zaterdag 31 januari 2009

Engelse grap

An Irishman walks into a bar in Dublin, orders three pints of Guinness and sits in the back of the room, drinking a sip out of each one inturn. When he finished all three, he comes back to the bar and orders three more. The bartender says to him, 'You know, a pint goes flat after I draw it; It would taste better if you bought one at a time.' The Irishman replies, 'Well, you see, I have two brothers. One is in America, the other in Australia, and I'm here in Dublin. When we all left home, we promised that we'd drink this way to remember the days we all drank together.' The bartender admits that this is a nice custom, and leaves it there.
The Irishman becomes a regular in the bar and always drinks the sameway: he orders three pints and drinks the three pints by taking drinks from each of them in turn.
One day, he comes in and orders two pints. All the other regulars' in the bar notice and fall silent. When he comes back to the bar for the second round, the bartender says, 'I don't want to intrude on your grief, but I wanted to offer my condolences on your great loss.' The Irishman looks confused for a moment, then the light dawns in his eye and he laughs.
'Oh, no,' he says, 'Everyone is fine. It's me........I've quit drinking!'

woensdag 28 januari 2009

Gooisch Meisje

In het verleden heb ik me erg druk gemaakt over de serie Echte Gooische Meisjes. Terecht of niet, ik irriteerde me zo aan de toon van de serie dat ik nooit echt veel langer dan 10 minuten heb kunnen kijken. Zo verwend, zo verwaand, zo schaamteloos, zie je mensen zichzelf zelden op tv etaleren.
Onderhuids hoopte ik altijd wel dat het allemaal niet echt was wat je zag. Dat er toch nog stiekem een verhaal achter het verhaal stak.
Vanmorgen sla ik de krant open en wat zie ik? Een interview met Bo. Erg interessant en bovendien blijkt dat de serie nog wel wat kanttekeningen kon gebruiken.
Sorry, Bo, je bent toch een minder grote Gooische doos dan ik dacht. Nu Pauline nog.

maandag 26 januari 2009

Trend

Nadat ik mijn netwerk op Hyves de nek om had gedraaid, kreeg ik van collega en Hyve-vriend René de vraag "wat doe je me aan?" naar mijn hoofd geslingerd. "Ja," zo vervolgde René, "dan heb ik nu nog maar 49 vrienden!". Ik keek hem aan en vroeg hem of hij wel goed bij zijn hoofd was. En dat dit nou precies was waarom ik het op had gezegd. Dat kinderachtige verzamelen van "vrienden" in je Hyve, wat een nonsens.
Zat ik van het weekend de krant te lezen en wat blijkt, ik ben trendsetter! Graag gedaan.

woensdag 21 januari 2009

Gespot

Vanavond liep ik naar de tram bij de Bijenkorf in Amsterdam. De bestuurder deed, hoe aardig, de deur voor me open en ik pakte tegelijkertijd mijn portemonnee om te betalen. Ik kijk op, kijk de bestuurder aan en zeg "hé, ik wist niet dat Fons op de tram zat!". "Nou", zei de bestuurder, Fons dus, lachend, "dit doe ik ook alleen maar om de vaste lasten te betalen". Inderdaad, dacht ik, je kan even nie zingen nie, dus moet je toch op een andere manier je brood verdienen!
Zag laatst trouwens nog meer BN'ers voorbij schuiven in Amsterdam. Prem bijvoorbeeld, die al telefonerend van de pont van Noord liep. Maar ook Nicolette Kluijver liep ik tegen het fragiele lijf. Ze zag er een beetje vies uit. Zo van "dat slippie kan nog wel een week". Jammer van zo'n mooi meisje.

dinsdag 20 januari 2009

Schoonmaak

Zojuist heb ik mijn account bij Hyves eruit gegooid. Bah, wat ben ik klaar met die shiny happy people beweging. Neem nou zo'n tekst als deze:

Er moet een vergissing in het spel zijn, want als we niet beter wisten zouden we denken dat je je account permanent wilt verwijderen. Hiermee verwijder je ook al je foto's, video's, vrienden (alsof ik eigenhandig mijn vrienden om het leven breng - zijn die gasten wel lekker?) en deel je je sociale leven een klap toe die niet zelden fataal blijkt... (yeah, right) Vaak hebben mensen ook even nodig om hun draai te vinden op Hyves. Maar goed. Haal diep adem, tel tot 10 en klik op de link om je verwijdering definitief te maken.

