Het is alweer even geleden, maar eigenlijk is het te hilarisch om het hier ongemeld te laten. Ik heb het namelijk over het kerstdiner dat we van bedrijfswege hadden op 20 december. Personeelszaken leek het leuk om dat diner te combineren met een bezoek aan een diamantslijper en een rondvaart door Amsterdam Oost. Iedereen was enthousiast, partners mochten mee, het was net één groot kinderfeestje.Bij diamantslijper Gassan kregen we een rondleiding door een dame die familie moet zijn van Willibrord Fréquin: "Hè, mevrouw, mooie diamanten, hèèè". En dit dan op een geluidsniveau alsof ze een megafoon ingeslikt had.
Met licht tutende oren gingen we de rondvaartboot in. Daar wachtte ons een volgende gids die misschien nog vreemder was dan de eerste. Op papier zag de rondvaart, door de oude Joodse buurten van Amsterdam, er ongevaarlijk uit. Aldus stak een rondvaart vol met Duitsers die werken bij een van de laatste Duitse overblijfselen van WOII van wal. En de gids ook. Over de Joodse buurt, de tweede wereldoorlog, de deportaties, de shoa, de onderduikers en synagoges die er vóór de oorlog nog wèl stonden. Het was op z'n zachtst gezegd ongemakkelijk. Het mooiste moment van de avond kwam toen we langs een met auto's gevulde kade voeren en de overijverige gids riep dat daar een synagoge had gestaan. Waarop iemand vroeg "waar dan?". "Daar! Achter die auto!".
Na een uur met kromme tenen, werden we afgeleverd bij het Waterlooplein. Op naar het Japanse restaurant, waar de avond nog uitermate succesvol werd afgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten