Vlissingen

Mensen begrijpen mij nogal eens verkeerd. Zo denken een heleboel mensen dat ik een hekel heb aan de band Blöf, maar niets is minder waar. Ik denk alleen dat de teksten van de mannen veelal uitblinken in onbegrijpelijkheid. Neem nou het nummer "Hier aan de kust". Zojuist hoorde ik het op de radio voorbij komen en ineens viel mij die ene zin op:
Vlissingen ademt zwaar en moedeloos vannacht
Ik dacht altijd dat het een mooie ode was aan de Zeeuwse manier van leven, het landschap en de mensen. Maar dan ineens die zin, Vlissingen ademt zwaar en moedeloos vannacht, alsof Vlissingen een oude man is die piepend en hijgend op zijn bed ligt te wachten op Magere Hein. En toekomst zit er blijkbaar ook niet in die stad, want de haven heeft nog maar één vracht. Tja, dan blijf ik toch maar liever "suddenly happy in Dapperstreet".

Terugdraaien

Jaren geleden was ik voor een jaartje school in Amerika en daar heb ik voor het eerst kennisgemaakt met het zogenaamde "backmasking". In het kort komt het erop neer dat muzikanten in de popmuziek verborgen boodschappen mee zouden geven. Die boodschappen openbaren zich als je de plaat achterstevoren afspeelt. Dan krijg je dus zoiets als: "mrshjnjsdflh I love Satan gfladgflh".
Ik zat daar op een heel erg religieuze school, een soort Christelijke Taliban-beweging, en zij waren er van overtuigd dat dat waar was. Erger nog, hierdoor was het luisteren naar popmuziek absoluut not done. Mijn mening is dat die boodschappen veelal op toeval berusten, met uitzondering van een enkeling. Zo staan er bijvoorbeeld op The Wall van Pink Floyd en op The White Album van The Beatles (resp. voor What shall we do now? en voor Blackbird) echte verborgen boodschappen.
Tot slot, er zijn in Amerika echt mensen die zich hier mee bezig houden. Die luisteren platen dus achterstevoren af om te blijven zoeken naar nieuwe boodschappen. Tja, een mens moet een hobby hebben, hè.

Tie a yellow ribbon

Het goorste verhaal dat ik de afgelopen week las was deze. Zie ook dit filmpje op YouTube.
Er is dus een man in Indonesië die zijn voet of been een keer heeft opengehaald, dat niet goed heeft verzorgd en sindsdien door het leven gaat zoals het plaatje van vandaag laat zien.
Het doet mij een beetje denken aan verhalen hoe superhelden ontstaan. Een man komt in aanraking met een goedje in een laboratorium en vanaf die dag wordt hij, als hij boos wordt, groen en zo gespierd als een bodybuilder. Alleen, deze Indonesiër heeft niet de coolste supermacht: hij verandert in een boom.
Misschien een idee, breng hem naar Amsterdam. Daar zoeken ze nog naar een oplossing voor de Anne Frank-boom.

Beetlebum

Vandaag las ik een bericht op Wired over een reuzenkever waarvan men een fossiel gevonden heeft. De klauw van dit beest doet vermoeden dat het gevaarte meer dan 2,5 meter groot was. Dat lijkt bijna wel op een Volkswagen kever!
Daarover gesproken, ik ben nog steeds bezig met het digitaliseren van mijn fotonegatieven. En zo af en toe kom ik dan nog wel eens dingen tegen die ik alweer een beetje vergeten was ("wat was ik eigenlijk slank!") of waar ik een brok van in m'n keel krijg, zoals mijn allereerste auto die nog geen jaar na aanschaf in Amsterdam gestolen werd.
Van die diefstal heb ik nooit meer wat gehoord. Ja, de politie heeft een jaar later nog een briefje gestuurd waarin ze meedeelden dat ze het dossier hadden gesloten. Alsof er een team van 100 man op de zaak zat! Nee, ik denk dat over 10.000 jaar een stel wetenschappers gaan graven in wat nu de Poolse steppe heet en dat ze dan een "verrassende ontdekking" zullen doen: er hebben karretjes op aarde rondgereden die erg leken op dieren.

Schoonmaak

Vandaag heb ik grote schoonmaak gehouden: Toiletten, badkamer, keuken, het hele huis stofzuigeren en de vloer van de woonkamer in de was gezet. Vooral met dat laatste ben ik erg content. Het is zo'n klus die je maar voor je uit blijft schuiven, maar die wel gedaan moet worden. Wat wel grappig is, je brengt die was op de vloer aan met je blote handen en ik zie nu net dat mijn nagels net zo mooi glimmen als de vloer!

