Jeff Buckley - Grace III

De AlbumTracks komen in december van het album Grace van Jeff Buckley.

Het nummer wat we vanavond gaan draaien, Hallelujah, is eigenlijk heel simpel gemaakt. Slechts een gitaar met zang. Maar wat voor zang! Het begint allemaal met een zucht, alsof Jeff Buckley er aan het begin van het nummer al geen kracht meer voor heeft. Alsof hij nog net even wat tijd over had bij het maken van dit album en ach, pfffff, dan doen we deze maar.
Niets is minder waar. Jeff nam dit nummer meer dan 20 keer op en uit de drie beste opnames hebben ze dit juweeltje gedistilleerd.

Het origineel is van Leonard Cohen en dit jaar was het X Factor winnares Lisa Lois die er de grootste hit van 2009 mee scoorde. Maar wat mij betreft haalt haar versie het niet bij die van Jeff Buckley. Halleluja, zou ik bijna willen zeggen.

Electric Light Orchestra - One Summer Dream

Electric Light Orchestra had een vreselijk grote hit met het album Out Of The Blue en de singles die ervan af kwamen, met Mr Blue Sky als de grootste hit van allemaal.

Jeff Lynne schreef het nummer in Zwitserland toen hij daar was om nummers voor het nieuwe album te schrijven. Alleen...het lukte niet.
Jeff had een vreselijk writers block en voor de twee weken dat hij daar was, kwam er niets uit zijn pen. Toevallig regende het die twee weken onafgebroken. Maar na die twee weken schoven de donkere wolken aan de kant en brak de zon door. Ineens had Jeff inspiratie: "ik ga een nummer schrijven over het weer". En zo kwam Concerto For A Rainy Day tot leven en Mr Blue Sky was daar het laatste nummer van.

Op het nummer wordt er veel gebruik gemaakt van een vocoder en één van de grootste misverstanden in de popmuziek is wat er aan het eind van het nummer nou gezegd wordt.
Nee, het is niet "Mr Blue Skyyy-eee". Het is "Please turn me over", want het was het einde van kant 3 van de lp.
[dus niet van de cd - het was een dubbel-lp met derhalve 4 kanten. Mr Blue Sky staat op het einde van kant 3 - noot PdK].

De b-kant is niet zo heel bijzonder, want One Summer Dream staat gewoon als laatste track op de lp Face The Music. Toch is het deze hele week de B-kant van de Week.

Jeff Buckley - Grace II

De AlbumTracks komen in december van het album Grace van Jeff Buckley.

Het is moelijk om een favoriet nummer van dit album te halen, want wat dit album juist zo bijzonder maakt is het geheel. Omschrijvingen als "het werkt" of "het is mooi" zijn vaag en nietszeggend. Maar doe jezelf een lol als je het album niet kent, koop het en je begrijpt wat ik bedoel.

Eén van de hoogtepunten van het album draaien we vanavond. Met "Lover, You Should’ve Come Over" — favoriet van menig Buckley-fan — overtreft Buckley al zijn andere prestaties. Dit is hèt absolute hoogtepunt van Grace, zelden klonken ingewikkelde composities zo zuiver en huiveringwekkend mooi. Niet vaak hoor je dit soort zinsneden in pop/rockmuziek: "My kingdom for a kiss upon her shoulder", "All my blood for the sweetness of her laughter" of "She’s the tear that hangs inside my soul forever". Zuivere poëzie op bloedstollend mooie muziek gezet.

(met dank aan Karolien Cammaerts)

McCartney Live!

Tjonge jonge mensen, wat een avond gisteren!
Als je het niet mee had gekregen, gisteravond gaf Paul McCartney een optreden voor een bomvol Gelredome in het altijd gezellige Arnhem. 't Was weer helemaal te gek! We waren er om 17:30u en waren dus op tijd om op ongeveer 25 meter van het podium te komen (zie ook de foto).
Muzikaal was het allemaal dik en dik in orde: van showstoppers zoals Drive My Car, Jet, Let Me Roll It, Live And Let Die (dit keer verwachtte ik het vuurwerk!), Eleanor Rigby en Yesterday tot obscuurder materiaal zoals Mrs Vanderbilt, Helter Skelter, A Day In The Life, Give Peace A Chance, Magical Mystery Tour en wat nieuw werk. Van het begin tot eind een grote grijns en Genieten met een grote G.
Het begon om 20:15 en om 22:55 was het afgelopen. Een grote knal en confetti als afscheid, WAUW!!!!!

***** (uit 5)

Don Henley - Gimme What You Got

Don Henley is misschien niet één van de meest productieve muzikanten, maar wel één van de succesvolste. Dat wil zeggen, als drummer/zanger/songschrijver van The Eagles is hij (mede) verantwoordelijk voor successen als Desperado en Hotel California, maar ook solo kende hij succes met hits als Boys of Summer en New York Minute.
In Amerika is hij dan ook één van de weinige artiesten die succesvol de cross-over heeft gemaakt van de Country-hoek naar mainstream Pop/Rock (misschien weet je het niet, maar in Amerika hanteren ze niet 1 hitlijst, maar wel 10. Voor elke stroming 1!).

Ook deze week is de b-kant niet zo heel erg exclusief, want het staat gewoon op het album The End of the Innocence. Gimme What You Got is deze hele week de B-Kant van de Week!

Jeff Buckley - Grace I

De AlbumTracks komen in december van het album Grace van Jeff Buckley.

Mijn eerste kennismaking met Jeff Buckley kwam toen ik in april 1997 op een platenbeurs in Utrecht op aanraden van een hele goede vriend de cd-single van Last Goodbye kocht. Wat een mooi nummer! Maar, zoals dat gaat, ik vergat de cd-single na die ene keer draaien en hij belandde op de stapel "nog eens beluisteren" waar bij mij alles wat ik "leuk", "interessant" en "mooi" vind belandt. Om het dan nooit meer te beluisteren.
En toen overleed Jeff Buckley in mei 1997. Hij was een eindje gaan zwemmen in de Mississippi. Met zijn schoenen aan. De onderstroom kreeg hem te pakken en weg was dit vreselijk grote talent.

Weer was het die goede vriend die me dit nieuws telefonisch meldde. "Ach", zei ik, "elke dag overlijden er mensen, wat is er zo bijzonder aan deze?". Totale verbijstering aan de andere kant van de lijn! "Luister jij maar eens naar Grace en dan lullen we wel weer verder!"

Gehoorzaam toog ik richting een platenboer en schafte Grace aan. Thuis gekomen zette ik de cd op, bereid om deze favoriet van de scherpe platenrand van Nederland volkomen neer te sabelen. Ik luisterde, kwam aan het eind van de cd en dacht "wat was DIT!". En meteen zette ik 'm weer op. De dag erna nam ik 'm op de Discman mee naar mijn werk. En in de week erna luisterde ik maar naar 1 ding: Grace van Jeff Buckley. Wat kwam dit hard binnen, ik was er helemaal van slag van.

Vanavond dat nummer dat ik voor het eerst hoorde, Last Goodbye. Een laatste zwaai naar een verloren gewaande liefde? Ach, het had ook zo maar voor Ramses geschreven kunnen zijn.

