Lego

Vroeger was de reclame "met Lego kun je alles maken" een gevleugelde uitdrukking. Want wie wil er nou niet een "pop, beer of een trein"? Tegenwoordig hoor ik die reclame niet meer, maar dat kan ook komen omdat ik niet dagelijks Jetix of Zappelin aan heb staan.
Als kind had ik weinig met Lego, ik was meer van de Playmobil en daar speelde ik dan ook dagen achtereen mee. Lego was mij te veel gepruts, ik zag de lol er niet van in om eerst iets in elkaar te moeten zetten voordat je ermee kon spelen. Dat dat in elkaar zetten onderdeel moest zijn van het spelen, dat begreep ik pas op veel latere leeftijd. En nu lijkt het me ook wel leuk om e.e.a. te bouwen, maar vind ik mezelf er te oud voor. Bovendien heb ik meer dan genoeg hobby's, ik heb er geen tijd voor om deze erbij op te nemen.
Maar er zijn andere volwassenen die blijkbaar geen tijdgebrek hebben, want die maken niet alleen van alles van Lego, ze maken zelfs albumhoezen na! Erg geestig.

Haan

Onze overburen hebben een tijd geleden een haan gekocht. Juist! Dat zijn dezelfde overburen als in deze twee berichten. Hartstikke leuk, natuurlijk, ware het niet dat onze fijne overbuurtjes geloven in een vrije opvoeding, ook van dieren. En dat betekent dat hun haan, harem incluis, niet in een hok opgesloten wordt, maar vrij door de buurt loopt te scharrelen. Zo kan het gebeuren dat je 's morgens om 5:55 uur een stukje op je weblog zit te schrijven, omdat de haan een kwartier daarvoor onder je slaapkamerraam hebt staan tetteren.
Maar er gloort hoop aan de horizon! Onze overburen hebben namelijk een nieuw huis gekocht en gaan, zoals de stamvader van de clan zei, voor het eind van het jaar verhuizen. Nog één klein detail moet daarvoor uit de weg geruimd worden; het huis dat ze gekocht hebben. De bouwvergunning stond voor een week of wat terug in de krant, dus na de bouwvak kan de sloop beginnen. Het nieuwe huis wordt een houten skelet bouwpakket, dat kan ook snel gaan. Dus met een beetje mazzel is de haan voor de kerst weg.
Of hij vind rond die tijd op mysterieuze wijze de weg naar mijn oven en pleegt harakiri. Daar wil ik dan best een handje bij helpen.

Tour de France

Elk jaar neem ik me weer voor om de Tour de France te gaan volgen. En elk jaar denk ik "ach, waarom zou ik die moeite doen? Het is veel te mooi weer om je druk te maken". Zo ook dit jaar. Vandaag is de slot-etappe, over de Champs Elysees, en dan is het weer ten einde gekomen, weer een jaar gemist!
Door Erik Rem werd ik er op geattendeerd dat de commentators van de TdF eigenlijk de echte sterren waren dit jaar. Dijkstra en Ducrot kropen op een tandem en voorzagen de Tour van onder andere dit soort prachtige commentaren.

Ducrot:
- "Dit is geen fietsen meer, dit is laagvliegen."
- "Het blijft altijd zo dat er 50 renners achteraan in het peloton rijden, namelijk de laatste 50, daar doe je niks aan."
- "Hallo, hallo, wie stinkt daar zo?"
- "Dit wordt de Tour van de tien kleine negertjes."
- "Gaat ie staan pissen, op een moment waar de hersenen uit de oren komen als gebraden kroketten!"
- "De renners denken ook, als ik nu de snot voor de ogen fiets in dit ontsnappinkje, dan word ik er straks op de berg afgepierd."
- "De verandering van het oude naar het nieuwe wielrennen gaat met kraken en piepen."
- "Het komt heus wel weer goed met de wielersport, het is gewoon een periode waar je doorheen moet."
- "Schrijf hem maar op!"
- "We moeten de beer niet verkopen voordat..of hoe heet dat ook alweer.."
- "Bij die afdaling zouden ze parachutes moeten verplichten."