Alles is liefde

Gisteravond schreef ik over de laatste songtekst van de hit van Blof, Alles is liefde. Eigenlijk is het nog niet eens zo treurig gesteld met deze songtekst, lees hier maar eens. Sterker nog, ik denk dat dit de eerste tekst is van Blof die niet vol met tegenstrijdigheden, dubbele bodems en extreme vaagheden staat.
Nee, dan de vorige single Donker Hart! Pak je gebedenboek erbij en lees met mij mee:

Ze vroegen je ten dans
En het bood je alle kansen
Om het beste dat je in je had
Aan iedereen te laten zien
Maar je doet het niet voor hun
Je doet het niet voor mij
En zelfs niet voor jezelf
Je bent de zin voorbij

Goed, we hebben het dus over dansen, dat kan deze persoon dus blijkbaar goed, maar hij/zij danst niet voor zichzelf en niet voor anderen maar is de "zin voorbij". Que?
Dat dansen is natuurlijk een metafoor, maar ik ben er niet zeker van waarvoor. Voor het leven? Maar dan slaat het tweede gedeelte van dit couplet eigenlijk nergens op. "Ze vroegen je ten dans" zou in de metafoor dan de geboorte moeten zijn en daar sluiten de volgende twee zinnen dan ook weer op aan. "Maar je doet het niet voor hun" - dat sluit dan weer niet op dat leven aan! AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

Misschien wil ik ze wel gewoon te veel begrijpen en moet ik deze band tot me nemen onder het genot van de Zeeuwse en Vlaamse genotsmiddelen mosselen en (heel veel) bier met friet. Vanavond maar eens uitproberen of ik de Zeeuwse boterbabbelaars dan wel begrijp.

Schrijf!

Volgens dagblad Trouw ben ik een amateur schrijver. Grappig, zelf zag ik het niet zo. Volgens Trouw houden veel mensen een weblog bij en, net als ik, schrijven ze dan over alles wat ze om zich heen zien. Zo zie ik mijn blog eigenlijk ook: één lange column. Nou ja, eigenlijk was het de bedoeling dat dit een aanvulling zou worden op het Radio 80 programma Tracks dat ik presenteer, maar al snel vond ik dat ik dan niet zo veel meer te schrijven had. Ik bedoel, hoe vaak kan ik nou nog schrijven over de ongelooflijke teksten van de Zeeuwse boterbabbelaars? Vaak zat, zo blijkt, want de analyse van Alles Is Liefde volgt binnenkort in dit theater!
In dat artikel van Trouw kwam een dame aan het woord die zelf een heel succesvol blog bij hield. Maar zij schrijft dan ook vervolgverhalen, zoals je vroeger de verhalen van Tom Poes en Heer Bommel in de krant had staan. Mensen werden gegrepen door zo'n verhaal en kwamen dan weer terug om het vervolg te lezen. Misschien toch wel een goed idee.
Heel lang geleden in een sterrenstelsel ver van hier....(lees morgen verder hoe dit spannende verhaal afloopt).

Enron

Gisteravond deel 2 gezien van de documentaire over de ondergang van Enron, de Amerikaanse energiereus. Als je dat verhaal hoort, dan weet je waarom boekhouders zo'n spannend bestaan leiden. Immers, het is de boekhouding geweest die dat bedrijf naar de kelder heeft geholpen. Weliswaar in opdracht van een briljante dief, maar toch.
Wat de boekhouding namelijk deed was de winst op een project inboeken op het moment dat het project in de boeken kwam. Voorbeeldje: Enron had een project opgezet in India, een energiecentrale ter waarde van $1 miljard, maar was vergeten om te kijken of ze hun (dure) product wel af konden zetten. Er was geen markt voor, dus werd er niets verkocht en dus zou je zeggen dat het project verliesgevend zou zijn. Zo niet bij Enron! Zij hadden een paar boekhouders met voorspellende gaven en een grote duim die zeiden dat het project over 10 jaar vast wel winst zou maken. Oh, in dat geval mag je die winst nu opnemen in je resultaat!
Even voor de duidelijkheid, dat is totaal ongebruikelijk en zelfs illegaal, maar Enron kwam ermee weg.
Uiteindelijk was er een miljardenschuld, het kaartenhuis viel in elkaar, de directeuren liepen met miljoenen weg en de gewone man zag zijn oudedagsvoorziening verdampen.