Ramses

Vandaag overleed Ramses Shaffy in Amsterdam.

Misschien raar om te zeggen, maar ik ben altijd verbaasd als ik hoor dat mensen van mijn leeftijd (of jonger) ook van Ramses Shaffy houden. Ik heb altijd het idee gehad dat Ramses "van mij" was. Hij zong voor niemand anders dan voor mij.
Was natuurlijk niet zo. Ik begrijp nu pas dat dat onder andere was wat Ramses zo uniek maakte. Dat iedereen dat had die van zijn muziek en persoonlijkheid hield.

Veel te lang geleden dat ik We Leven Nog draaide. Wat een waaarheid:

Alles loopt mis vandaag
Een spijker in m'n schoen
Uit de tram geduwd
M'n hand verbrand aan de gijzer
Vergeten de kraan open te draaien

Alles loopt mis vandaag
De brief weer niet gepost
De buurman kwaad
De Gelaghkamer nog dicht
Geen voer voor de marmot en de papegaaien

Maar we leven nog, maar we leven nog
En we leven nog, dus niet zeuren

Alles loopt mis vandaag
Niet dronken en niet nuchter
Ik hoor weer nergens bij
De dag gaat dus gierend naar de haaien

Alles loopt mis vandaag
Te laat voor het bezoekuur
Van een vriend met mensenvrees
En jouw hoed voor m'n verjaardag
Heb ik in de gracht laten waaien

Maar we leven nog, maar we leven nog
En we leven nog, dus niet zeuren

Alles loopt mis vandaag
Maar ik hou zo van je
En je was er niet
De sleutel weg, de voordeur dicht
Dus ik kan alleen maar naar je raaien

Alles loopt mis vandaag
Een nieuw mens ontmoet
Gemind en gehuild van het lachen
Een nieuw gezicht, een nieuwe droom
Die nu al onrust gaat zaaien

Maar we leven nog, maar we leven nog
En we leven nog, dus niet zeuren

En zo is het maar net!

Luister donderdagavond naar Tracks voor dit en andere Shaffy chantates.

Chris Isaak - Waiting For The Rain To Fall

Een laatbloeiende, veelzijdig man, deze Chris Isaak. Want buiten dat hij muzikant en zanger is, schrijft hij veel van zijn werk zelf en is ook nog eens een niet onbegenadigd acteur die speelde in films als Married To The Mob en Silence Of The Lambs. Bovendien presenteerde hij een tijdje zijn eigen talkshow en had hij een comedy-serie op de Amerikaanse tv.
Geboren in 1956 in Californië, duurde het tot 1985 voordat zijn eerste album uitkwam en pas op zijn 30e scoorde hij zijn eerste grote internationale hit met het nummer Blue Hotel. En daar komt vandaag de b-kant ook vanaf. Het is geen exclusief, maar wel een mooi nummer, Waiting For The Rain To Fall en het is deze hele week de B-Kant van de Week.

Lou Reed - Berlin III

De AlbumTracks komen in november van Lou Reed's Berlin.

Het album begon als een sprookje, twee verliefde mensen, Jim en Caroline, in het Berlijn van de jaren '70. Maar in de afgelopen weken is dat sprookje als een zeepbel uit elkaar gespat. De relatie is over, Caroline is aan de drugs, ze prostitueert zichzelf om aan geld te komen, haar kinderen zijn bij haar weggehaald en daarna zag Caroline geen andere uitweg meer dan zelfmoord.
Vanavond hoor je het laatste nummer van het album, Sad Song. Het is een soort epiloog waarin Jim vertelt dat hij van Caroline hield als geen ander, ze was zijn koningin. Maar nu ze dood is gaat hij zijn tijd niet meer verspillen, hij gaat genieten van zijn leven!

Black - Life Calls

Misschien herken je dit. Dat je naar iets op zoek bent (in mijn geval vaak muziek) en wanneer je het na lang zoeken dan gevonden hebt, vind je het jammer dat de zoektocht ten einde is en dan valt het gezochte vaak nog tegen ook.
Zo kan het blijkbaar ook gaan met een muzikale carrière. Al jaren was Colin Vearncombe bezig om door te breken met zijn band Black. Begin jaren '80 lukte dat ook in Engeland, maar het doel was om ook internationaal mee te tellen. Met het ironisch bedoelde Wonderful Life dat Colin in 1985 schreef lukte dat wel. Vooral omdat het nummer door een grote platenmaatschappij, A&M Records, opgepikt werd. A&M had, zoals gebruikelijk in de industrie, wel wat eisen voordat ze Black onder contract namen. Zo moesten ze onder andere Wonderful Life nog maar een keer opnemen, want het nummer was nog niet klaar voor de hitlijsten. En het is dan ook deze versie die de zo vurig gewenste internationale doorbraak betekende voor Colin en zijn band.

Colin maakt uiteindelijk 3 albums voor A&M onder de bandnaam Black, maar het zijn eigenlijk solo werken omdat de rest van de band er al vandoor was gegaan.
Colin raakte gedesillusioneerd door alle politiek die er kennelijk bij een grote platenmaatschappij speelt en richt zijn eigen label, Nero Schwarz ("zwart" in het Italiaans en Duits), op. Vanaf 1993 brengt hij daarbij zijn muziek uit, maar nooit meer heeft hij zo'n grote hit als met Wonderful Life.

De b-kant van Wonderful Life is er één zoals ik ze graag zie: exclusief. Het nummer Life Calls staat niet op het album dat in 1987 uitkwam en voor zover ik weet ook niet op enig album dat daarna uitkwam. En daarom is het deze hele week De B-Kant Van De Week!

Lou Reed - Berlin II

De AlbumTracks komen in november van Lou Reed's Berlin.

Vorige week kon je horen hoe de eerste barsten in de relatie van Caroline en Jim ontstonden. Deze week vertelt Jim ons over Caroline's drugsgebruik. Over de vrienden die haar volspuiten en hoe ongelooflijk kwaad hem dat maakt. Zo kwaad dat hij Caroline bont en blauw slaat.
Maar dan schuift de vertelpositie ineens van Jim naar Caroline. "Oh Jim", zegt ze, "waarom behandel je me toch zo? Waarom sla je me? Het is echt niet leuk... Weet je wat? Je kan me slaan zoveel je wilt, maar ik hou toch echt niet meer van je".

Aerosmith - Animal Crackers

Na 28 jaar was het dan eindelijk zover, Aerosmith had zijn eerste nummer 1 hit te pakken in Amerika met I Don't Want To Miss A Thing. Dat dat gebeurde met een nummer dat a-typisch is voor het hele oeuvre van de band en dat ze het nummer niet zelf geschreven hadden, daar zullen we verder niet meer over zeuren.

Aerosmith was benaderd om de titelsong van een film te maken waarin Bruce Willis, Ben Affleck en (zanger Steven Tyler's dochter) Liv Tyler de hoofdrollen vervulden, genaamd Armageddon. In de film nadert een meteoriet de aarde en als die in de ruimte niet tot ontploffing wordt gebracht zal al het leven op de aarde ophouden te bestaan. Je zou dan denken dat je dan een stel ervaren astronauten naar boven stuurt om die klus te klaren, maar volgens de filmmakers was het logischer om een stel olieboorders dat te laten doen. Het verhaal was, met andere woorden, flinterdun.