Je zou bijna gaan twijfelen, maar oh, geen zorgen. Voordat ik bij 2 was, had ik al op de link geklikt. Weg met al die overbodige shit! Dit is de grote internet voorjaar schoonmaak!

maandag 19 januari 2009

Binnen!

Het is dan eindelijk zover: de langverwachte iPhone is in huize Van der Ent gearriveerd. Het was een mooie aanbieding van KPN en daar heb ik nu op toegehapt. De iPhone is gratis en het abonnement wordt vergoed door kantoor. Wat wil een mens nog meer?
Ben meteen even de Apps-store van Apple in gedoken en heb daar wat leuke proggies voor mijn trots gedownload. Zo is er eentje waamee je alle treinbewegingen in de gaten kan houden. En zo wist ik vanmiddag op het station al lang en breed dat de trein vertraging had voordat het omgeroepen werd.
Er is trouwens ook een proggie voor Hyves, maar eerlijk gezegd ben ik een beetje klaar met dat hele Hyven. Heel veel mensen schrijven daar in de rubriek WieWatWaar (WWW) precies op waar ze zijn en wat ze doen. Tjeesis, heb je nou echt niks beters te doen? Nee, blijkbaar niet. Maar dat is nog niet het ergste, want in de mailings van Hyves laten ze niet alleen de laatste 20 WWW berichtjes zien maar ook van welke Hyves ze allemaal lid geworden zijn. En dus weet ik dat er iemand in mijn Hyve is die lid is geworden van de "parenclub Hyve". Gadverdegadverdegadverdegadver! Ik wil het allemaal niet weten!
Ach, laat ik het zonnig proberen te bekijken. Misschien wilde deze persoon wel lid worden van de paardenclub Hyve, maar heeft iets te snel getypt en op OK geklikt.

Trouwens, voor diegenen die via Hyves dit blog lezen, het origineel staat hier. Daar is het blog vele malen mooier qua lay-out en je kan ook de oude verhalen lezen. En wees nou eerlijk, wie wil dat nou niet!

vrijdag 16 januari 2009

Polaroid

Afgelopen week las ik een artikel in de krant over de teloorgang van de Polaroid foto. In het artikel werd ook zijdelings het verhaal van fotograaf Jamie Livingstone verteld. Hij maakte van 1979 tot zijn dood in 1997 elke dag een Polaroid foto. Soms waren dat gewoon familiekiekjes, maar heel vaak maakte hij opnames van hele mooie tijdbeelden. Na zijn overlijden hebben zijn vrienden en familie de collectie Polaroids gedigitaliseerd en op internet gezet.
Echt een site om eens rustig voor te gaan zitten, bijvoorbeeld dit weekend.