Daarom zou ik je willen adviseren om vandaag maar een beetje aardiger te zijn tegen die boekhouder waar je normaal grappen over zit te maken met je collega's. Want terwijl jij denkt dat je morgen nog een baan hebt, weet je boekhouder dat je je aandelen 30 dagen terug had moeten verkopen.

Voor al het overige...Mastercard

Watjes

Het gehalte aan BN'ers begint weer af te nemen in Amsterdam. Misschien zijn ze allemaal geschrokken van de kou en spoorslags richting hun buitenhuisje vertrokken, maar feit is wel dat ik er in de afgelopen week maar twee ben tegen gekomen: good old Geert Mak en Leo Blokhuis. En ik kwam mijn Duitse lerares van de cursus afgelopen zomer, Katja Sund, tegen op het station. Maar goed, zij telt natuurlijk niet als BN'er.
Nee, het lijkt wel of toute Bekend Nederland de deur niet meer uit gaat op het moment dat het kwik beneden de 12˚ zakt. Watjes! Nee, dan wij bij VW.
Al enige tijd hebben we problemen met de verwarming. Dit begon allemaal vorige week toen onze schilder op de derde verdieping iets te enthousiast een plankje voor een radiator wilde boren en met een luide "psst" door de radiator boorde. Het gevolg was een lekke radiator en waterschade bij de buren van twee hoog. Maar dat was nog niet alles. Doordat al het water uit het systeem was gelopen deed de kachel het dus ook niet meer. Sindsdien zitten we afwisselend met jassen aan, ijsmutsen op en in ons t-shirt op het moment dat de kachel plots weer aanslaat.
Ach, ik wilde zelf een afwisselende baan.

Top 2000

Afgelopen maandag werd op Radio 2 het startschot gegeven voor de stemronde die de Top 2000 samen moet stellen die dezelfde zender tussen kerst en oud en nieuw voor het achtste jaar uit gaat zenden. Mede door de Top 2000 vind ik de laatste jaren die tijd van het jaar ontzettend leuk. In een week tijd hoor je de grootste hits van de afgelopen 40 jaar, aangevuld met leuke verhalen van luisteraars. Het geeft een heel apart sfeertje, net alsof je met heel veel mensen aan het aftellen bent tot aan het nieuwe jaar.
Omdat ik dit jaar voor het eerst in 8 jaar weer in deze periode met een radio aan mag werken, kan ik ook beter volgen wat er allemaal op de radio gebeurt. Wat ik niet wist is dat Radio 2 eigenlijk de hele Top 2000 van het vorige jaar in de periode van half november tot aan tweede kerstdag nog even dunnetjes over doet. De hele dag door worden er nummers uit de Top 2000 gedraaid, mensen worden aangespoord om te gaan stemmen, "vips" laten hun favoriete nummer uit de Top 2000 horen, er is een Top 2000-bingo, een intro-spel, etc, etc.
Ik vind dat erg jammer. Eén van de leukste dingen van de Top 2000 is dat het gebonden is aan de periode in het jaar dat er anders op de radio (en meestal daar buiten) niets te doen is. Als je dan half november al begint met "voorgloeien", doet dat wat mij betreft afbreuk aan het evenement op zich.
Misschien maar eens schrijven naar Radio 2...

Alles is relatief (speciaal voor alle vaders)

Een vader komt in de slaapkamer van zijn dochter en ziet een briefje op het bed liggen. Na enige aarzeling besluit hij de brief te lezen.

Liefste Papa,
Ga even zitten als je dit leest. Het is met pijn in mijn hart dat ik je vertel dat ik er zo plotseling op uit ben getrokken met mijn nieuwe toffe vriend. Ik ben passioneel verliefd en het is best een vriendelijke jongen, ondanks zijn piersings, tatoes en zijn grote motor.
Dat is nog niet alles; ik ben in verwachting en Arie zegt: dat we heel gelukkig worden in de kamer van zijn tijdelijke onderhuuradres bij de broer van zijn vaders tante. Hij wil veel kinderen en zoals je weet is dat ook mijn grootste droom.
Ik leerde reeds dat marihuana niet verslavend is en we hebben besloten het zelf te gaan kweken, voor ons en onze vrienden. Arie is al aktief als tussenhandelaar in cocaine en XTC en dus ook ons eigen productiebedrijfje. We zijn echt goed bezig hoor!
Het geld hebben we hard nodig want we zijn nog jong en we gebruiken zelf ook een klein beetje coke en XTC en dat spul is hartstikke duur hoor, haast niet te betalen. Je zegt altijd dat je van de liefde niet kunt leven, maar omdat Arie geregeld een paar zeer goede vrienden uitnodigt kan ik toch ook wat meebetalen......
Ik vraag je verder te bidden dat de wetenschap snel iets mag vinden tegen aids, zodat mijn Arie toch nog kan genezen.
En papa, wees vooral niet ongerust, ik ben toch al 14 jaar en kan al heel goed voor mezelf zorgen.Over een paar jaar zal ik je komen opzoeken zodat je al je kleinkinderen kunt bewonderen.
Je liefhebbende dochter,

