Bloodspatter pattern

Vandaag ben ik voor de eerste van drie behandelingen naar de tandarts geweest. Ik had een gaatje tussen mijn twee kiezen in, wat volgens de tandarts te wijten is aan te weinig flossen. Dus ook hier gaat het gezegde "haastige spoed is zelden goed" weer op, want 's avonds lig ik liever 7 minuten eerder op bed dan dat ik die tijd gebruik om in mijn mond te poeren.
Maar goed, ik lig daar in die stoel, staar naar het plafond waar de tandarts allerlei kindertekeningen heeft hangen en zie ineens iets dat ik ook menig keer bij CSI heb gezien: een bloedspatten patroon oftewel een bloodspatter pattern. En ineens schieten er allerlei beelden door mijn hoofd van onwillige patienten die al bloedspugend terug geduwd worden in de stoel, waarna de tandarts pas verder kan gaan met boren wanneer de patient is vastgesnoerd zoals Arnold Schwarzenegger in Total Recall. In de avond komt de schoonmaker, zo stel ik het me voor, zucht een paar keer diep en ruimt de bloederige toestand op. Maar vergeet daarbij de kindertekeningen goed schoon te maken.

Het is dat of die kinderen zijn niet helemaal tussen de lijntjes gebleven bij het inkleuren van de tekening, dat kan ook. Maar dat is wel een stuk minder spectaculair.

Vis

Gisteren ben ik voor het eerst in lange tijd weer eens naar de visafslag in IJmuiden geweest. IJmuiden is, zoals Boudewijn Büch gezegd zou hebben, één van de meest treurige plekken op deze aarde. Het is er ook altijd koud. Het is zo'n plek waar het zelfs koud is als het in de rest van het land 30 graden celsius is. Het station van Castricum is ook zo'n plek, trouwens. Het is een dorp dat ingeklemd zit tussen Corus aan de ene kant, de haven aan de andere kant en een gruwelijk grijs centrum houdt alles op z'n plek. Daar tussen bij de haven bevindt zich het mekka op het gebied van vis. In aftandse loodsjes wordt daar de beste vis van Nederland verkocht.
Zoals gezegd, ik was er al een tijdje niet geweest, maar er verandert niets. Alles gaat in het groot, je kan er niet met pin betalen en de verkopers zijn van het type "niet lullen, maar poetsen". Ik kocht onder andere 1 kilo roerbakvis, een mix van kabeljauw, tonijn en koolvis. Maar zoals vanavond bleek, was 1 kilo iets te enthousiast. Van mijn romige stoofpotje kunnen we de komende 2 dagen nog eten!
De vriezer zit vol, we gaan een paar weken vol verse vis tegemoet. Zalig! Meeeeeeer!

Zonnebril

In oktober waren we op vankantie in Florida. Fantastische tijd gehad, maar we hebben er ook iets laten liggen: mijn zonnebril. Toen wij de auto in moesten leveren bij Hertz werden we dat ding bijna uitgegooid en is mijn zonnebril in het vakje blijven staan waar het een week gestaan had. Weer terug in Nederland miste ik hem niet direct, het weer was slecht, maar na een week of 3 begon ik me toch af te vragen waar hij gebleven was. Na lang zoeken maar eens even Hertz aangeschreven. Op 29 november kreeg ik antwoord. Ik had mazzel, eigenlijk gooien ze alles wat niet opgeëist is na 30 dagen weg maar mijn brilletje was er nog. Maar nu moest hij nog naar Nederland. Wat nu?
Gebeld met een koerier die veel werk doet voor VW. Ja hoor, ze konden 'm op laten halen, geen probleem. Het op laten halen bleek inderdaad niet zo'n probleem, maar om hem op laten sturen dat was...laat ik het zo zeggen, Geert Wilders knuffelt nog eerder een vrouw in een boerka, dan dat het opgestuurd zou worden. Na lang beraad bleek het raadzaam om de koerier te vragen op te houden en op zoek te gaan naar een alternatief.
Die vond ik in een Canadeze oud-collega. Hij is gepensioneerd, heeft vrienden in Florida en hij kon me wel helpen. Als het goed is hebben zijn vrienden vandaag mijn bril opgehaald bij Hertz en met een beetje geluk heb ik 'm dan begin maart.
Afwachten dus.