Wat woordenwisselingen tussen Ducrot en Dijkstra:
- Dijkstra: "Hij heeft heel veel dieren, daar houdt ie van. Hij heeft ook 13 ezels, wist je dat?" Ducrot: "13 ezels, wat moet je daar nou mee?"
- Ducrot: "Maar deze twee hebben nu 2 lachende Discovery’s in het wiel. En dat is de reden waarom je mee moet zijn." Dijksta: "'Deze twee', als jij het op het scherm aanwijst kan de kijker het niet zien!" Ducrot: "Dat zijn..." Dijkstra: "...de Discovery’s bedoel je."
- Dijkstra: "Nog 500 meter; het wordt een korte sprint, Maarten." Ducrot: "500 meter is nog steeds erg lang. 400, 300 meter is ook een lange sprint. 200 is normaal, 100 meter is een korte sprint. Oh kijk, daar gaat Vasseur van ver, oh wat gaat ie van ver (...)" Na de finish, Dijkstra: "Het werd dus toch een korte sprint."
- Ducrot tegen Dijsktra: "Kan je even je kop houden, we zitten hier naar een fantastische sport te kijken en jij leutert wat over een mooi klooster."

ikTelefoon

De koning onder de gadgets moet op dit moment toch wel de iPhone zijn. Pas onlangs in Nederland geïntroduceerd, maar al een jaar verkrijgbaar in het buitenland, we lopen weer eens hopeloos achter in dit Åmål van de wereld.
Hoe dan ook, van de week had ik 'm voor het eerst in handen en het viel mij vooral op hoe zwaar hij was, veel zwaarder dan een normale iPod of mobiele telefoon. Maar, wat een leuk apparaat! Hij wast, hij klopt, hij stoft en hij zuigt (misschien iets voor Marcel?), oftewel, je kan er mee internetten, muziek luisteren, spelletjes spelen en ook nog gewoon mee bellen! Hij ziet er goed uit en de bediening is precies zoals ik van Apple gewend ben, zo makkelijk dat je soms naar te moeilijke oplossingen aan het zoeken bent terwijl de oplossing gewoon voor je neus staat!
Maar dan de prijs. Je krijgt 'm voor €1 wanneer je een 24 maands abonnement van €50 pm afsluit bij T-Mobile. Dat is dus €1200 voor een telefoon! Ik wacht wel tot hij in de aanbieding komt.

Droom

Zoals beloofd vandaag een kort verslag van de festiviteiten rond onze trouwdag gisteren. Allereerst werden we 's morgens door een koets van huis gehaald en naar het gemeentehuis gebracht. Aldaar werden we onthaald met koffie en gebak en had de burgemeester een speech voorbereid van vijf kantjes, de strekking van het verhaal was dat hij blij was dat er nog mensen waren die getrouwd blèven.
Hierna werden we naar Schiphol gebracht om per prive-jet naar Venetië te vliegen voor een romantische privé cruise onder begeleiding van een 40 koppen tellend orkest. Op het dek serveerde de butler ons cappucino van top kwaliteit en, toen de tijd daar rijp voor was, de lunch afgesloten met een ijscoupe.
's Avonds hebben we gedineerd in een toptent en vlogen we weer terug naar huis. Moe, maar voldaan vielen we in ons bed.

Dit was de gedroomde versie, je dacht toch niet dat ik je echt ging vertellen wat we wèl gedaan hebben, hè!?!

Wikantie

De vaste lezer van dit log was het al opgevallen, er verschijnt weer bitter weinig nieuws op dit blog. "Heeft 'ie het druk op z'n werk?". "Is 'ie met vakantie?". Ja en nee, ik heb gewoon even een wikantie genomen. En vandaag is er alweer geen verhaal. Waarom niet? Vandaag is het onze trouwdag, een dag vrij en dus tijd voor ontspanning, reflectie, romantiek, etc. Morgen een (beknopt) verslag.