Carin

P.S. Papa, ben je er nog en ben je niet te erg geschrokken? Gekke papa, dit briefje is natuurlijk een grapje! Ik ben gaan spelen bij Hannelore en wil alleen maar bewijzen dat er veel ergere dingen zijn dan een slecht rapport. Het mijne ligt op het nachtkastje.

Sint Maarten

Gisteravond was het weer zover: Sint Maarten. Traditie getrouw regende en woei het, bovendien was het ook nog lekker koud. Op dat soort momenten ben ik blij dat wij geen kinderen hebben, want het is toch een heel stuk warmer binnen. Maar goed, die kinderen hadden weer de tijd van hun leven. Zingen alsof je leven ervan af hangt en als je je snoep hebt gekregen met een tevreden blik op het gezicht weer naar het volgende huis. Dit jaar waren er ook weer een paar liedjes die ik nog niet eerder gehoord had, waaronder "Dag meneer, dag mevrouw".
Zelf ervaar ik het luisteren naar die liedjes toch altijd als een beetje genant. Je weet tenslotte niet echt wat je moet doen. Je hoopt dat je niet nog een stuk biefstuk tussen je tanden hebt zitten of vergeten bent je gulp dicht te ritsen na de laatste toiletbeurt. En wat zeg je nou precies als ze klaar zijn met zingen? Verder dan "mooi, hoor" kom ik niet. We hadden er in totaal ongeveer 20 aan de deur.

Voor al diegenen die nog even willen nagenieten vandaag, kan je hier de teksten vinden van heel veel liedjes.

Klimaat

Er moet mij wat van het hart. Ik ben namelijk een ongelovige Thomas. En dan heb ik het niet over een geloofsovertuiging in God, Boedha, Mohammed, Jezus of een andere profeet, maar ik heb het over het geloof in het klimaatprobleem.
Ik wil je even meenemen naar de jaren '80. De mensen die dat bewust hebben meegemaakt, vooral als kind, weten dat we toen helemaal dood gegooid werden met de verhalen over de stervende bossen. Ook toen kwam dat al door de mens. Vooral door de boeren die de lucht verpestten met het verspreiden van mest en (uiteraard!) door de auto. Wat blijkt nou, ruim 20 jaar na dato? Het was allemaal niet waar. De foto's van de stervende bossen in de Alpen waren foto's van bomen die door natuurlijke afsterving zo geworden waren. Dat had helemaal niets met zure regen te maken!

Toen Al Gore met zijn verhaal kwam had ik vrijwel direct een gezonde portie argwaan. Immers, we hebben het hier over een politicus, in mijn ogen niet mensen die altijd zonder enig eigen belang opereren. Maar wat is zijn belang dan precies? Rehabilitatie. Hij had de president van Amerika moeten zijn, maar Bush werd het. Een klap in Gore's gezicht, dat was vooral de uitslag van de verkiezingen in 2000.
Maar hij heeft revanche genomen en heeft zelfs iets bereikt dat Bush nooit zal lukken: hij heeft de Nobelprijs voor de vrede ontvangen.

Vandaag las ik een column van Hans Labohm in het Financieel Dagblad. Het bevestigt mijn vermoedens: Al Gore maakte een film en in plaats van de vraag te stellen "is het wel echt waar?" is de volledige westerse wereld achter Gore aan gaan lopen. Als een stel zelfkastijdende monniken trokken we het boetekleed aan, strooiden we as over ons hoofd en wachtten op het einde der tijden. Maar wat als die nou niet komt?
Het antwoord weten we over ruim 20 jaar als ook dit verhaal een stille dood gestorven is en als we elkaar dan beloofd hebben dat we nooit meer zo naïef zullen zijn.