Beer

Een vrouw ontmoet een knappe vent in een bar. Ze raken in gesprek, drinken wat en uiteindelijk gaat ze met hem mee naar huis.
Bij hem thuis aangekomen verplaatsen de inleidende gesprekken zich naar de slaapkamer. De vrouw ontdekt daar aangekomen tot haar grote verbazing dat een muur tot aan de nok gevuld is met allemaal teddyberen op planken. Honderden teddybeertjes zitten op de vloer en de onderste plank, allemaal keurig in het gelid. De wat grotere beren zitten op de plank daarboven en de reuzenberen zitten dicht opeengepakt op de bovenste plank. De vrouw is aangenaam verrast dat deze masculiene man een collectie teddyberen heeft en dan nog wel zo'n grote verzameling ook. Hij is ook duidelijk niet verlegen om deze te laten zien, een zeldzaamheid dus. Toch besluit ze om er niets van te zeggen, ondanks dat ze behoorlijk onder de indruk is van zijn zachte en gevoelige kant...
Zonder wat te zeggen pakt ze zijn handen, kust hem op de mond en voordat ze het weten rukken ze elkaar de kleren van het lijf. Na een intense nacht vol passie met deze sensitieve vent, nog nagenietend van de hele ervaring vraagt ze in het ochtendgloren, nog glimmend van het zweet en met een verleidelijke glimlach om de mond "En, hoe was het?". Waarop hij zegt "Je mag een prijs uitzoeken van de onderste plank."

Vogeltje wat zing je vroeg

Oud-collega Nita heeft het niet zo op vogels. Na het zien van dit filmpje moet ik haar gelijk geven...

En mijn vader is vandaag 71 geworden! Vader, gefeliciteerd!

Toveren

Ken je dat liedje van Herman van Veen - Toveren? Hij zingt daarin onder andere dat als hij kon toveren er 's winters altijd sneeuw zou liggen en dat het dan toch lekker warm zou zijn. Het liedje stamt uit de jaren '80, dus uit de tijd dat we nog bezig waren met zure regen en niet met global warming, maar zou Herman inmiddels wèl kunnen toveren? Het is immers lekker warm buiten voor de tijd van het jaar. Maar nee, er ligt geen sneeuw dus zal het wel niet.
Als ik kon toveren dan wist ik het ook wel. In de winter was het dan altijd weer zoals vandaag: strak blauwe lucht en liefst nog een beetje kouder dan vandaag, zo rond het vriespunt. Bovendien zou mijn hypotheek dan afbetaald zijn en ik mijn eigen radiostation bezitten dat enorm succesvol zou zijn.
Tja, een toverstafje bezit ik niet en de hele cursus tovenaar duurt ook al 125 jaar...dat wordt dus niets.
Maar dromen, ja, dromen kosten niks. Dat doe ik dan maar en wie weet komt er ooit wel eens een keer een droom uit!

Cassettedeck

Vorige week heb ik na lang zoeken weer een cassettedeck gekocht. In principe moet dit mijn laatste cassettedeck zijn. Hij dient dan ook eigenlijk alleen om mijn oude tapejes over te zetten naar het digitale tijdperk. Zo hoorde ik afgelopen week mijn tweede uitzending die ik ooit heb gemaakt van 11 december 1993.
December 1993 markeerde een nieuwe tijd voor het radiostation dat voorheen illegaal vanuit de duinen bij Egmond aan Zee uitzond onder de naam Radio Noordzee. Ik was in die tijd vaak te gast bij Alle remmen los, het programma van Erik Hoogland en Jan de Boer, en ik zag mijzelf ook wel een programma maken - bovendien was het een lang gekoesterde droom. Dus trok ik de stoute schoenen aan en schreef een brief aan het bestuur van Radio Noordzee. Uiteindelijk kreeg ik als antwoord dat er in november een vergadering zou zijn van Noordzeeërs en dan mocht ik ook langskomen.
Dat deed ik natuurlijk en na de vergadering ging ik naar Mik Verbeek toe en vroeg hem om een programma. Hij vroeg of ik ervaring had. "Nee", zei ik, "maar ik wéét dat ik het kan!". Nou, vooruit dan maar. Zaterdagochtend van 8 tot 10, maar dan wel met een technicus, dan kon ik mij concentreren op mijn teksten.
Zo gebeurde het dat ik op 4 december 1993 om 8 uur 's ochtends begon met mijn radio carrière. Die uitzending heb ik nog niet teruggeluisterd, want dat tapeje heb ik nog niet gevonden.
Die technicus heeft het trouwens niet lang bij mij uitgehouden. Als ik me niet vergis heb ik hem na 2 of 3 uitzendingen zeer subtiel (niet dus) de deur gewezen. Die jongen heb ik daarna nooit meer gezien.

Site

Vanmorgen heb ik de Tracks-site voorzien van een frisse nieuwe look. Het zwart is gebleven, maar wel is het lettertype drastisch gewijzigd waardoor het lijkt of ik alles zelf geschreven heb.
Ook heb ik een gedeelte over het legendarische showprogramma Remsporen toegevoegd. Een kort stukje over het programma en een compilatie met hoogtepunten uit dit programma maken, naast de foto en scans van alle onder de Remsporen vlag uitgebrachte verzamelaars, het verhaal compleet.
En tot slot heb ik een ere-lijst toegevoegd van alle mensen die mee hebben gedaan aan het onderdeel In de Blender. Als je nu dus je mix opstuurt kom je niet alleen op de radio, maar sta je ook op de lijst naast "grote" mixers als Ben Liebrand en DJ Sandstorm. Opsturen dus!

Onderbewust

Altijd al willen weten waar je onderbewust aan denkt? Kijk eens op deze pagina.

Scooter

Al enige tijd zit ik er serieus over te denken om mijn 1e klas treinabonnement in te ruilen voor een scooter. Ik zie hier diverse voordelen in. Ten eerste geeft me dit meer flexibiliteit in mijn reistijden, dan hoef ik niet meer te rennen om een trein of tram te halen. Ook als ik 10 minuten langer op mijn werk blijf, ben ik niet meteen een half uur later thuis.
Het tweede voordeel is de flexibiliteit in Amsterdam om even naar de andere kant van de stad te gaan om een boodschap te doen. Met de tram is dat vrijwel ondoenlijk binnen redelijke tijd.
Het derde, en tegelijkertijd ook de grootste reden om iets anders te willen, zijn de kosten van de trein. Ja, ik reis eerste klas, dat wordt vergoed en daar ben ik heel blij mee, maar het is wel vreselijk duur. €313 per maand! Voor dat geld kan ik twee maanden met de scooter! Dat betekent dus dat ik per jaar €1.800 overhoud als ik met de scooter ga. Da's wel een beetje heel veel geld om naar de NS te brengen.

Maar goed, zo veel voordelen moeten ook wel nadelen opleveren. De grootste is wat mij betreft het weer. Tja, je zit toch onoverdekt op een relatief klein voertuig, zonder verwarming. Maar daar heb ik het volgende op bedacht: in de lente, zomer en herfst met de scooter en in de winter en bij harde wind met de trein.
Ik hou je op de hoogte.

Michelle

Soms lees of hoor je verhalen die in je gedachten blijven hangen. Zo zat ik vandaag naar de radio te luisteren toen het volgende verhaal weer bij me boven kwam.

Na de aanslagen op het WTC in New York in 2001 waren er aardig wat mensen die net mazzel gehad hadden doordat ze zich die ochtend verslapen of een afspraak bij de tandarts hadden. Maar er waren natuurlijk zat mensen die niet zo veel geluk hadden en bij de aanslagen omkwamen.
Eén verhaal bleef me bij van een man die zijn dochter verloren had, George Henrique. Hij had op zijn arm een tatoeage laten zetten van zijn dochter Michelle, zodat ze voor altijd bij hem zou zijn. Prachtig, natuurlijk. Maar het bleef me bij doordat degene die de tatoeage gezet heeft iets toevoegde, namelijk een belletje. Toen Michelle klein was zong George altijd voor zijn dochter uit het Beatle-liedje:

Michelle, ma belle...

Tja, wie zegt er nu nog dat het onbelangrijk is om songteksten goed te begrijpen?

PS: Er zijn meer mensen die een tatoeage hebben laten zetten naar aanleiding van de aanslagen op 11 september. Zie ook deze site.

Drogist

A girl asks her boyfriend to come over Friday night to meet and have dinner with her parents. Since this is such a big event, the girl announces to her boyfriend that after dinner, she would like to go out and make love for the first time.
The boy is ecstatic, but he has never had sex before, so he takes a trip to the pharmacist to get some condoms. He tells the pharmacist it's his first time and the pharmacist helps the boy for about an hour. He tells the boy everything there is to know about condoms and sex. At the register, the pharmacist asks the boy how many condoms he'd like to buy, a 3-pack, 10-pack, or Family pack. The boy insists on the family pack because he thinks he will be rather busy, it being his first time and all.

That night, the boy shows up at the girl's parents house and meets his girlfriend at the door. 'Oh, I'm so excited for you to meet my parents,come on in!'. The boy goes inside and is taken to the dinner table where the girl's parents are seated. The boy quickly offers to say grace and bows his head.
A minute passes, and the boy is still deep in prayer, with his head down. 10 minutes pass, and still no movement from the boy. Finally, after 20 minutes with his head down, the girlfriend leans over and whispers to the Boyfriend, 'I had no idea you were this religious.'
The boy turns, and whispers back, 'I had no idea your Father was a pharmacist.'

Rondvaart

Het is alweer even geleden, maar eigenlijk is het te hilarisch om het hier ongemeld te laten. Ik heb het namelijk over het kerstdiner dat we van bedrijfswege hadden op 20 december. Personeelszaken leek het leuk om dat diner te combineren met een bezoek aan een diamantslijper en een rondvaart door Amsterdam Oost. Iedereen was enthousiast, partners mochten mee, het was net één groot kinderfeestje.
Bij diamantslijper Gassan kregen we een rondleiding door een dame die familie moet zijn van Willibrord Fréquin: "Hè, mevrouw, mooie diamanten, hèèè". En dit dan op een geluidsniveau alsof ze een megafoon ingeslikt had.
Met licht tutende oren gingen we de rondvaartboot in. Daar wachtte ons een volgende gids die misschien nog vreemder was dan de eerste. Op papier zag de rondvaart, door de oude Joodse buurten van Amsterdam, er ongevaarlijk uit. Aldus stak een rondvaart vol met Duitsers die werken bij een van de laatste Duitse overblijfselen van WOII van wal. En de gids ook. Over de Joodse buurt, de tweede wereldoorlog, de deportaties, de shoa, de onderduikers en synagoges die er vóór de oorlog nog wèl stonden. Het was op z'n zachtst gezegd ongemakkelijk. Het mooiste moment van de avond kwam toen we langs een met auto's gevulde kade voeren en de overijverige gids riep dat daar een synagoge had gestaan. Waarop iemand vroeg "waar dan?". "Daar! Achter die auto!".
Na een uur met kromme tenen, werden we afgeleverd bij het Waterlooplein. Op naar het Japanse restaurant, waar de avond nog uitermate succesvol werd afgesloten.

Zwembad

Vandaag ben ik na ruim 3 weken voor het eerst weer eens wezen zwemmen in het Zuiderbad. Ik zou er eigenlijk niet zo veel over moeten schrijven, want het succes van het lunchzwemmen wordt volgens mij tegelijkertijd de ondergang. Het is tegenwoordig zo druk in het bad dat je bijna niet meer vrijuit kan zwemmen.
Toch is het nog steeds helemaal geweldig om te zwemmen zo tussen de middag. Ook al is januari de drukste maand van het jaar op mijn werk, ik blijf liever tot laat werken, als ik m'n baantjes maar kan maken.
Maar goed, het was na 3 weken wel weer alsof ik helemaal opnieuw moest beginnen. Tijdens de kerst heb ik werkelijk helemaal geen beweging gehad, het werd dus weer tijd om te water te gaan. Na 3 baantjes had ik het end al in de bek, zoals we in Heiloo zeggen. Maar uiteindelijk verlaat je na een half uurtje toch helemaal herboren het bad. Zalig! Meer!

Guust

Al jaren ben ik een enorme liefhebber van de strips van Guust Flater. Toen ik deze strips voor het eerst onder ogen kreeg moet ik een jaar of 10 geweest zijn. Toen dacht ik nog, hoe heerlijk naïef, dat het leven op een kantoor anders is dan in de strip beschreven wordt. Tegenwoordig weet ik wel beter! Wie heeft bijvoorbeeld nog nooit een gevecht geleverd met het kopieerapparaat (en verloren!), of een collega gehad die de meest vreselijke dingen aan het bereiden was in de magnetron van kantoor, of mensen ontmoet zoals Pruimpit en Demesmaeker? Of zo onbekommerd willen zijn? Heb je ook altijd al willen weten wat mensen in hun koffertje hebben als ze naar kantoor gaan? Guust geeft het antwoord.
Maar voor mij zijn de echte helden uit deze strip de dieren. Zoals de poes bijvoorbeeld getekend is, zo bewegen poezen in het echt ook! En ik heb ook wel eens ergens gelopen dat ik "hiaaaaaaaarrrrr" hoorde. Waarna ik vervolgens een meeuw voorbij zag vliegen en bij mezelf dacht "kijk, dat is dus Guust's Meeuwtje".
Eerder heb ik wel eens geschreven over Guust's muisje Kaassie, maar toen kon ik geen goed plaatje vinden van dit unieke beestje ter illustratie. Daarom nu in de herkansing (ook al heet 'ie in het laatst verschenen album ineens "Cheese"!).

Kikker

Een jongen van een jaar of veertien loopt door de rosse buurt. Hij sleept een platgereden kikker aan een touwtje achter zich aan.
Hij stopt bij een van de bars en vraagt aan de bazin: "Ik wil seks hebben met een van jouw meisjes. Ik weet dat ik te jong ben, maar ik heb wel veel geld op zak." De vrouw laat de jongen binnen en vraagt: "Welk meisje wil je?" Waarop de jongen antwoordt: "Ik wil er eentje met een vieze geslachtsziekte." De hoerenmadam geeft het niet graag toe maar die jongen heeft wel veelgeld op zak: "Dan moet je Nancy hebben."
De jongen haast zich naar de kamer van Nancy, waar hij met haar seks heeft. Na een halfuurtje gaat de jongen weg. Hij sleept nog steeds de platte kikker aan een touw achter zich aan. De hoerenmadam kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en vraagt aan de jongen waarom hij precies dat meisje met die vieze ziekte wilde.
Waarop de jongen zegt: "Kijk, als ik straks thuiskom, ben ik alleen met de babysitster. Ik weet dat ze van kleine jongens houdt, dus zal ze met mij seks willen. Zo krijgt ze van mij een enge ziekte. Als mijn vader vanavond de babysitster naar huis brengt, zal hij op de achterbank van de auto zeker met haar een nummertje maken. Ik ken hem. En als hij daarna thuis komt, zal hij ook moeder nog eens willen pakken. En morgen zal moeder, ik ken haar, op de keukentafel seks hebben met de melkboer. En DIE moet ik hebben. Die lul heeft mijn kikker doodgereden."

Aansteker

De griep schijnt weer te heersen op het moment. Gisteren belde een collega al op dat ze in de ziekenboeg lag, vandaag kwam onze René op kantoor met de mededeling dat hij de halve nacht rillend (van koorts?) in z'n bed had gelegen. Ik denk dan altijd "blijf dan toch thuis, want je steekt de rest ook aan op deze manier", maar ik ben natuurlijk een Heilooër terwijl René een Volendammer is. En, niet om het één of ander, maar die vissersmentaliteit ram je er dus gewoon niet uit. "Griep? Wat is dat voor onzin? Ik moet werken! De netten moeten nog naar boven gehaald worden, de koeien gemolken, ik heb geen tijd om op bed te gaan liggen."
"Oe è jai je ai", is het enige dat ik daarop te zeggen heb.

Uitslag

De uitslag is binnen! Vorige maand vroeg ik me hardop af of ik dit blog niet om moest turnen naar een Engelstalig blog. Hierop heb ik een poll laten draaien waarop jij je mening kon geven, Nederlands- of Engelstalig? Alhoewel de opkomst mij een beetje tegenviel, kan ik toch melden dat een overduidelijk meerderheid van 7 vóór Nederlands en 2 vóór Engelstalig heeft gestemd.
Dit blog blijft dus in het Nederlands. Ene Geert W. kan dit blog dus óók blijven lezen.

Vreugdevuur

Alle lezers van dit blog een fantastisch 2008 gewenst!


Vanmorgen werden we wakker met het bericht dat enkele Amsterdammers de term "vreugdevuur" iets te letterlijk hebben genomen en een pand aan de Herengracht in brand hadden gestoken. De schrik sloeg in eerste instantie om mijn hart; heb ik eindelijk een leuke baan op een toplocatie, brandt het tot de grond toe af! Maar gelukkig, het is ons pand niet. Jammer genoeg is het trouwens niet een pand aan de Reguliersdwarsstraat (ik heb een alibi!).
Gisteren heb ik een uur oliebollen staan bakken, maar helaas zijn ze jammerlijk mislukt. De buitenkant was gaar, de binnenkant nog vloeibaar. Het heeft waarschijnlijk te maken met het gebruik van een pan met olie, in plaats van een frituurpan. In tijd gemeten ben ik deze maand 10 jaar bij mijn ouders het huis uit en -ondanks mijn zonnige, romige figuur- heb ik nooit een elektrische frituurpan gekocht. Maar nu de oliebollen zijn mislukt, wordt het toch echt wel tijd. Hij gaat dus op het lijstje "aan te kopen in 2008" samen met een wasdroger, een digitale spiegelreflex camera en een naaimachine.

Laat het nieuwe jaar maar komen!