Weer of geen weer

Zojuist was het op de radio: er is een einde gekomen aan de al weken aanhoudende droogte in delen van Groningen, Friesland en Noord-Holland. En zo zie je maar, er is altijd wel iemand blij met het actuele weer.
Afgelopen zaterdag ben ik even naar het altijd gezellige Den Helder gereden om een koffer voor de scooter op te halen. Het regende, het waaide en het was koud. Op de terugweg ben ik langs Callantsoog en Schoorl gereden, voor de mensen die hier niet vandaan komen, dat is de weg die helemaal langs de kust loopt, van Den Helder naar Den Haag. Langs deze weg staan er heel veel campings en op één van die verzamelplaatsen voor mensen die terug naar de natuur willen zag ik een camper staan. Onder de luifel op twee tuinstoelen, type Hartman wit, een al wat ouder stel, een tafeltje tussen hen in, op dat tafeltje twee mokken met dampende koffie. De gezichten van die mensen spraken boekdelen: compleet gebroken, waarschijnlijk de hele nacht geen oog dicht gedaan van de aanhoudende wind. Ik kreeg spontaan bijna medelijden.
Vanmorgen zat ik op mijn scooter toen ik er bijna af werd geblazen. Onwillekeurig moest ik weer even aan die twee mensen denken, hoe zullen ze het nou hebben? Als ik het was geweest had ik de camper gestart en was net zo lang gaan rijden tot ik weer eens een streepje blauw zou zien.

BVD

Kan iemand mij vertellen wat de status is van een verkeersregelaar? Het is geen agent, het is geen ambtenaar, het is geen parkeer- of stadswacht, maar wat is het dan wel? Eén ding is wel zeker: het zijn altijd bejaarden. En ik denk dat het vroeger ook nog allemaal ambtenaren waren die in de plantsoenendienst werkzaam waren, veel intellect stralen ze in ieder geval niet uit.
Hier in Amsterdam zijn ze voor de Noord-Zuidlijn al jaren bezig met werkzaamheden, zo werd er om onduidelijke redenen een put gegraven op de Munt. Voor mensen die Amsterdam slecht kennen, dit is een pleintje aan het eind van de Kalverstraat waar veel mensen hun fiets parkeerden. Maar dat kon natuurlijk niet zo lang Bob de Bouwer aan het graven was. Dus had de gemeente een blik bejaarden opengetrokken om een en ander in goede banen te leiden. Het enige dat die verkeersregelateurs deden was op werkdagen van 8 tot 17 uur koffie drinken bij de boekwinkel op de hoek. En af en toe iemand zeggen dat hij/zij de fiets niet tegen het hek moest zetten. Tja, daar hoef je nou ook niet direct voor gestudeerd te hebben.
Maar vanmorgen reed ik op de scooter bij het station van Zaandam waar ze een hotel aan het bouwen zijn. Om onduidelijke redenen is er sinds een paar dagen 's morgens een voetgangerstunnel geplaatst op het fietspad. Nou ja, een tunnel, een zeecontainer zonder deuren waar je met je scootertje makkelijk doorheen kan rijden. Aan beide kanten een bejaarde met een oranje hesje, oftewel een verkeersregelaar. Ik kom daar aan rijden met 50 km/u, springt die oude man op de rijbaan. Ik ben opgevoed dat je respect moet hebben voor mensen met grijze haren, dus ga ik vol in de ankers. Afstappen, lopend door de container, weg vervolgen.
Maar weer op de scooter vraag ik me af wat nou eigenlijk het nut is van deze excercitie. Als ik aan het eind van de dag weer naar huis ga is die container + bejaarden weggehaald. Heeft de overheid een geheim bezigheidsprogramma opgezet om de lokale oudjes achter de geraniums vandaan te halen?
De zogenaamde Bejaarde Veiligheidsdienst. Met geel hesje en pletterpet.

Wat ben jij?

Four guys and a woman are stuck in an elevator. While they are stuck, they strike up a conversation.
The first guy says, 'I'm a Y.U.P.P.I.E. , you know...
''Young, Urban, Professional, Peaceful, Intelligent, Ecologist.''