De b-kant van deze Aerosmith single heet Animal Crackers en is eigenlijk gewoon een scene uit de film op muziek gezet. In die scene liggen Ben Affleck en Liv Tyler in een veld op de avond voordat Ben de ruimte in zal gaan met een space shuttle. De dialoog die dan ontstaat is deze hele week De B-Kant Van De Week!

Lou Reed - Berlin I

De AlbumTracks komen in november van Lou Reed's Berlin.

Dit album is niet het meest makkelijke album dat Lou Reed ooit heeft afgeleverd. Veel mensen vinden het te donker, het onderwerp te dramatisch, en kunnen het daarom niet uitstaan. Maar ik vind het geluid van het album en de nummers zo mooi dat ik vind dat het meer aandacht verdient op de radio.

Als het album opent zijn we in het Berlijn van 1973, de Muur stond nog ferm overeind. Het is de avond van het verjaardagsfeestje van Caroline, althans zo vertelt een man. Hij had, zo vertelt hij, een relatie met haar. Dan kan je als positief ingesteld mens nog denken dat die relatie uitgegaan is waarna ieder zijns weegs is gegaan, maar al snel blijkt dat er meer aan de hand is.
De man heet Jim en vertelt hoe Caroline verslingerd raakte aan drank, drugs en sex en hoe ze uiteindelijk zelfmoord pleegt.

Vanavond hoor je drie nummers van dit album. Het eerste nummer is een soort overture voor het album waarin meteen al duidelijk wordt dat dit verhaal slecht af gaat lopen. Zoals gezegd, het begint met het verjaardagsfeestje voor Caroline in een kleine kroeg. "Het was mooi", zegt Jim, "met kaarsen en Dubonet met ijs. Ach...het leek wel het paradijs...".
Vervolgens vertelt Jim in het nummer Caroline Says I dat hij zo verliefd is op Caroline dat hij haar ziet als een koningin. Waarop Caroline zegt dat ze een man wilt, geen jochie. Dat ze er niets aan kan doen dat ze af en toe gemeen is tegen Jim. En dat ze ook haar behoeftes heeft. Behoeftes die Jim niet helemaal kan vervullen.
In het volgende nummer, How Do You Think It Feels, beginnen de eerste scheuren in de relatie tussen Jim en Caroline zichtbaar te worden. "Wat denk jij hoe het voelt", vraagt Jim, "om te zien hoe anderen met jou de lakens delen?"

Eiland

Zojuist zie ik op tv dat het KvK nummer Op Een Onbewoond Eiland uitgeroepen is tot het beste KvK-lied aller tijden. Nou heb ik op dit log een aantal keer over stupide songteksten geschreven en dus ook over dit nummer. Daarom in de herhaling:

Op een onbewoond eiland
(...)
Geen pietsie pech, want je hoeft er niets
Valt er niet van je fiets
Ligt op je luie haidewiets

Wat is een "pietsie pech"? Een klein beetje pech? OK, dan. De laatste die dat zei is overleden net na de Boerenoorlog in Zuid Afrika. En wat is in vredesnaam een "haidewiets"? Het staat niet in de Van Dale, het is geen straattaal, dus wat is het dan? Zeer waarschijnlijk wordt er de kont bedoeld, maar mocht er niet twee keer in 1 liedje aan dat lichaamsdeel gerefereerd worden.

Op een onbewoond eiland
Zijn alle dagen fijn

Heb je wel eens Expeditie Robinson gezien? Op een onbewoond eiland is het gewoon zwaar kl0te! Je mag blij zijn als je alle tanden nog hebt na een verblijf van 4 weken. Vorig jaar was er een meisje bij Expeditie Robinson die zo verschrikkelijk last van vitaminegebrek had gehad dat heur haar was uitgevallen. Ja, op een onbewoond eiland is het prachtig, maar wel als er een Albert Heijn staat om je groenten en fruit te halen!

'k Had vanmorgen al voor dag en dauw
Een punaise in mijn voet
Marmelade op m'n linkermouw
Ei te zacht, ik word niet goed

Dit zijn dus de problemen van kinderen in de jaren '80. Een punaise in je voet, jam op je mouw en een ei dat te zacht gekookt was. Mijn god, het is een wonder dat deze generatie nu nog leeft! Of heb ik een nieuwsbericht gemist? "Hedenmorgen zijn er weer 237 mensen in de leeftijd van 30-40 jaar in Het Gooi overleden aan de gevolgen van verwendheid zoals ingezet in de jaren '80".

En toen ik mijn fiets besteeg (alsof het een paard is!)
Je raadt het reeds: (reeds? Tekst van Wim T Schippers?)
(...)
En de tram die ik toen nam
Bleef steken in de steeg

Wat een lariekoek is dat, zeg. De tram bleef steken in een steeg. Hoe kan dat nou? Ze hebben het spoor van die tram daar toch aangelegd? Hoe kan een steeg zich dan van de 1 op de andere dag versmallen? Is er wat in die steeg neergezet waardoor hij ineens versmald is? Waarom rijdt de chaufeur van die tram dan die steeg in? Het klopt van geen kant!

Naschrift:
Ik ben het trouwens helemaal met de kritiek van Tonny Eyk eens. Op het gevaar af om als ouwe lul weggezet te worden, het lijkt tegenwoordig meer op een Kinder-Scapino Ballet uitvoering, dan op een kinderkoor. Er zijn geen solisten meer en alles is voorzien van een beat. Zo vermoeiend!

Griep

In verband met de griep is er vanavond geen uitzending van Tracks. Volgende week beter!

Robbie Williams - Reality Killed The Videostar

Aanstaande maandag komt het album pas uit, maar ik heb het al: Robbie Williams laatste album Reality Killed The Videostar. Luister morgen naar Tracks voor een voorproefje.

Het is alweer zijn achtste studio album en het heeft nog maar 3 jaar geduurd na zijn vorige, Rudebox. Toch wordt er gesproken van een comeback album. Er wordt dan ook groots uitgepakt op Reality. Het is geproduceerd door Trevor Horn (o.a. Yes, Art of Noise, Tom Jones, Tatu, Frankie Goes To Hollywood, Seal, Pet Shop Boys) en op elke track is er op één of andere manier gebruik gemaakt van een orkest. De single Bodies kwam twee maanden geleden al uit en als je denkt dat het hele album zo klinkt, vergis je je. Het is namelijk het meest poppy klinkende nummer van het album.
Productietechnisch is Reality wel het best klinkende album van Robbie dat hij ooit heeft gemaakt. Het geluid klinkt fris en ruim. Leg dit bijvoorbeeld naast het album Escapology en je hoort hoe prettig het is dat Trevor de touwtjes in handen had.

