Wie zegt er dat Duitsers geen humor hebben?

De hele rit naar Oostenrijk en terug zag ik langs de kant van de weg van die borden van het Duitse Rijkswaterstaat staan, zie ook het plaatje van vandaag. De hele weg lang irriteerde ik me aan die gozer, totdat ik op een gegeven moment langs een aangepaste versie reed waarbij met spuitbus de originele tekst vervangen was door "Mein Schwanz ist so klein".
De rest van de weg moest ik er om glimlachen als ik wéér langs zo'n poster reed.

Fotoverslag wintersport 2008

Onderweg zag het er al goed uit.
Na een ochtend skiën is het goed rusten...
Lunch!
De piste van de Maiskogel in Kaprun
Soepeltjes in de heupen!
Onherkenbaar vermomd als de verschrikkelijke sneeuwman!
Op de terugweg zijn we gestopt in Keulen, wat een leuke stad.
Voor de Dom van Keulen

Ik was ook Ben

Zoals gisteren gemeld, ik was een week weg, kom je terug, is je oude mobiele telefoon provider terug. Ik was absoluut Benthousiast. Mijn eerste mobieltje heb ik van Ben gekregen, het was een blauwe Ericsson die al na een half jaar problemen had met de batterij. Die zat er namelijk op de achterkant tegenaan "geplakt" en na één keer dat ding te hebben laten vallen zat die batterij al wat losjes. Dat werd na verloop van tijd alleen maar erger totdat ik op een gegeven moment alleen maar gesprekken kon voeren van 10 seconden. Wel lekker snel, maar funest voor zo'n ouwehoer als ik ben!
Destijds koos ik voor Ben omdat ik de reclames briljant vond. Ja hoor, dat geef ik gewoon toe. Volgens mij was dit de reclame die me destijds overhaalde. Trouwens, heel veel van die oude reclames kan je hier zien.
Toen Ben opging in T-Mobile heb ik mijn abonnementstermijn uitgezeten en ben ik overgestapt naar een andere provider. Ik was echt een beetje bedroefd toen Ben ermee ophield, ik vond het een briljante naam, geweldige commercials en Ben werkte ook nog eens gewoon goed. Geen gezeik, gewoon overal bellen voor weinig.

Nu is Ben dan terug. T-Mobile heeft zich gerealiseerd dat het merk Ben destijds heel veel mensen aansprak en dat het misschien niet zo'n goed idee was om Ben een nekschot te geven. Als een slechte soapacteur staat Ben nu dan ineens weer op, hij leeft! Maar of ik me weer laat overhalen? Ik weet het niet.

Ben terug

We zijn even een weekje op wintersport geweest naar Kaprun in Oostenrijk en ja, het was weer heerlijk. Volop zon en sneeuw, pas de laatste twee dagen werd het minder met warmere temperaturen, smeltende sneeuw en laaghangende bewolking.
Een aantal dingen vielen mij op dit jaar. Ten eerste de hoeveelheid Polen. Dan heb ik het dus niet over noord-, zuid- of tegenpolen, maar over het bussie waar Johan Vlemminx het over heeft. En dan ook niet één bussie, maar wel 30 vol. Het gaat dus goed met Polen en dat is mooi, maar waar moet ik nou met mijn oude kleren naar toe?
Het tweede dat opviel is dat Oostenrijkers ineens ook Engels kunnen spreken. Voorheen werd je glazig aangekeken op het moment dat je een Engelse zinsnede liet vallen, maar nu beginnen ze zelf al vaak in het Engels! Maar ik moet ook mijn Deutsch üben, dus hield ik strak vol in die taal. Mij zullen ze niet krijgen!
En het derde dat opviel is dat BVN ook in Oostenrijk is te ontvangen. We hebben dus geen Journaal en De Wereld Draait Door hoeven missen. Om maar te zwijgen van Boer Zoekt Vrouw en Wie is de mol. Briljant!