Tram

Sinds 1 oktober ben ik bij VW belast met de verbouwing van de derde verdieping. Ja, ik weet het, ik ben gezegend met twee linkerhanden, maar toch mag ik die verbouwing leiden. In ieder geval, voor het toegangssysteem moest ik gisteren naar een computerwinkel om een verbindingskabeltje te kopen. Bij het filiaal aan het Koningsplein hadden ze echter niet wat ik moest hebben en dus werd ik doorverwezen naar een volgend filiaal op de Ceintuurbaan. Met de tram heen, natuurlijk, want één van de leukste dingen die je in Amsterdam kan doen tegenwoordig is met de nieuwe tram door Amsterdam rijden (de linker op de foto van vandaag). De zon scheen, strakblauwe lucht en ik zat achter in de tram. Daar is namelijk een erg groot raam geplaatst van ongeveer 1,5 x 1,5 meter en dat geeft een heel mooi beeld als je door de stad rijdt. Het is net dat programma van de EO, Rail Away, maar dan achterstevoren.
Met de zon in mijn gezicht was het even stil genieten...

Ik studeer, dus ik kraak

Afgelopen week stond hier in Amsterdam in het teken van de kraakbeweging. Toevallig had ik het een paar dagen voor de ontruiming op het Damrak met collega Onno over het nut van kraken. Onno was van mening dat krakers in feite diefstal pleegden; ik zag het iets genuanceerder. Ik kan namelijk wel begrijpen dat je, om een signaal af te geven, een pand kraakt dat meer dan een jaar leeg staat. Als je daar bovenop dan ook nog eens weinig geld hebt, ach...waarom dan niet. Maar als het pand weer opgeëist wordt moet je dan ook wel direct opkrassen.
Maar sinds afgelopen week is mijn begrip eigenlijk wel omgeslagen in de richting van Onno. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat er bij een ontruiming doden gaan vallen? En dat was wel gebeurt als de politie een kolom had omgeflext. Bovendien had ik er twee ochtenden last van met de tram!
Voor de volgende keer stel ik voor dat als de krakers zich heftig verzetten tegen uitzetting, de politie zich terugtrekt waarna er een sloopkogel door het gebouw gejaagd wordt. Ben je meteen van drie problemen af: gebouw, krakers en dragers van PLO-sjalen. Zo 80's die sjaal...

Trilogie

Afgelopen vrijdag heb ik met VW gebowld. De personeelsvereniging is nogal actief binnen onze organisatie en na het uitje in augustus, naar Fifteen, gingen we nu dus bowlen bij Borchland in Zuidoost. In 2005 had ik voor het laatst de schoenen onder gebonden, maar blijkbaar is het met bowlen net als met goede wijn: het wordt beter naar mate je er langer niets mee doet. Bij mijn eerste ronde kwam ik op een puntentotaal van 161, de tweede was minder maar eindigde ik tenminste niet als laatste. Daarna hebben we gegeten van de glas-grill. Wel eens gedaan? Nee? Houden zo! Ach, het was best lekker, hoor, maar tegen het einde is zo'n glasplaatje helemaal zwart en je vlees dus ook. Wat wel heel erg lekker is op zo'n plaat is ananas, jammie!

Gisteren zijn we op jacht gegaan naar een nieuwe scanner en dito printer. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een Canon printer die in de aanbieding was bij It's en een Epson scanner met mogelijkheid om negatieven te scannen. Vooral dat laatste vind ik echt ontzettend leuk, want ik zie nou foto's die ik in geen jaren gezien heb. En ze zijn meteen "voor eeuwig" gedigitaliseerd. Als ik tenminste niet vergeet om een back-up te maken.

En vandaag zijn mijn opa en oma dan alweer 71 jaar getrouwd en vanmorgen zijn we even langs geweest. Gefelicitaart!

De foto van vandaag is er eentje uit mei 2000 van mijn laatste kever. Tenminste, voorlopig is het de laatste. Als ik ooit weer een keer geld heb is één van de eerste dingen die ik koop een mooi kevertje. Tot die tijd rijden we in de auto die het dichtst bij de kever in de buurt komt, namelijk de Fox.

Pindakaas

Wat mensen ook zeggen, het Nederlandse volk is best behulpzaam. Gisteren liep ik naar huis toen ik een uitermate behulpzame Nederlander aan een toerist hoorde vragen "Can ik you help?".
Mijn Volendammer collega Rene vertelde daarop een verhaal over Bold & Beautiful-ster Thorne. Hij schijnt nogal graag op de Dijk in Volendam te komen en Rene hoorde een keer een heel oud mannetje Thorn begroeten: "Heee Thorne........can you blow my horn?"
En dan heb je tot slot ook nog de goedwillende buitenlander die klok en klepel door elkaar haalt in het Nederlands. Gehoord door Rob Huibers in een winkel: "jammer, pindakaas".