Reality staat van begin tot eind vol met op zichzelf briljante liedjes. Maar luister het hele album achter elkaar en je wordt een beetje gek van de violen. Had gewoon twee iets mindere nummers weg gelaten en je had een 5 sterren album gehad. Nu duurt het allemaal iets te lang. Hoogtepunten: Morning Sun, Bodies, Blasphemy, Last Days Of Disco, Deceptacon en Starstruck. En naar mijn bescheiden mening wordt het heel lastig om hier nog een paar succesvolle singles af te trekken, omdat het stuk voor stuk albumtracks zijn en geen goede singles. En je weet het, een goede albumtrack maakt nog geen goede single (en andersom!).
Mijn oordeel: ****½ (uit 5).

Yazoo - Winter Kills

"Timing is everything" is een gevleugelde uitdrukking en voor Vince Clarke's carriere gaat het tegendeel op. Want Vince heeft een feilloos gevoel voor het verlaten van een band op het moment dat het succes voor de deur staat.
Eerder was Vince lid van Depeche Mode en schreef hij onder andere de knalhit Just Can't Get Enough, maar hij verliet de band voor het echt grote succes dat een paar jaar later kwam. Hetzelfde geldt voor het project dat hij nà Yazoo deed, een groepje dat The Assembly heette met daarin een hoofdrol voor een zanger die een paar jaar later een paar hele grote hits scoorde, Feargal Sharkey.
En voor Yazoo geldt eigenlijk weer hetzelfde. In het duo Clarke en zangeres Alison Moyet had, naar mijn bescheiden mening, nog veel meer kunnen zitten, maar net na het uitbrengen van het tweede album You And Me Both maakten ze een einde aan hun samenwerking.
Eén van de grootste hits die Yazoo scoorde was Don't Go, een nummer van het debuut album Upstairs At Eric's. De b-kant van die hit, Winter Kills, staat ook gewoon op dat album, is niet een verschrikkelijk opgewekt nummer, maar wel deze hele week de B-Kant Van De Week.

Meat Loaf - Bat Out Of Hell - Deel V

Album van de maand oktober 2009 is Meat Loaf, Bat Out Of Hell.

De grootste hit van dit album is zonder twijfel Paradise by the Dashboard Light.
Jim Steinman schreef het nummer nadat Meat Loaf hem een verhaal vertelde wat hem overkomen was toen hij nog een tiener op school was. Volgens Meat had hij in die tijd een vriendinnetje gehad waarmee hij op een avond naar een romantisch en rustig plekje toe was gereden in de auto van zijn vader. Daar aangekomen begonnen ze een beetje te rotzooien in de auto, maar op het moment waarop Meat Loaf dacht "ik ga scoren" begon dat meisje over eeuwige trouw te zeuren.
Jim Steinman vond het een geweldig verhaal en schreef in de dagen hierna vrijwel in één adem Paradise by the Dashboard Light. Meat bedacht daarna in de studio het hele honkbalstuk in het midden en vroeg een man die bekend was als radiocommentator in de VS om dat stuk in te spreken.
Trouwens, of de afloop in Steinman's versie, de jongen krijgt zijn vriendin nadat hij eeuwige trouw heeft beloofd, in het echt nou ook gebeurt is...

Wham! - The Edge Of Heaven

In het voorjaar van 1986 kwam het nieuws dat Wham! ermee op ging houden toch nog onverwacht. Zanger/schrijver/producer George Michael had al twee solosingles op zijn naam gezet, maar algemeen was de verwachting dat het duo bij elkaar zou blijven. Niets was minder waar. Er zou nog 1 single, 1 album en 1 afscheidstournee komen en dan viel het doek voor deze succesformatie.
Die single werd The Edge Of Heaven, maar dat album kwam maar niet van de grond. Reden hiervoor was vooral dat George Michael de beste liedjes die hij schreef achter wilde houden voor zijn eigen solodebuut. Uiteindelijk kwam dat laatste album er toch, maar het werd uiteindelijk meer een greatest hits lp dan een echt nieuw album.
The Edge Of Heaven heeft als één van de weinige singles van Wham! een echte b-kant. Alle overige singles hebben namelijk een instrumentale versie van de a-kant als b-kant. En zelfs de b-kant van The Edge Of Heaven is niet uniek; het nummer Battlestations staat namelijk gewoon op het laatste album The Final. Toch is het deze hele week de b-kant van de week (en let vooral op dat mooie toetertje in dat nummer!).

Meat Loaf - Bat Out Of Hell - Deel IV

Album van de maand oktober 2009 is Meat Loaf, Bat Out Of Hell.

Bat Out Of Hell werd uitgebracht op 21 oktober 1977. Meat Loaf en Jim Steinman hadden een contract getekend bij Cleveland International Records. Maar zoals ik al in een eerdere aflevering van AlbumTracks zei, dat ging allemaal niet zo makkelijk. Zo schijnt er bij platenmaatschappij CBS ene Clive Davis geweest te zijn die tegen Jim Steinman riep dat hij èn geen liedjes kon schrijven èn dat hij niets van popmuziek wist. Uiteindelijk kwamen ze dan bij Cleveland terecht en die tekenden het contract eigenlijk blind.
Maar omdat Cleveland zo'n kleine platenmaatschappij was, moest het voor de distributie van hun platen samenwerken met een "grote jongen", in dit geval CBS Records. En die wilden, voordat ze geld uit gingen geven aan de distributie en promotie, het album wel eens horen. Daar zat dan weer diezelfde Clive Davis en die was ook dit keer niet echt enthousiast. CBS promote het album dan ook niet echt.
Dat veranderde toen Meat Loaf een optreden verzorgde voor diezelfde Clive Davis en wat andere hoge piefen van CBS en onder andere Billy Joel. Hij kreeg een staande ovatie en vanaf dat moment zat het album ook in de lift. Welk nummer er zorgde voor een kanteling in de interesse van CBS? For Crying Out Loud.

The Who - I Don't Even Know Myself

Onlangs kwam er een cd uit met nieuw materiaal opgenomen tijdens het Woodstock festival in 1969 waar The Who ook optrad. Bij de cd hoort een boekje en daarin staat dat The Who de A-kant van vandaag, Won't Get Fooled Again, schreef naar aanleiding van hun optreden op Woodstock, omdat Pete Townshend van The Who niet had geweten dat het zo'n groot hippy festival zou zijn en dat hij dus nooit meer in het ootje genomen wilde worden.
Lijkt mij lichte onzin. Pete Townshend heeft zelf in diverse interviews verklaard dat het nummer gaat over revoluties die over gaan in revoluties, tot in het oneindige. Net als de nieuwe baas in het zadel zit, blijkt dat hij hetzelfde is als de oude baas; tijd voor revolutie! En we laten ons niet meer voor de gek houden. Totdat de nieuwe baas er zit en het hele circus weer opnieuw begint.

De b-kant van deze week, I Don't Even Know Myself, stond toen het album Who's Next in 1971 uitkwam er niet op. We spreken vandaag dus echt van een exclusieve b-kant. Alhoewel, in de jaren '90 kwam dit zeker niet slechte nummer gewoon als bonustrack op de cd te staan. Desalniettemin is het deze hele week de b-kant van de week!

Meat Loaf - Bat Out Of Hell - Deel III

Album van de maand oktober 2009 is Meat Loaf, Bat Out Of Hell.

