donderdag 14 augustus 2008

Shocking

Vorig jaar heb ik bijna 3 maanden bij PontMeyer in Zaandam gewerkt, het waren 3 fantastische maanden. Zonder gekheid, van al mijn interim klussen vond ik dat het leukste bedrijf met leuke collega's. Het werk was af en toe wat saai, maar ik mocht wel weer leuk met Excel rommelen en als ik dat mag is het al gauw prima.
Vandaag werd ik opgeschrikt door een mailtje van mijn broer, "brand bij PontMeyer"! Gelukkig valt het allemaal wel mee. Pfoe, ik zou toch niet willen dat mijn MVA-administratie tot de grond toe af zou branden!

woensdag 13 augustus 2008

Wie vertelt het de Lonely Planet?

Fietsen in Amsterdam is niet makkelijk. Sorry, opnieuw. Fietsen is voor sommige mensen per definitie niet makkelijk. En met sommige mensen bedoel ik dan vooral toeristen.
In heel veel reisgidsen staat aangeprezen dat je het "echte" Amsterdam pas hebt ervaren als je op een fiets de stad door bent geweest. Lariekoek natuurlijk. Heel veel toeristen fietsen in eigen land namelijk niet of nauwelijks. Je kan je dan afvragen of het verstandig is om in een vreemd land, in de voor fietsers moeilijkste stad in dat land juist op dat vervoermiddel te stappen. Je ziet dan ook heel veel bijna ongelukken als je door Amsterdam heen loopt. Links en rechts blijven toeristen vaak in de rails van de tram steken, want die hebben ze thuis ook niet. Vervelend is het wel als je dan over de kop slaat met je huurfietsje. Of je fietst over de gracht bepakt en bezakt met gescoorde repro-Zonnebloemen van Van Gogh. Lastig om dan ook je stuur recht te houden en de overige weggebruikers danwel de lonkende gracht te ontwijken.

Beste, aardige, lieve toeristen,
Doe het niet! Blijf lopen! Huur alleen een fiets in Amsterdam als je nuchter en/of ervaren genoeg bent om zo'n ding te besturen. Er rijden trams, je kan lopen, er is zelfs een metro. Het zou toch jammer zijn als je herinnering aan je bezoek aan Amsterdam een grafsteen zou zijn.

Goed, dat is opgelost. Nu nog één ding. Wie vertelt het de Lonely Planet?

dinsdag 12 augustus 2008

Spaces

Dit blog ben ik ooit begonnen op Microsofts Spaces. Na ongeveer een maand liep ik tegen een erg merkwaardig probleem aan. Ik kon namelijk geen foto's meer uploaden vanaf mijn computer thuis. Dat in combinatie met het feit dat ik toen helemaal klaar was met Microsoft's Windhoos, besloot ik om over te stappen naar Blogger (van Google). Ook niet altijd ideaal, maar al vele malen beter dan Spaces.
In de loop der jaren heb ik regelmatig tegen Marcel Bak gezegd dat hij ook over zou moeten stappen. Hoeft dan niet naar Blogger, maar hang Spaces aan de wilgen! Niet luisteren, hè, die Bak. Nu is hij al bijna een maand in een strijd gewikkeld met Microsoft omdat hij iets op zijn Space gezet zou hebben dat niet door de beugel kon volgens dat bedrijf. "Ik weet van niets", aldus Marcel. Voorlopig staat het scherm op zwart, maar zijn fans wil hij wel laten weten dat hij werkt aan een comeback. Als er meer informatie is, laat ik het hier weten.

zaterdag 9 augustus 2008

Crisis


Voor de mensen die niet zo in deze materie thuis zijn, Fannie Mae is dè hypotheekverstrekker van Amerika die heel veel last van de huidige crisis heeft. En collateral is onderpand.
Goh, ik lijk Seth Gaaikema wel. Die legt ook altijd z'n grappen uit.

vrijdag 8 augustus 2008

Han

Na het lezen van het stukje van Eric over ons beider vriend Han en met mijn eigen stukje nog in mijn achterhoofd, heb ik nog wel een kleine toevoeging aan mijn stukje.
Zoals ik al schreef, waren Han, Eric en ik 9 jaar geleden op vakantie op Gran Malaria. Dat jaar kwam ik voor het eerst sinds ongeveer mijn 10e levensjaar langer dan 5 uur achter elkaar in de volle zon te zitten. Ik realiseerde me terdege dat het met mijn bleke lijf geen goed idee zou zijn om dan meteen met factor 5 op het lijf 10 uur gestrekt te gaan. Dus voerde ik het langzaam op, zat onder een parasol, smeerde me de eerste dagen in met factor 30 en pakte langzaamaan steeds meer zonuurtjes.
Han niet. Han was, is en blijft de enige echte zonnekoning. We kwamen aan in het hotel en de andere dag begon voor hem meteen het "aanbidden". Inzepen met zonnebrand, walkman op, liggen, niets meer aan doen! Op zijn stretcher lag hij dan urenlang dingetjes te bedenken, zo bleek achteraf. Welke foto's hij nog wilde maken, bijvoorbeeld. En, eerlijk is eerlijk, zijn foto's waren een heel stuk leuker dan de mijne na afloop. Op de foto van vandaag vlnr ik, Horst Brunmeier, Eric en Han. Briljante avond gehad met Horst en zijn schlagers.

donderdag 7 augustus 2008

Nieuw

Sinds afgelopen zaterdag heb ik een nieuwe scooter. Die oude beviel goed, maar het was toch een tweedehands met 20.000km op de teller. Nu we zo meteen weer de winter in gaan zag ik mijn geest al dwalen. Sta je langs de kant van de weg in de vrieskou, nee, bedankt!
Bovendien kreeg ik het idee dat het beestje niet echt meer vooruit wilde. Als ik gas gaf gebeurde er eerst niets en dan ineens begon hij langzaam op gang te komen. De pit was eruit.
Nu heb ik dan een nagelnieuwe en die rijdt als een zonnetje. Laat de winter nu maar komen!

woensdag 6 augustus 2008

Mambo #5

Zojuist hoorde ik op de radio weer eens Mambo #5 van Lou Bega. In mijn hoofd brengt me dat altijd weer terug naar de zomervakantie die ik met (mede-Remsporen teamleden) Eric en Han 2 weken heb gevierd op de Canarische Weilanden in 1999. Voor mij was het mijn eerste strand-/zuip-/gillend-naar-huis-vakantie. En in veel opzichten was het ook meteen de laatste. Maar we hebben wel heel veel gelachen. Vooral achteraf. Want toen ik daar was vond ik het helemaal niet leuk om 16 dagen lang elke dag hetzelfde te gaan doen. De dagindeling was als volgt.

11:30 Wakker worden, opstaan, Han haalt broodjes
12:30 Aan het zwembad liggen
15:30 Lunch! Op naar de Italiaan
16:30 Terug naar het zwembad of naar het strand
20:00 Klaar maken voor de avond (douchen, scheren, etc)
21:00 Op zoek naar een geschikte plek om te dineren
22:00 Eten
22:45 Op naar de Pacha Bar/Hard Rock Cafe (mijn favoriet)
04:00 Pitten

Waarom ik dit na al die jaren nog weet? Laten we zo zeggen, ik onthoud de meest stompzinnige onzin maar vraag me niet wat ik een week geleden heb gedaan, dat ben ik vergeten!
Maar goed, in de Pacha Bar draaiden ze elke dag dezelfde muziek, waaronder Mambo #5. Eric had in eerste instantie de tekst verkeerd verstaan, maar ik vond zijn tekst eigenlijk veel beter:
"A little bit of Mary in the sun
A little bit of Angie on my gun"

vrijdag 1 augustus 2008

Belletje

We hebben onze kat een belletje aangebonden. Het jachtgedrag van Poes was de laatste tijd namelijk tot een probleem verworden. Toen wij nog in Almere woonden lag Poes 23,5 uur per dag voor Jaffa op de bank. Zo af en toe kwam ze dan van de bank af, ging eten, poepen en weer verder slapen. Ze was, zeg maar, de poezelijke variant van Brian Wilson.
Nu we in Heiloo wonen lijkt ze echter meer en meer op de poezelijke variant van Jerry Lee Lewis: de hele dag buiten, jagen op vogels, muizen en mollen en als we mazzel hebben komt ze 's avonds binnen slapen. Van een rustige lobbes hebben we in 1,5 jaar tijd een hyperactieve stuiterpoes gekregen die de hele dag van het dak van de schuur naar de tuin en vv aan het sprinten is.
Alles zou nog meevallen als ze niet ook alle vogels uit onze tuin aan het opvreten is. Buiten dat dat wel een beetje zielig is voor die vogels, weet je ook nooit of Poes geen parasiet overhoudt aan die voorbij vliegende Febo. Dus hebben we Poes uitgerust met een belletje. "Zo", dacht ik nog, "nu zijn de vogels weer veilig".
's Avonds kwam Poes alweer met het eerste musje uit de voortuin in haar bek aan lopen. Een verbeten trek om haar bek. "Het was lastig met dat klere-belletje, maar ik laat me niet kisten!"