Vandaag is het halloween, het feest waarbij je mensen schrik aan mag jagen. Bovendien gaan de kleine kinderen langs de deuren om snoep op te halen, wat mij dan weer aan Sint Maarten doet denken. Over het algemeen begrijpen we dit feest in Nederland niet. Lees daarom dit artikel eens, misschien dat dit wat meer licht in de duisternis kan brengen. 
Dat kan toch wel zo lekker zijn, hè, lekker luieren. Het weekend is er wat mij betreft bij uitstek geschikt voor. Gedurende de week denk je nog dat je in het weekend van alles kan gaan doen. Maar als je op zaterdag om 11.00 uur wakker gemaakt moet worden, dan weet je eigenlijk al dat er de rest van de dag weinig van je goede voornemens terecht zal gaan komen. Even naar de bakker in 't Hoekstuk, bij mijn ouders langs, naar Amsterdam en Hoorn om te kijken voor een vervangende digitale camera (dit keer moet het een spiegelreflex worden) en voor je het weet is het 18.00 uur en ben je thuis het avondeten aan het voorbereiden. En dat was dan nog actief in vergelijking met de zondag!
In het schooljaar 1991-1992 heb ik een jaar in Amerika gewoond, om precies te zijn in een voorstad van Denver, Colorado. In 1998 ben ik daar nog een keer terug geweest, in 2000 uitgebreid naar Californië en dan nu naar Miami. Voor het eerst sinds 11 september 2001 was ik dus weer in het land en het verschil "voor" en "na" is er. Tenminste, als Miami exemplarisch is voor de rest van het land.
Net zoals in Amsterdam heel veel toeristen een rondvaart maken door de grachten, is het voor toeristen onvermijdelijk om in Miami een rondvaart te maken. De boot is alleen wel iets groter dan wat er door de Amsterdamse grachten vaart, dat mag duidelijk zijn, het is tenslotte Amerika, het land waar King Size is uitgevonden. Al varend laat de kapitein dan de huizen zien van de "rich and famous" op onder andere het Star Island. Zo zagen we de huizen van Shaquile O'Neal, Gloria Estefan, Elizabeth Taylor en het huis waar Scarface, de jaren '70 klassieker met Al Pacino, is opgenomen. En het huis van Vanilla Ice, waar trouwens bleek dat roem heel vergankelijk kan zijn. We zaten aan boord met 140 mensen van jong tot oud en met allerlei nationaliteiten. Toen de kapitein Ice's huis aankondigde zag ik diverse mensen de vraag stellen aan hun gezelschap "Vanilla...wie...??". Voor de goede orde, in 1991 had Vanilla een hit met het nummer Ice Ice Baby, ongetwijfeld één van de slechtste rapnummers aller tijden maar hij heeft er wel 16 miljoen exemplaren van verkocht.
Boca Grande is een plaatsje dat ligt op een eilandje voor de westkust van Florida, gelegen tussen Sarasota en Fort Myers. Voor de lol zou je het eigenlijk eens op moeten zoeken met Google Earth, want dan kan je ook de foto's van dat eilandje zien en dan zal je met me eens zijn dat het een klein stukje paradijs op aarde is.
Heel veel Nederlanders vinden de Amerikaanse manier van begroeten in winkels verschrikkelijk nep. "Hi, how are you?" word je ongeveer 200x per dag gevraagd. En in je achterhoofd weet je dat het ze geen moer kan schelen hoe het met jou gaat, natuurlijk. Sterker nog, in een winkel in Miami vroeg de verkoopster binnen 5 minuten twee keer exact hetzelfde aan Geri. Waarop wij bij de tweede keer in lachen uitbarsten, omdat het zo belachelijk klonk.
Het is tegenwoordig bijna nog moeilijker om een vliegtuig in te komen dan dat je een gevangenis binnen komt. Niet dat ik ervaring heb met het laatste, maar zo stel ik me dat voor als ik naar tv-series kijk waarin mensen een gevangenis ingaan. Ik kan me tenslotte moeilijk voorstellen dat ik, net zoals wanneer ik op een vliegtuig naar Parijs stap, mijn paspoort 6 (zes!) keer moet laten zien als ik een gevangenis inga. Zes keer, echt waar:
10 dagen heb je een update van dit log moeten missen wegens een korte vakantie. Geri en ik zijn een week naar Florida geweest en hebben vooral veel in de auto gezeten. Want we zijn begonnen in Miami en vervolgens naar Palm Beach, Orlando, St Petersburg, Boca Grande, Fort Myers, Naples, Key Largo en weer terug naar Miami gereden. We hebben wel veel gezien! En het was natuurlijk briljant om weer eens in de VS te zijn. Komende dagen vertel ik meer, nu eerst de troep opruimen en uitrusten van de reis.