donderdag 15 januari 2009

Winterstand

Na het lezen van het verhaal van Eric, moest ik van de week ineens weer denken aan mijn eerste kevertje.
Begin 1997 was het koud in Nederland. Zo koud dat de rayonhoofden bij elkaar kwamen en er "it giet oan" werd gezegd. Op Nieuwjaarsdag reed ik langs het Noordhollands Kanaal in mijn eerste kever, met de wind in de rug reed ik prima. Totdat ineens de motor begon te haperen. Nou had ik in het blad van de keverclub wel eens gelezen dat luchtgekoelde motoren kunnen bevriezen als het buiten maar koud genoeg is. Het benzinemengsel (benzine + buitenlucht) bevriest dan in de carburateur. Maar in dat artikel stond ook dat er op het luchtfilter van een kever een zomer- en een winterstand zit zodat je kever niet stil komt te staan bij extreme kou. Door het omhalen van een palletje loopt er dan namelijk warme lucht langs je carburateur en zodoende bevriest e.e.a. dus niet.
Dus ik dacht bij mezelf "mijn monteurtje zal 'm toch wel op winterstand gezet hebben?". Nee dus.
Langzaam rolde de kever naar een parkeerplaats. Na een kwartier was de carburateur weer ontdooit en kon ik de auto weer rustig naar huis sturen. Daar aangekomen deed ik mijn verhaal aan buurman Jurg. Jurg had vroeger aan een Citroën DS gesleuteld en had wel een oplossing: een kurk om het klepje van de winterstand open te houden. Totdat de kever gestolen werd had ik inderdaad nergens last meer van, maar de dieven zullen wel gek opgekeken hebben toen ze in de zomer een kurk uit het klepje visten.

dinsdag 13 januari 2009

Bril

Oh help! Het dikke Bob de Rooij-montuur is weer in de mode! Afgelopen zomer was het al duidelijk dat de afmetingen weer begonnen te verschuiven richting de grootte van een gemiddelde ouderwetse beeldbuis. Maar ja, dat kon ook niet anders, want veel kleiner konden de brilletjes ook niet meer worden. Een paar jaar geleden kwam oud-collega Eric V met het kleinste brilletje dat ik tot op dat moment had gezien; een gemiddelde postzegel is groter dan één van beide glaasjes die in zijn blauwe trots geperst waren.
Nu zijn de 80's weer in en dus komt de wansmaak uit die jaren ook weer terug, inclusief beenwarmers, Dolly Dots-laarsjes en dus ook weer de monstermonturen.
Het zou allemaal niet zo erg zijn, ware het niet dat die grote monturen uit de jaren '80 een enorm nadeel hadden. Als je lachte, zaten de afdrukken van je wangen op je brillenglazen. En als je maar lang genoeg lachte, zoals ik nog wel eens placht te doen, zag je na verloop van tijd niets meer.
Twee oplossingen. 1) Toch maar weer proberen om contactlenzen in mijn ogen te krijgen, alhoewel dat tot op heden nooit is gelukt. 2) Tegen de stroom in roeien en een ziekenfondsmodelletje op het hoofd zetten.
Ik opteer voor het laatste.

zaterdag 10 januari 2009

De parel van de Jordaan

Zojuist heb ik de biografie uitgelezen die door Kees Prins als basis is gebruikt voor zijn rol als Johnny Jordaan in de serie die de VPRO maakte over het leven van Johnny. Ik vond het destijds een briljante serie, maar helaas was het vrijwel van A tot Z gefantaseerd.
Maar goed, Johnny Jordaan was misschien wel één van de grootste Nederlandse sterren van de jaren '50 en zijn leven laat zich lezen als een aaneenschakeling van treurigheid, afgewisseld met grote muzieksuccessen.
Hij werd geboren in de Amsterdamse jordaan als Jan van Musscher in een tijd dat armoede in de jordaan meer regel dan uitzondering was. Zijn neef Careltje Verbruggen werd al snel artiest en ging verder door het leven als Willy Alberti. Omdat Jan altijd met neef Careltje optrad en geen "gewone" baan kon houden, begon hij ook op te treden in café's en op bruiloften en partijen. Nadat hij een talentenjacht gewonnen had mocht hij zijn eerste single opnemen, De Parel van de Jordaan. Daarna ging het snel en vloog hij van hot naar her door Nederland en België voor optredens.
Maar met het succes kwam ook geld, veel geld, en dat was nou net iets waarmee Johnny niet om kon gaan. Iedereen die bij hem aanklopte met een zielig verhaal kreeg geld. En de kinderen die bij hem in de buurt woonden kregen allemaal een nieuwe fiets of een racebaan of wat ze maar hebben wilden. Totdat de belastingdienst bij hem aanklopte en Johnny geen geld meer had om die te betalen. Grote financiële problemen volgden waarbij hij uiteindelijk de wijk moest nemen naar België om voor zichzelf nog een inkomen te kunnen garanderen.
Koppel daaraan het persoonlijke drama van Johnny, hij was namelijk een (met een vrouw) getrouwde homosexueel die voelde dat hij in die bekrompen jaren '50 niet zichzelf kon zijn zonder zich van zijn fans te vervreemden, en de ellende is compleet. Zoals Wim Sonneveld ooit zei "Johnny's hele leven is een liedje".
Een must voor elke muziekliefhebber!