The second guy says, 'I'm a D.I.N.K.Y, you know...
''Double Income, No Kids Yet. ''

The third guy says, 'I'm a R.U.B., you know...
''Rich, Urban, Biker. ''

The fourth guy says, I am a D.I.L.D.O, you know...
'Double Income, Little Dog Owner.''

They turn to the woman and ask her. ''What are you?''

She replies: 'I'm a WIFE, you know...
'Wash, Iron, F#ck, Etc.''

Prioriteiten

Soms moet je je prioriteiten weten te stellen...!

Concert

Deze hele maand hebben alle uitzendingen van Tracks iets extra's, maar vanavond heb ik echt iets bijzonders. Uit diverse optredens die Pink Floyd in de jaren '70 gegeven heeft, heb ik een concert samengesteld van een half uur. Dat was nog lastiger dan ik vantevoren had gedacht, want alhoewel Pink Floyd in 1970 de live-lp Ummagumma heeft uitgebracht zocht ik iets exclusievers. Het internet kwam hier weer bij van pas, ik kon kiezen uit een aantal (illegale) opnames. Het probleem was alleen de geluidskwaliteit.
Nog steeds is het zo dat er bij concerten mensen zijn die met microfoon in de hand opnames staan te maken tussen het publiek. Het resultaat is vaak een rumoerige, blikkerige opname waarbij je soms hele gesprekken van andere concertgangers terug kan luisteren. Zo ook met veel Pink Floyd opnames uit de jaren '70.
Met veel, maar gelukkig niet met alle! Na enig speuren vond ik vrijwel het hele Dark Side Of The Moon album en diverse out-takes van andere albums, in een voor dit soort opnames sublieme geluidskwaliteit. Dat is niet hetzelfde als de gebruikelijke radio-kwaliteit, maar ik denk dat de echte Floyd-fan het voor een keertje niet erg vindt dat er op Radio 80 heel veel ruis te horen is door de muziek heen. Vanavond luisteren dus tussen 20.00 en 22.00 uur!

Sequencer

Gisteravond zat ik naar een live opname uit 2005 te kijken van Coldplay. Om destijds het album X&Y te promoten deden ze wat exclusieve optredens, hier uitgezonden door BNN. Vlak voor het nummer Fix You roept zanger Chris Martin "why won't our next song start?", waarop iemand in het publiek terugroept "liars!". Waarschijnlijk dacht die man in het publiek dat Chris bedoelde dat de tape niet startte, waarmee de hele band een perfect staaltje playbacken weg zou hebben gegeven.
Wat ik denk dat Chris bedoelde is dat de sequencer niet wilde starten op het moment dat het zou hebben gemoeten. Zoals je ongetwijfeld weet, gebruiken een heleboel artiesten een koptelefoon tijdens hun optredens. Dit heeft een aantal redenen.
Ten eerste hoor je de band beter waardoor een zanger onder andere zuiverder kan zingen. Een tweede voordeel van die oortjes is voor met name de drummer dat ze een metronome op zijn kanaal kunnen laten horen (die het publiek natuurlijk niet hoort!) waardoor de drummer altijd in de maat invalt. Die metronome kan gegenereerd worden door een sequencer.
Zo'n sequencer is een prachtig iets. Een dj bijvoorbeeld kan er één met zijn set mee laten lopen zodat hij een continue beat heeft, een band kan het gebruiken om geluiden te laten horen die een lid van de band moet spelen die zijn handen al vol heeft. Denk aan bijvoorbeeld gitarist The Edge van U2 die tegelijk gitaar en de synthesizer partijen zou moeten spelen. In zo'n geval kan je de sequencer programmeren om de synthesizerpartijen voor je te spelen, terwijl jij lekker op je gitaar aan het freaken bent.
Ja, of die man in het publiek had gelijk en was het wel een playback-act. Zou kunnen, maar onwaarschijnlijk bij zo'n goede band.