De overheid grossiert in stupide slogans. Spitsstroken: Haal meer uit de weg. Europa: best belangrijk. Wat voor eikel ben jij? En recent Rij met je hart.
Afgelopen zondag zijn we met het "Identiteit debat" een volgende ronde ingegaan. Mevrouw Vogelaar zat bij Buitenhof, het meest gequote niet bekeken programma van de Nederlandse tv, en ze vertelde dat Maxima het allemaal niet zo bedoeld heeft. Dat 3 bewindslieden naar de speech gekeken hadden, maar dat ze alle 3 geen probleem zagen. Dit maakt e.e.a. in mijn ogen trouwens nog erger: 3 bewindslieden vinden het geen probleem dat iemand van ons koningshuis zegt dat de Nederlandse identiteit niet bestaat. 
Onlangs heb ik de serie House ontdekt. Ja, ik weet het, ik ben erg laat met het "ontdekken" want deze serie draait al een tijd, maar tot nu toe heb ik alle series waar bloed in voor komt weten te ontduiken. Vinger Aan De Pols? Ingang Oost? De Verloskamer? Allemaal te ontduiken materiaal. Daarentegen heeft CSI ook veel bloed, maar daarvan weet je tenminste nog dat het nep is. Alhoewel ik ook dan licht begin te kokken als ze een schedel gaan lichten.
Toen ik nog op de basisschool zat, leek de tijd van de herfstvakantie naar de kerstvakantie mij wel een eeuwigheid te duren. Nu denk ik "goh, maar twee maanden dan ben ik weer een week vrij".
Mijn beste vriend Bart is gisteren getrouwd met "zijn" Natascha in het plaatsje Berg en Dal vlakbij Nijmegen en ik was zijn getuige.
In het boek Publieke Werken strijdt een eenzame oude man tegen "het systeem". Het verhaal speelt aan het eind van de 19e eeuw in Amsterdam en het gaat, zoals gezegd, over een eenzame oude vioolbouwer die een winkeltje exploiteert aan de Prins Hendrikkade, recht tegenover het Centraal Station. De vioolbouwer raakt verwikkeld in een strijd tegen een projectontwikkelaar die tegenover het station een groot hotel wil bouwen, het huidige Victoria hotel. De projectontwikkelaar biedt de vioolbouwer veel geld om zijn winkel te verkopen, maar omdat de vioolbouwer denkt dat de projectontwikkelaar zonder zijn medewerking het hotel niet af kan bouwen, traineert de vioolbouwer eindeloos om de prijs van zijn winkel op te drijven. Dat mislukt uiteindelijk jammerlijk: het hotel wordt om zijn huis heen gebouwd.
Gisteren heb ik er een fiets bij gekocht voor op kantoor. Een tweedehandsje, hoor, niet weer zo'n mooie Batavus (die trouwens nog steeds briljant fietst, maar dat terzijde). De laatste tijd ben ik begonnen met zwemmen en dat bevalt heel goed. Tot nu toe ging ik daar met de fiets van mijn collega naar toe, maar dan zat zij ook achterop. Tegenwoordig zijn de fietsen echter niet meer zoals mijn vader die in de jaren '50 kocht, van massief staal, maar meer van waaibomen aluminium. Ik zag mijn geest dus al dwalen dat we ooit met zijn tweeën door die fiets zouden zakken. Dat nooit!
Gisteren heb ik aan de Tracks playlisten een nieuwe noviteit toegevoegd: een link naar een filmpje van het in het programma gedraaide nummer. Zo kan je via YouTube een hele leuke video bekijken van Neil Young's This Note's For You en de video van Maroon 5 die ik helemaal geweldig vind. Allemaal dus snel naar de Tracks-site!
In Heiloo is onlangs een nieuwe winkel geopend: een wasserij. Je dacht dat dat uit het jaar kruik was omdat iedereen tegenwoordig zijn eigen wasmachine, droger en strijkijzer heeft, maar niets is minder waar. Tegenwoordig is het juist zo dat je door tijdgebrek niet meer aan het wassen toekomt, dus is het juist wel praktisch als iemand dat voor je doet. Tja, of je bent gewoon lui, zoals ik. Het hele huishouden is nooit echt mijn sterkste kant geweest, maar aan strijken heb ik gewoon grof gezegd een pokkehekel. Er hingen dan ook overhemden in de kast die ik niet meer aan heb gehad sinds de vorige keer dat ik ze gedragen en gewassen heb. En dat was in sommige gevallen zeker een half jaar geleden.