Skiën is trouwens net zoiets als fietsen, dat verleer je nooit. Ik ben de hele vakantie maar één keer gevallen, maar dat was dan ook meteen wel een mega-crash. Ik sprong iets te hard over een heuveltje, landde verkeerd en ik bezeerde mijn duim behoorlijk. Kort daarvoor had ik in de skilift met iemand gesproken die ik meende te herkennen. Tenminste, toen ik de lift uitging viel het kwartje pas: was dat nou echt ene Maartje vd W? Nog omgekeken, gewacht, nog eens gekeken, maar ik zag deze "Maartje" nergens meer. In mijn hoofd begon toen de strijd "het was haar! nee, het was haar niet!" en dat eindigde zeer abrupt toen ik een meter door de lucht vloog en niet erg zacht landde. Navraag heeft geleerd dat ze het niet was, trouwens.

Ben je een week weg, kom je terug en is je mobiele telefoon provider van vroeger weer terug. Daarover morgen.

J J J

Vorige week kreeg ik van mijn collega René een cd van de 3J's mee naar huis. "Draai dit nou eens een keer in je programma", zei hij er bij. Vandaag heb ik een vrije dag en ik zit nu naar die cd te luisteren. Ik moet zeggen, dat is een hele leuke band. Uiteraard staat er wel wat "Palingsound" op de plaat, maar al met al... erg fijne band.
Het leverde mij een idee op voor het showprogramma: een hele uitzending Nederlandstalig. Eigenlijk schandalig dat ik dat nog niet eerder gedaan heb, maar beter laat dan nooit. De volgende uitzending van Tracks is op 28 februari, dus dan bekende en minder bekende tracks van Nederlandse (en Belgische) bodem. De 3J's ontbreken dan echt niet.

Motto

Met dank aan Danielle H.

Say cheese!

Afgelopen maandag ben ik voor mijn tweede afspraak naar de tandarts geweest. Weer boren, vullen, nog meer boren, sleuren, polijsten, hakken en breken, sloophamers erin, etc, etc. Maar nu mag het resultaat er ook zijn: ik heb weer witte tanden!

In 2006 heb ik 3 maanden voor Reaal in Alkmaar gewerkt. De koffieautomaten daar waren een ware aanslag, letterlijk en figuurlijk, op mijn toen nog witte tanden. Na 3 maanden had ik donkere vlekken op mijn tanden die er zelfs met het meest aggressieve poetsmiddel nog niet afkwamen. Anderhalf jaar na dato ben ik eindelijk verlost van het residu van de sluitpost op de begroting van Reaal.

Afgelopen weekend kwam ik zeer toevallig een oud-collega van Reaal tegen bij de bakker. En inderdaad, ook zijn gebit zat onder de donkere vlekken. Vanaf nu weet je het dus: donkere vlekken op de tanden, woonachtig in de omgeving van Alkmaar of Utrecht? Tien tegen één dat deze persoon bij Reaal werkt.

Peking

WIN 2 TICKETS EN ALLE ONKOSTEN INCLUSIEF JE VLIEGREIS NAAR DE OLYMPISCHE SPELEN IN PEKING DIT JAAR!

Meedoen is heel makkelijk, kijk eerst goed naar bovenstaande foto. Beantwoord dan onderstaande vragen en stuur deze naar:
International Olympic Committee
Private Bag
Lausanne
Switzerland


1. Welke student ziet er moe/slaperig uit?
2. Welke twee zijn de mannelijke tweeling?
3. Welke twee zijn de vrouwelijke tweeling?
4. Hoeveel vrouwen zitten er in de groep?
5. Wie is de leraar?

Veel succes!

TracksFM.nl

De nieuwe site is in de lucht: TracksFM.nl! Op deze site alle informatie van, over en uit het programma, lijstjes, foto's en je kan je mix opsturen voor het programma onderdeel "In de blender".
Even voor de mensen die nog link naar pdkproductions.com in hun favorieten hebben staan, per eind juli komt deze link te vervallen. Verander dus nu meteen je favorieten met deze link en CTRL+D.

Never leave home without them

Exclusieve beelden van de eerste vrouw op de maan.