Secret (deel 2)

Afgelopen week zijn mijn opa en oma respectievelijk 95 en 94 jaar oud geworden. Ja, ze zijn nog steeds getrouwd, dit jaar 72 jaar om precies te zijn. En nee, mijn opa mankeert nog steeds niet veel terwijl mijn oma reuma heeft, dat wel erg pijnlijk kan zijn bij tijd en wijlen. Maar over het algemeen gaat het ze goed. Ze koken nog af en toe hun eigen potje, doen hun boodschappies en hebben wel veel thuishulp, maar al met al redden ze zich nog prima.
Een tijdje geleden heb ik hier een stukje geschreven over de Secret-hype. Het principe van de Secret: alles roep je over jezelf af. Mijn grootouders zijn het levende bewijs dat dit één en al onzin is. Al zeker 10 jaar hoor ik mijn opa roepen dat het elk moment gebeurd kan zijn. Elke keer als we op visite zijn horen we het weer: dat ze al met één been in het graf staan, dat ze niemand van hun generatie meer kennen en dat de dood ze elke dag kan komen halen. Het is allemaal waar, maar erg onverstandig om te zeggen of zelfs maar te denken als je in de Secret gelooft!

Treurig

Van het weekend heb ik mijn portie Nederlandse film weer gehad. Wat ik gezien heb was qua niveau diep bedroevend. Op vrijdagavond zag ik als eerste "Vet hard", een op zich nog wel vermakelijke film met onder andere Jack Wouterse. Gisteravond zag ik "Het Woeden der Gehele Wereld", ik weet nog steeds niet waar het over ging.
Beide films leggen het probleem van de Nederlandse film bloot: slechte dialogen, onbegrijpelijke actiescenes, slordig knip- en plakwerk, slordig geregisseerd en meestal ook geacteerd. En dat laatste was heel goed te zien in Het Woeden...
Stel je nou voor, je bent een Jood die tijdens WOII zijn familie verloren heeft, inclusief je zoon, maar aan het eind van de film blijkt dat die zoon nog leeft. Dan zou je enige emotie verwachten van zo'n acteur. Zo niet in deze film. Alsof hij zijn gejatte fiets weer terug krijgt nadat hij net een nieuwe gekocht heeft. In een gemiddelde aflevering van GTST wordt beter geacteerd!
De moderne Nederlandse film heeft geen kop en staart, vertelt geen verhaal maar laat beelden los op de kijker. Die moet daar dan maar een coherent plaatje van maken. Ja, vind je het gek dat er geen kip meer naar je film komt kijken!?!

Die tijd van de maand

Ongetwijfeld hebben de vaste lezers van dit blog zich afgevraagd "is hij op vakantie?" of "wat is er aan de hand, ik weet dat hij niet op vakantie is maar het log wordt niet geüpdate". Het antwoord op de eerste vraag is "nee", het antwoord op de tweede vraag ligt iets moeilijker. Aan het begin van elke maand ben ik gewoonlijk erg druk op mijn werk en heb ik weinig ruimte in mijn hoofd om aan stukjes voor mijn blog te denken, of heb ik er gewoon geen tijd voor om ze daadwerkelijk te schrijven. En de weekenden dan? Dan heb ik vaak nog TracksFM.nl dat bijgewerkt moet worden en een radioprogramma dat voorbereid moet worden. Ja ja, druk druk druk.
Nou, valt wel mee, hoor. Vanaf vandaag ben ik er weer wat regelmatiger, hoop ik. En hoop doet leven, roept de EO al jaren.

VVVT

Vandaag is het de eerste dag dat we rookvrij richting kroeg kunnen. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik mij dat dit behoorlijk suf klinkt. Alsof ik nooit meer in een kroeg kwam omdat er gerookt werd. Dat is natuurlijk niet zo. Maar nu het zover is dat ik naar de kroeg kan en tegelijkertijd de mogelijkheid er is dat ik niet als een gerookte paling terugkom, vind ik het wel prima.
Het maakt me wel een beetje weemoedig dat de jaren '70 nu echt voorgoed voorbij zijn. De tijd van het met sigaretten gevulde bierglas dat met feestjes van mijn ouders op tafel werd neergezet. Of van een woonboot waarop mijn ouders een feestje met kantoor en relaties vierden waar de rook zo dik was dat het leek alsof er een dikke mist hing.
Voorgoed voltooid verleden tijd.