De eerste single van het album was You Took the Words Right out of My Mouth (Hot Summer Night) en die hoorde je vorige week in dit programma. De tweede single was Two Out of Three Ain't Bad.
Jim Steinman schreef het nummer nadat hij wanhopig aan een vrouw vroeg "waarom houdt niemand toch van de liedjes die ik schrijf!?!". Die vrouw zei tegen hem "Steiny, waarom schrijf je nou niet een simpel liedje zoals wat er nu op de radio is". Toevallig was Elvis op dat moment op de radio met "I want you, I need you, I love you".
Die avond ging Jim Steinman naar huis en schreef het nummer Two Out Of Three met daarin de zin I want you, I need you but there ain't no way I'm ever gonna love you, don't be sad, 'cause two out of three ain't bad (Ik wil je, ik heb je nodig, maar ik ga echt ammenooitniet van je houden. Treur niet, want 2 uit 3 is geen slecht resultaat). Volgens Steinman was dat het dichtste dat hij bij een echt popliedje kon komen.

U2 - The Three Sunrises

Eén van de bands die een vaste leverancier is van De B-Kant van de Week, is U2. Vrijwel elke single die de band ooit heeft uitgebracht heeft ook een mooi b-kantje en de b-kant van de single die we vandaag behandelen is hier geen uitzondering op.
De a-kant, The Unforgettable Fire, was geïnspireerd op een tentoonstelling met dezelfde naam dat als onderwerp de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki had. Trouwens, eind deze maand wordt ook dit album van U2 opnieuw uitgebracht met alle b-kantjes en outtakes, dus da's weer een aanrader voor de echte fans.
Een nummer dat zeker niet zal ontbreken op die speciale uitgave van het album The Unforgettable Fire is de b-kant van vandaag, The Three Sunrises.

Meat Loaf - Bat Out Of Hell - Deel II

Album van de maand oktober 2009 is Meat Loaf, Bat Out Of Hell.

Vorige week hoorde je al dat er niet zo heel veel platenmaatschappijen te vinden waren die interesse hadden in Meat Loaf's Bat Out Of Hell. Toch was er uiteindelijk één klein maatschappijtje dat wel interesse had en dat kwam door 2 dingen:
1) Todd Rundgren en
2) Het nummer You Took the Words Right out of My Mouth (Hot Summer Night).

Via via was Jim Steinman in contact gekomen met Todd Rundgren, een uitermate divers en eigenzinnig muzikant die in de jaren '70 een paar joekels van hits had gehad. Todd vond de muziek van Jim Steinman meteen briljant en wist dat hij gewoon mee mòest doen met dit project, al was het alleen al omdat hij vond dat de teksten van Jim Steinman op zich al geniaal waren. Todd werd de producer van het album en hij wist enkele maatjes uit het vak warm te maken voor dit project. Onder die maatjes waren enkele leden van Bruce Springsteen's E Street Band, Roy Bittan en Max Weinberg. Die vertelden het verhaal van het Bat Out Of Hell-project op hun beurt weer door aan Steve Van Zandt van The E Street Band. En die Steve kende op zijn beurt weer de platenbaas van het obscure labeltje Cleveland Records, Steve Popovich.
Het verhaal gaat dat die Popovich het intro hoorde van Hot Summer Night en verkocht was. Toch was dat niet de grootste hit van dit album, maar meer daarover in een volgende Tracks.

Terence Trent D'Arby - Under My Thumb

Soms zijn de b-kantjes van singles teleurstellend. Soms zijn het gewoon album tracks. Soms zijn het op zichzelf ook heel goede nummers. En heel soms vraag je je af waarom dit briljante nummer op een b-kantje van een 12 inch weggestopt zit. Zo ook met de b-kant van deze week.
Terence Trent D'Arby kwam als nieuwe artiest in 1987 in de belangstelling te staan. Hij had een album afgeleverd dat behoorlijk de moeite waard was en de singles waren ook zeker niet slecht. Toch ging het nog behoorlijk mis met deze grote belofte. Hij bleek namelijk een vrij arrogant mannetje te zijn en de pers in Engeland pikte dat niet. Ze begonnen hem naar beneden te schrijven, de oh zo belangrijke tweede plaat flopte en sindsdien gaat het alleen maar bergafwaarts met hem.
Toch ben ik van mening dat enige arrogantie niet misplaatst was, omdat wat hij zowel op plaat als bij optredens liet zien echt geweldig was. Luister bijvoorbeeld naar dit live opgenomen b-kantje. Het is een cover van de Stones, Under My Thumb, maar wel briljant gedaan. En daarom is het deze hele week de b-kant van de week.

Meat Loaf - Bat Out Of Hell - Deel I

Album van de maand oktober 2009 is Meat Loaf, Bat Out Of Hell.

Qua verkopen is 't het op drie na beste album, waarbij op 1 Thriller van Michael Jackson, op 2 Dark Side Of The Moon van Pink Floyd en dan dus op 3 het album dat deze maand centraal staat in Tracks, Meat Loaf's Bat Out Of Hell. Toch had het weinig gescheeld of dit album was nooit uitgekomen, omdat er bijna geen platenmaatschappij was te vinden in de jaren '70 die brood zag in dit project. Eerlijk gezegd was dat ook niet zo gek, want de combinatie van de nummers die Jim Steinman geschreven had en de zanger Meat Loaf, die vooral bekend was als zingende acteur met nou niet bepaald een pop uitstraling, zorgde voor veel gefronste wenkbrauwen bij de platenbonzen.

Eén van de duidelijkste invloeden op het album was het geluid van Phil Spector en op het nummer dat we vanavond gaan draaien, de titeltrack Bat Out Of Hell, hoor je dat misschien wel het beste. Bovendien schitteren in dit nummer 2 leden van Bruce Springsteen's E Street Band, Roy Bittan op piano en Max Weinberg op drums.

Sade - Super bien total

Als een komeet kwam Sade in 1984 de vaderlandse Top 40 binnen. Met hits als Your Love Is King, Smooth Operator en When Am I Going To Make A Living werd er direct een nieuwe naam gevestigd in de popmuziek. De lome, jazzy klanken als welkome aanvulling op al het Casio geluid dat al onze oren teisterden in die tijd.
Het tweede album Promise kwam al een jaar later, maar op het derde album, Stronger Than Pride, moesten fans toch alweer gauw 3 jaar wachten. En die wachttijd werd voor de fans met elk album eigenlijk steeds langer. Love Deluxe volgde wéér 4 jaar later, in 1992. In 2000 kwam Lover's Rock en nu, in 2009, staat Sade in de studio pas weer een nieuw album op te nemen.

De b-kant van de single staat niet op het album Stronger Than Pride. Het heet Super Bien Total, is een instrumentaaltje en deze hele week de B-kant van de Week!

Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band

Album van de maand september 2009 is één van de vele meesterwerken van The Beatles, Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band uit 1967. Omdat er nog maar 1 uitzending rest in september waarin we dit album voor het voetlicht kunnen brengen, draai ik vanavond in totaal 4 nummers van dit legendarische album.

Lucy In The Sky With Diamonds
We schrijven het begin van de zomer van 1967. Terwijl Amerika zich steeds dieper in de Vietnam-oorlog begaf, kwam er bij veel mensen in de westerse wereld een groot verlangen naar rust en vrede. De liefdesbaby's van de Tweede Wereldoorlog waren inmiddels zelf jonge mensen geworden die dat jaar hun Summer Of Love beleefden.
De muziek die hoorde bij die Summer Of Love werd onder andere verzorgd door 4 Engelse jongemannen die 4 jaar eerder doorgebroken waren met hun, zoals we het nu noemen, boyband The Beatles. Hun album Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band zorgde voor een sensatie. Geluiden die nog nooit in enige vorm te horen waren geweest, teksten die over alles en niks gingen, een album hoes die al net zo kleurrijk was als de muziek en die muziek was ongelooflijk.
Neem nou dit nummer Lucy In The Sky With Diamonds. John Lennon schreef het nadat zijn zoontje Julian hem een tekening had laten zien van buurmeisje Lucy dat hij had gemaakt. Toen John vroeg wat het voorstelde sprak het ventje plechtig "that's Lucy, in the sky, with diamonds". En dat de letters van wat later de titel van het liedje werd de drug LSD spelden, John's nieuwste hobby, ach, dat was een leuke toevalligheid.

She's Leaving Home
Er is niet zo heel veel pop/rock dat een prominente plaats biedt aan een harp, maar dit is er dan 1. Het is een nummer in de traditie van Yesterday en Eleanor Rigby; een echte Paul McCartney tranentrekker.

Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise) / A Day In The Life
Maar Paul schreef gelukkig niet alleen maar tranentrekkers. Sterker nog, hij bedacht het hele idee achter het album. Namelijk, dat in plaats van The Beatles Sergeant Pepper en zijn band dit album zou maken. Ze zouden zichzelf voorstellen en uiteindelijk de show afsluiten door het stokje terug aan te geven The Beatles voor het laatste nummer. En dat laatste nummer was dan weer geschreven door John Lennon. Een magnum opus! Een liedje dat gaat over een dag uit het leven. Maar Johns leven was natuurlijk in het geheel niet allerdaags. Des te specialer wordt het als Paul McCartney over zijn dag zingt. Hij stapt uit bed en in de bus waarna hij daar in slaap valt. En hij droomt dan de droom van John Lennon.

We're back!!!

Vanaf vanavond is dit log weer actief! Wat een feest! :-)
Maar dit keer niet met persoonlijke verhalen, maar met de achtergrondinformatie uit het programma Tracks. Ik vond het nl altijd jammer dat ik de luisteraar niet ergens een mogelijkheid bood om iets terug te lezen. Vanaf nu kan het hier net nadat de items in de show geweest zijn. Kom dus snel weer eens langs!

The End

Na meer dan 3 jaar ga ik een eind maken aan dit log. Het zat er al een tijdje aan te komen, maar ik heb het nog een tijdje kunnen rekken. De reden om ermee te stoppen is niet omdat ik geen verhalen meer heb, maar wel dat ik vind dat ik in herhaling begin te vallen. Hoe vaak kan ik nog over de songteksten van Bløf schrijven, om maar iets te noemen. Maar er is ook een privacy verhaal dat hangt aan het hebben van een log.

In november heb ik gesolliciteerd bij Radio 2, een baantje achter de schermen waar ik volgens mij geknipt voor was. Toevallig schreef ik in de week vóórdat ik überhaupt hoorde over deze openstaande functie een uiterst kritisch stukje over Radio 2 op dit log. En heel toevallig werd er in het programma waar ik bij solliciteerde de week nadat ik de sollicitatie instuurde een heel leuk "nieuw" item gepresenteerd: welke b-kant hoort er bij deze Queen-hit? Bovendien kon ik aan de bezoekers op mijn log zien dat er vanuit Hilversum was gekeken naar mijn log en de site van Tracks.
Heel netjes ontving ik een afzegbriefje van de secretaresse van dienst, gericht aan ene meneer De Vries. Erg professioneel!

Kijk, dat je ergens niet aangenomen wordt is prima, maar op het moment dat je mijn items wel goed genoeg vindt, waarom ben ik dan niet eens goed genoeg om op gesprek te komen? Omdat ik kritische geluiden plaats op een weblog? Tjonge jonge...
Zal je zeggen "dat is het risico van het vak als blogger", maar ik begin er steeds meer achter te komen dat het plaatsen van privé informatie op internet niet echt handig is.
Dus als je vanaf nu wilt weten hoe het met me gaat, moet je me maar mailen!
De mazzel!

Hoe weet je dat...

Een man deze tafel te koop heeft gezet? Goed kijken.

Het lijkt trouwens verdacht veel op deze. Zou het dezelfde aanbieder op E-Bay zijn?

Vrouwenvoetbal

Met dank aan Toon van Driel.

Onwerkelijk

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in de studio bij Radio 80. Wat een onwerkelijke dag is dit geworden.

Al jaren volg ik de koninginnedag niet meer op tv, maar toevallig viel ik in de uitzending, ongeveer een kwartier nadat een idioot besloot om (naar nu blijkt) 5 mensen de dood in te jagen. Of hij daar zelf ook bij was, dat weten we nu nog niet. Het gerucht gaat dat hij hersendood is. Moet je dat ook niet zijn om zoiets als dit te doen?

Zes maanden geleden zag ik dat 30 april dit jaar op een donderdag zou vallen. Al snel had ik bedacht dat ik dan iets leuks kon doen, namelijk, een overzichtslijstje uitzenden met de 40 beste Nederlandstalige Tracks ooit gemaakt. Van 8 januari tot en met 23 april elke week een nummer, op 30 april dan de laatste 24. Ik keek er echt al tijden naar uit om die laatste nummers te draaien.

En toen keek ik naar de tv en vooral naar de beelden bij RTL Boulevard en had er in 1 keer helemaal geen zin meer in. Dan maar niet zo veel praten, de ene na de andere plaat instarten en doen. Zit ik toch weer de nieuwssites op internet te lezen, zie de foto's en draai ondertussen wat ik het mooiste nummer van Blof vind, Mooie Dag. Brok in je keel, kippenvel en het besef dat er 5 mensen zijn die in feestkleding van huis gingen en nooit meer thuis zullen komen.

Waarom stonden er geen betonblokken bij dat kruispunt?

Vollendaàm

Gisteren heb ik een schokkende ontdekking gedaan: Volendam is nu ook beschikbaar in Google's StreetView! Dus na wereldsteden als Amsterdam, Groningen, Rotterdam, Parijs en Londen is nu aan dit rijtje Volendam toegevoegd. Goed nieuws dus voor alle fans van Jan S., Yolanthe C. van K., Jan K., Carola S., Nick S., Simon K., Jan T., Cees T., Thomas T., Marie K., Jan D., Jaap K., Jaap de W., Anny S., Piet V., Cees V., Jaap S., Arnold M., Jaap V., Klaas T., Dick P., Monique S. en Jan A. want nu kan je ook kijken hoe bij deze mensen de vitrage erbij hangt. Wat een feest!

Sunny side up

Het is toch altijd prettig dat er nog mensen zijn die in het midden van de crisis nog een lichtpuntje kunnen zien... Misschien dat ik deze foto even door moet sturen naar Matthijs van Nieuwkerk en Willem Middelkoop.

Miljonairsproblemen

Wasbeer in zicht

Nu Blof dan eindelijk begrijpelijke teksten schrijft, moet er toch minimaal één Nederlandse band zijn die dat stokje overneemt. Genomineerd in de categorie "meest stupide teksten aller tijden": de Haagse band Racoon.
Bij de bandnaam gaat het eigenlijk al mis, want een wasbeer is een raccoon. Juist. Met twee C's. Met één C is niets, niet bestaand. Althans in het Engels. Het is niet eens een woordgrapje zoals Beatles of Led Zeppelin. Maar goed, laten we niet op alle slakken zout leggen.
Toch is er een slak die wel van zout voorzien mag worden en dat is de tekst van hun laatste single, My Town. Om te beginnen is daar de openingszin:

We got a supermarket and a church
For anyone who’s got the urge

Ik zie die schrijver zo voor me, denkend dat hij een liedje wil schrijven over een dorpje in Nederland. Het lukt allemaal niet echt makkelijk, "weet je wat, ik schrijf gewoon op wat ik zie".
"We hebben een supermarkt, kroeg en kerk...mmmm...kerk is church....wat rijmt er op church...mmmmm...urge! Cool! We hebben onze openingszin!"
Tja, alleen is het jammer dat 'for anyone who's got the urge' niet hetzelfde betekent als 'voor wie daar zin in heeft'. Ergo, het hebben van 'the urge' duidt op aandrang (van ontlasting) of een sexuele afwijking. Oftewel, in het dorp van Racoon hebben de inwoners plasseks in de kerk. Ach, het wijkt iets af van wat ik vermoed dat er bedoeld wordt.
We gaan verder.

Every night you woke up
In lost and found you see

OK, de afdeling Lost & Found in Angelsaksische delen van de wereld is wat wij Gevonden Voorwerpen noemen. Dan wordt het dus: elke nacht werd je wakker/bij gevonden voorwerpen, weet je. Het slaat helemaal nergens op!
Gelukkig zijn we er nog niet, het beste moet nog komen:

Get my kicks more than a lot
The more I get the more I lose my appetite
And that´s not right
I’ll stay in
My town

Vertalen we dat, dan krijgen we iets van:
Heb het vaak naar mijn zin
Des te meer ik krijg, des te vaker raak ik mijn smaak kwijt
En dat klopt niet
Ik blijf in
Mijn dorp
Moet ik meer zeggen? Begrijp me goed, ik ben ook geen drs in de Engelse literatuur, maar ik schrijf en zing dan ook niet dit soort liedjes.
Tip voor Racoon: spoor je oude leraar Engels eens op en leg de teksten aan hem/haar voor die je van plan bent om uit te geven. Misschien wordt het dan nog eens wat in Engeland met jullie bandje.

Retteketet!

Het ongelooflijke is geschied: AZ is kampioen! En wie had dat tot op een paar jaar geleden kunnen denken?
Ik begon mijn loopbaan in september 1995 bij de Sociale Verzekeringsbank in Alkmaar. Uiteraard waren daar ook verstokte AZ-fans in dienst die hun club door weer en wind steunden. Ja, door weer en wind, want op dat moment speelde AZ nog in de Eerste Divisie en was het een zielloos cluppie. Toch wist AZ in dat seizoen te promoveren naar de Eredivisie en uiteraard waren de hardcore AZ'ers vreselijk blij.
In de jaren daarna heeft de club gestaag gewerkt aan het succes van dit seizoen. Gewoonlijk interesseer ik me niet zo voor voetbal, maar als geboren Kaaskop vind ik het toch prachtig dat het nu voor het eerst sinds 1981 een andere club is dan "de grote drie" die de kampioensschaal in ontvangst mag nemen. En al helemaal als die andere club AZ is.
Op naar de ponton aankomend weekend!

Buik

Mijn buik is vrij omvangrijk. Je kan je dus voorstellen dat wanneer zich daar een virus in nestelt, het wel even kan duren voordat e.e.a. weer op orde is. Ik zit nu op dag 8 nadat de buikgriep zich aan mij in al haar glorie openbaarde. Sindsdien speelde mijn leven zich af tussen toilet en bed. Langzaamaan komt er licht aan het eind van de tunnel, want nu kom ik ook al op de zolder! Hoera, wat een feest. Nog 2 dagen en dan ga ik weer werken, ben een beetje klaar met dat wel heel kleine wereldje...

Kort, korter, lente!

Het gaat weer de goede kant op! Nee, niet met de economie of iets anders waar Matthijs van Nieuwkerk van wakker ligt, ik heb het natuurlijk over de lente. En net zoals elk jaar kunnen we tot ons genoegen vaststellen dat de damesmode wéér korter is geworden in de afgelopen winter. Het lijkt wel of alle (mooie!) meisjes hun jurkjes in de winter net iets te warm wassen, want nu het weer het weer toe laat komt het ene na het andere paar mooie benen voorbij lopen op de gracht. En met mij denkt menig man bij zichzelf: "Hoera! De lente is begonnen!"

Schoonmoeder

Twee vrienden ontmoeten elkaar op straat. Zegt de ene:
"Hé, ik hoorde dat je schoonmoeder is gestorven. Wat had ze?"
"Och, een beetje sieraden, een ouwe TV en wat spaargeld..."
"Nee, dat bedoel ik toch niet. Ik bedoel, wat schortte er aan?"
"Nou ja, een fatsoenlijke oudedagverzorging, spaarboekjes, eigendom en zo ..."
"Man, dat bedoel ik toch ook niet. Ik wil weten, waaraan ze dood is gegaan!!!"
"Ach zo. Tja, dat was erg stom. Ik vroeg haar of ze 'n kilo'tje aardappels kon halen in de kelder. Toen is ze uitgegleden op de keldertrap en heeft ze haar nek gebroken."
"Ongelooflijk...echt....? En? Wat hebben jullie toen gedaan??"
"...Toen hebben we maar Chinees gehaald."

Vandaag

Eén van de beste Nederlandstalige bands is IMHO Bløf. Muzikaal en productietechnisch zit het altijd goed in elkaar, net zo verzorgd als de aangeveegde straatjes van Zeeland. Als de teksten vaak niet zo apart zouden zijn, zou je bijna over de Opel onder de bands kunnen spreken; goed, degelijk, maar gespeend van elke fantasie.
En laten ze nou net die teksten een beetje begrijpelijker hebben gemaakt. Als we kijken naar de tekst van de laatste single "Vandaag", is het net alsof bassist Peter Slager, ik ga er tenminste even van uit dat hij het geschreven heeft, zich de kritiek van de afgelopen jaren aan heeft getrokken. Afgelopen jaren heb ook ik menig maal "waar gaat het eigenlijk over!?!" verzucht, maar nu gaat het ergens over en is het begrijpelijk. Beetje risicoloos ook. Ik wacht het album nog even af, anders krijgen ze subiet de Opel-award.

Stof tot nadenken

Hier heb ik echt even geen woorden voor! De toekomst heeft hele aparte dingen in petto. Kijk naar dit filmpje en "be amazed"!