Johnny Jordaan, De biografie - Bert Hiddema

donderdag 8 januari 2009

Live

Vorige week donderdag had ik een heel erg leuk programma gepland, vond ik zelf. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om het nieuwe jaar te beginnen met twee concerten, één van Coldplay en één van Queen. Vanaf de 27e had ik daarom elk uur een promo laten draaien en ik vermoed dat er ook heel wat mensen met een cassettebandje in de aanslag naast de radio zaten. Alles was in gereedheid gebracht, ik had het programma vantevoren opgenomen en het zou automatisch door de Radio 80 computer ingestart worden.
Maar helaas, door een technische storing werd er van alles uitgezonden, maar geen Tracks. Daar baalde ik vreselijk van toen ik het hoorde, maar ja, er was weinig aan te doen. Voor die mensen die net als ik die twee concerten alsnog een keer willen horen, ik ben nog met Radio 80 in onderhandeling voor Koninginnedag tussen 22 en 24 uur. Dat zou dan echt een Tracks avond worden, want tussen 20 en 22 ben ik sowieso te horen met de Top 24 van de Nederlandstalige Tracks. Ik hou je op de hoogte.

woensdag 7 januari 2009

Winterreifen

Sinds vorig jaar hebben wij ook winterbanden onder onze Hummer zitten. Eerlijk gezegd geloofde ik nooit zo in het nu en de noodzaak van winterbanden. Maar omdat we vorig jaar op skivakantie wilden en ze in Deutschland verplicht zijn, hebben we toen toch maar een setje gekocht. Nu het dan eindelijk weer eens een winter is zoals je op de winterlandschappen van Hendrick Avercamp kan zien, blijken de Winterreifen een goede aanschaf te zijn. Zo ijzelde het vanmorgen bij ons als een gek, maar van de voordeur naar de auto was het pad niet glad. Niets vermoedend stapte ik in de auto en reed met een gangetje van 50km/u naar het station. Daar aangekomen parkeerde ik ons wagentje, deed de deur open en stapte uit. Tenminste, dat was nog niet zo eenvoudig, want het was vreselijk glad. Geen last van gehad met de winterbanden!

En ja, ik ga met de auto naar het station. Volgens mij kan je een auto een stuk moeilijker stelen dan een gemiddelde fiets.

vrijdag 2 januari 2009

Januari

De feestdagen zijn nu dan definitief achter de rug en dat betekent ook dat de dagelijkse realiteit vanaf maandag voor velen weer zal beginnen. Met de vakantie achter de rug beginnen we dan met frisse tegenzin aan een nieuw (werk)jaar. Inderdaad, met frisse tegenzin, want ik weet niet hoe jij het vergaat, maar ik vind januari een beetje een suffe maand. Vanmorgen hoorde ik op de radio iemand de perfecte omschrijving van deze maand geven: Net alsof het de hele maand maandag is.
Toch heb ik geen hekel aan maandagen (goh, dat klinkt net als een songtitel!), maar tot de 15e heb ik altijd een beetje zo'n vlees noch vis gevoel. Het wordt nu pas echt winter, het is ook nog een tijd donker en er staat niet eens iets leuks tegenover.
Tijd voor een winterslaap...!

donderdag 1 januari 2009

Gelukkig 2009!


Beste lezers van dit blog,
Een fantastisch, gelukkig, gezond, vrolijk, enerverend, veilig, gezellig en bovenal leuk 2009 gewenst!
Maak er wat moois van dit jaar!
Groet,
Peter