alles ooit zo groot kan zijn//Dat het hoger gaat dan bergen//en harder dan orkanen//Dat de oceaan ondiep lijkt//bij het gat dat er in kan slaan

En weer is de vraag: Waar gaat dit over? De eerste twee zinnen zijn nog te volgen, maar dan komt het. Alles blijft inderdaad nooit zoals het is, maar hoezo verandert er iets dat hetzelfde aanvoelt? Stel: ik heb vandaag een teddybeer die zacht is, dan voelt die morgen toch niet anders aan?

Het is een kwestie van het zonlicht//En een kwestie van gewicht
Wat betekent dit? Hoezo? Wat heeft dit te maken met wat ervoor zit en met wat erna komt?

En de dochters en de zonen//elke ochtend naast de weg
Welke dochters en welke zonen en wat heeft dat met die weg te maken? Zijn dit de tippelaartjes die Blöf tegenkwam op hun rondreis door de wereld? De Afrikaanse tippelzone in een vage poëtische tekst gegoten?

Dat de oceaan ondiep lijkt//bij het gat dat er in kan slaan
De tekst die hieraan vooraf gaat is te begrijpen. Het zijn metaforen voor hoe rücksichtlos de liefde toe kan slaan en hoe diep het in kan grijpen in je leven. Maar dan die laatste 2 zinnen. Zinsontleding op de lagere school heeft mij geleerd dat het woordje "er" verwijst naar de oceaan uit het eerste gedeelte. Dus dan betekent die zin dat de oceaan ondiep lijkt bij het gat dat je in de oceaan kan slaan. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op.

Gevalletje drug-gebruik kan het, lijkt mij, niet zijn; deze sympathieke Zeeuwse boterbabbelaars zijn daar te nuchter voor. Zou het dan toch waar zijn? Zou het misschien zo gegaan kunnen zijn: We schrijven allemaal een zin op een stukje papier, stoppen die in een hoge hoed en het nummer is geschreven naar de volgorde van de zinnen die uit die hoge hoed kwam?

Oorwurmen

Je kent ze wel. Die liedjes die je 1 keer hoort en daarna op een vreselijk irritante manier in je kop blijven zeuren. Toen ik klein was heb ik ooit een keer een nummer van Twisted Sister op tv gezien, The leader of the pack, inderdaad een slechte cover van een aardig origineel. Maar dat nummer zat zo in mijn kop dat ik er ’s nachts niet van kon slapen! Totdat ik de remedie vond: als je de oorwurm in je hoofd tot aan de fade-out meezingt, dan gaat ‘ie op een gegeven moment weg!

De top 10 van Oorwurmen:

10. Eiffel 65 - Blue
9. USA for Africa - We are the world
8. Corry en de Rekels - Huilen is voor jou te laat
7. Twisted Sister - Leader of the pack
6. Los del Rio - Macarena
5. Vader Abraham - ‘t Smurfenlied
4. Volksliedje: Hava nagila hava
3. Crazy Frog - Axel F
2. Chipz - Captain Hook
1. Aqua - Barbie girl

Album Top 101 - Deel XXI

13 The Beatles - Abbey Road

In de vorige post in de serie Album Top 101 schreef ik al dit ik in augustus 1995 met mijn goede vriend Bart op vakantie naar Engeland ging en dat die vakantie helemaal in het teken stond van the Beatles. We hadden in 1993/1994 het hele oeuvre van the Beatles doorgespit, uit de bibliotheek boeken gehaald om te lezen over de verhalen achter de liedjes en nu wilden we in levende lijve gaan bekijken waar de fab four ooit geweest waren. Dus zijn we, in willekeurige volgorde, naar Liverpool gereden, naar een aantal plaatsjes in Kent waar ze de clips van Strawberry Fields en Penny Lane en de Magical Mystery Tour-film hadden opgenomen en natuurlijk naar Londen. Daar zijn we o.a. naar de Abbey Road studio geweest. We hebben nog geprobeerd om binnen te komen, maar verder dan de receptie zijn we helaas niet gekomen.

Uiteraard hebben we wel foto’s gemaakt op het beroemdste zebrapad ter wereld. En de graffiti gelezen die elke dag weer op het muurtje voor de studio door fans geschreven werd. En die ook elke maand weer overgeverfd wordt door de schilder van Abbey Road.