Zware tijden

Pappa Joe

Eigenlijk was ik van plan om hier geen woorden vuil te maken aan de documentaire die laatst bij "Het Uur Van De Wolf" te zien was over de familie Pondman. Maar na het lezen van deze column, wil ik toch graag een spreekwoordelijke duit in het zakje doen.
Want die documentaire liet een beeld zien van een vader die lijkt of hij zijn eigen mislukte muziekcarrière via zijn kinderen alsnog wil laten slagen. Het was genant om te zien hoe die kinderen gepusht werden. En alles was leuk en aardig totdat ze bij een zangcoach in Wenen waren om te auditeren en die man hun vertelde dat als ze zo doorgingen, hun stem naar de maan hielpen. Voeg daar nog het oordeel van Ernst-Daniël Smid bij in "De Wereld Draait Door", waaruit bleek dat hij het helemaal eens was met het oordeel van de Weense zangcoach, en bewondering maakt plaats voor afgrijzen.
De reactie van de vader op alle kritiek? Die zangcoach in Wenen en Smid kletsen uit hun nek.
In film en muziek is het redelijk normaal dat kinderen werken. Vaak omdat ze het leuk vinden, maar nog vaker omdat ze door hun ouders in een richting geduwd worden. Maar waar de filmindustrie inmiddels schijnt te hebben geleerd van fouten uit het verleden, wil in de muziekindustrie maar niet doordringen dat hoe schattig kinderen ook mogen zijn als ze op een podium in de spotlights staan, die aandacht voor een kind niet goed is. Het beroemdste voorbeeld lijkt mij Michael Jackson die door Pappa Joe vanaf 5-jarige leeftijd gedwongen werd om op te treden. Een totaal verknipte, mensenschuwe weirdo is als volwassene het resultaat. Maar vlak ook de Osmonds en Vanessa Paradis niet uit. En uit de filmwereld zijn Macaulay Culkin en de Olsen tweeling goede voorbeelden.
Voor wat betreft de familie Pondman, pappa is minstens zo erg als de vader van Michael Jackson en zou in mijn optiek uit de ouderlijke macht ontzet moeten worden. Hij gaat alleen voor zijn eigen eer en glorie en brengt zijn kinderen onherstelbare schade toe.

TV

Afgelopen zaterdag waren we op visite bij oud-collega Nita en haar gezin. Normaal gesproken vind ik het nooit zo gezellig als mensen hun tv aan laten staan als ze bezoek hebben, maar bij Nita vind ik het eigenlijk nooit zo'n probleem. Het is wel wat lastiger praten, maar op de een of andere manier vlecht de tv zich dan door een gesprek heen en komt het allemaal wel goed.
Nita had een nieuwe tv gekocht. Zo'n heeeeeeele grote Philips Ambilight LCD tv. Erg gaaf, zo'n groot beeld, toch kan ik me nooit aan de indruk onttrekken dat mijn ouwe trouwe dikke beeldbuis een scherper beeld heeft dan een lcd- of plasma-tv. Misschien komt dat ook wel doordat het signaal van de kabel niet aan lijkt te sluiten op zo'n tv. Want toen we even naar een dvd'tje keken was het beeld veel mooier.
Het zal nog even duren, maar die tv die komt er nog wel een keer! Vanaf nu maar eens de reclames in de gaten houden.

A Little Australian Humour

Zo vlak voor het weekend even iets om de lachspieren bij te gebruiken. En ja, Australië staat zeker op ons lijstje van landen waar we nog heen willen met vakantie.


These were posted on an Australian Tourism Website and the answers are the actual responses by the website officials, who obviously have a great sense of humour.

Q: Does it ever get windy in Australia ? I have never seen it rain on TV, how do the plants grow? (UK ).

A: We import all plants fully grown and then just sit around watching them die.

__________________________________________________

Q: Will I be able to see kangaroos in the street? (USA )

A: Depends how much you've been drinking.

__________________________________________________

Q: I want to walk from Perth to Sydney - can I follow the railroad tracks?
(Sweden )

A: Sure, it's only three thousand miles, take lots of water.

__________________________________________________

Q: Are there any ATMs (cash machines) in Australia ? Can you send me a list of them in Brisbane, Cairns,Townsville and HerveyBay ? (UK )

A: What did your last slave die of?

__________________________________________________

Q: Can you give me some information about hippo racing in Australia ? (USA )

A: A-fri-ca is the big triangle shaped continent south of Europe.
Aus-tra-lia is that big island in the middle of the Pacific which does not ... oh forget it. Sure, the hippo racing is every Tuesday night in Kings Cross. Come naked.

__________________________________________________

Q: Which direction is North in Australia ? (USA )

A: Face south and then turn 180 degrees. Contact us when you get here and we'll send the rest of the directions.

_________________________________________________

Q: Can I bring cutlery into Australia ? (UK )

A: Why? Just use your fingers like we do.

__________________________________________________

Q: Can you send me the Vienna Boys' Choir schedule? (USA )

A: Aus-tri-a is that quaint little country bordering Ger-man-y, which is...oh forget it. Sure, the Vienna Boys Choir plays every Tuesday night in Kings Cross, straight after the hippo races. Come naked.

__________________________________________________

Q: Can I wear high heels in Australia ? (UK )

A: You are a British politician, right?

____________________________ ______________________

Q: Are there supermarkets in Sydney and is milk available all year round?
(Germany )

A: No, we are a peaceful civilization of vegan hunter/gatherers.
Milk is illegal.

__________________________________________________

Q: Please send a list of all doctors in Australia who can Dispense rattlesnake serum. (USA )

A: Rattlesnakes live in A-meri-ca which is where YOU come from. All Australian snakes are perfectly harmless, can be safely handled and make good pets.

__________________________________________________

Q: I have a question about a famous animal in Australia, but I forget its name. It's a kind of bear and lives in trees. (USA )

A: It's called a Drop Bear. They are so called because they drop out of Gum trees and eat the brains of anyone walking underneath them. You can scare them off by spraying yourself with human urine before you go out walking.

__________________________________________________

Q: I have developed a new product that is the fountain of youth. Can you tell me where I can sell it in Australia ? (USA )

A: Anywhere significant numbers of Americans gather.

__________________________________________________

Q: Can you tell me the regions in Tasmania where the female population is smaller than the male population? (Italy )

A: Yes, gay night clubs.

__________________________________________________

Q: Do you celebrate Christmas in Australia ? (France )

A: Only at Christmas.

__________________________________________________

Q: I was in Australia in 1969 on R+R, and I want to contact the girl I dated while I was staying in Kings Cross. Can you help? (USA )

A: Yes, and you will still have to pay her by the hour...

De Vliegende Studio

Gistermiddag ben ik wezen kijken bij de Vliegende Studio van Q Music in Almere. Hierbij een kort beeldverslag.



Ik kwam net op tijd! De kandidaat had de vraag fout beantwoord en direct gingen de mannen aan het werk om de studio weer een meter omhoog te takelen. Hierboven zie je nog net hoe de afstand tot de studio gemeten wordt met een laser apparaat en hieronder zie je hoe de tui-draden weer vastgemaakt worden.



Ook grappig, het café op de Grote Markt waar de mannen uitzicht op hebben heet "Get Down!". Je ziet het nog net in de verte.
En met gierende banden verlieten we Almere weer.