Watervlek

Op mijn werk draag ik vaak wat ik "kantoorbroeken" noem, maar wat andere mensen pantalons noemen. Het nadeel van die broeken is dat je ze meestal niet zelf kunt wassen. Ja, het kàn natuurlijk wel, maar dan krijg je qua maat een broek voor een kabouter uit de machine vandaan. Die broeken moeten dus naar de stomerij.
Laatst bracht ik twee kantoorbroeken tegelijk naar de stomerij. Eentje met hondepoep (als dat spul om je schoenen heen krult straalt het zomaar uit naar je broekspijp!) en een ander met kaarsvet. Dan denk ik dat ze daar vast niet erg vrolijk van zullen worden bij de stomerij. Maar nee hoor, de mevrouw achter de balie vroeg mij verschrikt "u hebt ze toch niet geprobeerd schoon te maken met water, hè?".
Met andere woorden, dat mens zit liever met haar neus in de verteerde Frolic dan dat ze er een watervlek uit moet poetsen. Rare jongens, die stomerij-mensen!

Roeien

Deze spreuk vond ik gisteravond op mijn computer. Zit wel een kern van waarheid in.

Kaartje

Een mens moet toch houden van het internet!?! Zaterdagochtend kwam ik vers uit bed, strompelde richting mijn oog-Apple en ging online om te kijken of ik kaarten voor het concert van Jean Michel Jarre in Carré te pakken zou kunnen krijgen. Zit je daar, wrijf je de slaap uit de ogen en dan gebeurt het wonder: je hebt je kaartje! Even terug in de tijd...
Nog niet eens zo heel lang gelden, ging je op zaterdagochtend in alle vroegte richting postkantoor. Stond je daar eerst een paar uur te bevriezen terwijl je langzaam de krant van die dag doornam. Als dan het postkantoor haar poorten opende kreeg je allemaal een nummertje en was het aftellen. Niet alle mensen die in de rij stonden kwamen voor hetzelfde concert als waar jij je tenen voor aan het verliezen was. Als je dan bij de balie kwam kon het zomaar gebeuren dat het concert al was uitverkocht. Sterker nog, ik heb het meegemaakt dat iemand waar ik mee in de rij voor het postkantoor stond, bij de Free Record Shop had moeten zijn. Die had dus voor de kat z'n viool 3 uur in de kou gestaan!
Die romantiek is nu dus wel over. Als je nu kaartjes wilt hebben, zorg je dat je om 10.00 uur "sharp" voor je scherm zit, klikkerdeklik en hoppa, je kaartje is gekocht en wordt met de post thuis bezorgd. Ik heb 3e rang kaartjes, vak GR. Volgens mij zit ik dan ergens op het dak. Ach, als ik in de verte Jean Michel maar hoor tingeltangelen vind ik het prima.

Vrouwen...

Conny

Mijn vader had vroeger in zijn auto een paar cassetttebandjes waarvan er eentje van Conny Vandenbos was. De betreffende plaat, Zo wil ik leven, kan ik wel dromen.
Eind november zat ik 's avonds in de auto naar de radio te luisteren toen er een telefonisch interview met Herman Pieter de Boer werd uitgezonden. Het interview ging vooral over het werk dat hij voor Conny gedaan had en dat dat zo'n bijzondere samenwerking was geweest. Thuis gekomen heb ik de lp Zo wil ik leven uit de kast getrokken en weer eens geluisterd, ik zong alles nog steeds woordelijk mee.

Gistermiddag stond ik na het zwemmen in het kleedhokje toen de tekst van De noorderzon ineens in mijn hoofd kwam:

Toen hij de deur dichtdeed met 't paspoort in z'n jas
Had zij totaal geen weet en stond de snelkookpan op 't gas
Ze zouden zo gaan eten, de vier placemats lagen klaar
Daar stonden ouwe auto's op maar hij droeg halflang haar
Ze hadden 't zo goed, ze hoefden niets te laten staan
Hij deed iets in computers dus dat was een prima baan
Plus twee gezonde kinderen en financieel nooit klem
Hun dochter leek zo leuk op haar, het jongetje op hem

Maar hij verdween, nergens heen
't Was op een maandag
Toen hij verdween, nergens heen
De noorderzon scheen

Het is een prachtige tekst, bol met jaren zeventig beelden (bij mij dan): een snelkookpan op 't gas, vier placemats, halflang haar en verderop in de tekst komt er een wollen wantje ter sprake. Maar dan het refrein: Hij verdween, nergens heen, 't was op een maandag. En zomaar moest ik in dat kleedhokje aan die achtergebleven vrouw denken: "'t Was al een kutdag, die maandag, gaat hij er ook nog vandoor en laat me achter met twee kleine kinderen!"