woensdag 19 juli 2006

Album Top 101 - Nummer 5

5 Brian Wilson - Smile

Maart 2004, Pepsi Stage, Amsterdam Zuidoost. Het is 20.15 uur als een concert begint waar ik van het begin tot aan het eind met een brok in mijn keel naar heb zitten kijken. Brian Wilson schuifelt het podium op, neemt plaats achter de microfoon en begint te zingen.

Voor die mensen die niet weten wie Brian is, even een kleine introductie. Brian was de drijvende kracht achter de Amerikaanse groep The Beach Boys die vooral in de jaren '60 grote hits scoorde met liedjes over meisjes, het strand en tienerproblemen. Tenminste, tot 1966. Toen schreef hij het album Pet Sounds, waarmee hij afstand begon te nemen van de begintijd van de groep. Teksten met (meer) diepgang, complexe melodiën, prachtige koortjes; mensen wisten niet wat ze hoorden!

De opvolger van Pet Sounds moest Smile worden. Achteraf bezien was Brian bijna klaar met het album toen er iets met hem gebeurde waardoor hij niet in staat was om nog verder te werken. Noem het een zware depressie, noem het tijdelijke gekte, maar Brian wilde alleen nog maar in bed liggen en hamburgers eten. Deze situatie heeft geduurd tot begin jaren '80 toen hij een dokter ontmoette, Eugene Landy, die hem in eerste instantie heeft geholpen om weer op de been te komen en muziek te gaan schrijven en spelen. Hij maakte zelfs weer een solo-lp in 1988 en langzaam ging het weer beter met Brian.

In 1999 trad hij voor het eerst sinds jaren weer op en maakte een tournee. Hij wilde al zijn muziek dolgraag voor de mensen spelen, maar de muziek van Smile...nee! Het duurde nog weer eens 4 jaar voordat hij zich daar aan wilde wagen.

En met dit hele verhaal in het achterhoofd zag ik hem het podium oplopen, een breekbare oude man. Na wat Beach Boys-klassiekers begon na de pauze de integrale uitvoering van het album Smile. In 1 woord: prachtig! Wat een prachtige muziek, wat een mooie stemmen, wat was dat ongelooflijk mooi! Later in het jaar kwam het studio-album en de dvd uit. En weer was ik ontroerd toen ik er naar luisterde en het concert zag. Dit album is waarom ik zo van muziek houd. Continu verrassend, innovatief, grappig en van begin tot eind gevuld met schitterende melodiën. Een top 5 notering waardig.

Geen opmerkingen: