Seizoen

Voor mij is het hooikoortsseizoen inmiddels weer in volle hevigheid losgebarsten. Vorige week bemerkte ik al de eerste symptomen. Kriebel in de neus en achter m'n verhemelte, loopneus, zere ogen, moeite met ademhalen, etc. Na even in de medicijnla gerommeld te hebben zag ik de verlichting voor me liggen in de vorm van Allerfree. Blijkbaar heb ik die vorig jaar aan het eind van het seizoen gekocht, want het pakje zat nog bijna helemaal vol. Het grootste nadeel van die pillen is echter dat je er zo'n droge mond van krijgt. Bovendien helpt het niet tegen jeukende ogen, maar ik kan tenminste wel weer normaal ademen.
Die kriebel achter je verhemelte vind ik trouwens het allervervelendste en daar valt ook niet zo heel veel aan te doen. Behalve dan met je tong een beetje op je verhemelte duwen. Trouwens, als iemand dit leest, het herkent en een goede oplossing weet, hou ik me aanbevolen.
Voor de rest is het een beetje uitzitten, als die k§$-bomen uitgebloeid zijn kan ik tenminste weer normaal door het leven. Zou het nou ook zo zijn dat als er helemaal geen bomen meer zijn, deze allergie ook de wereld uit is? Lang leve de global warming!

Binnen

Het is officieel, ik ben (weer) de eigenaar van een brommer. Nou ja, een brommer...als ik denk aan een brommer denk ik aan een Zündapp of een Püch uit het jaar kruik. Dit is een scooter en er zit inderdaad een 50cc motorblokje onder, maar in Italië wordt onder hetzelfde frame een 200cc blok gehangen. Het is derhalve, met uitzondering van de 50cc, dus eigenlijk een motorscooter.
Maar goed, afgelopen vrijdag heb ik 'm opgehaald nadat ik via Marktplaats in contact was gekomen met de verkoper. Deze man had hetzelfde fanatieke in zijn ogen dat ik nog herkende van Keverrijders; ze doen al hun onderhoud zelf, halen hun onderdelen uit de meest onmogelijke plaatsen en zijn extreem zuinig op hun spullen. De scooter was van zijn vrouw geweest, of zijn zoon, maar zelf reed hij er ook wel eens op. Kan mij het wat schelen, het ding rijdt gewoon goed.
Vanaf morgen ga ik er ook mee naar mijn werk. Gisteravond heb ik er al een keertje mee naar Amsterdam gereden, het was heerlijk weer, zalig!

Lachend het weekend in!

Een Limburger, een Brabander en een Belg zitten in een cafe te praten over hoeveel het kost om een pint bier te drinken.
Zegt de Limburger: "In mijn stamkroeg betaal je de eerste vier pintjes zelf, en de vijfde krijg je gratis."
"Bij ons betaal je de eerste drie zelf en de vierde is al gratis", aldus de Brabander.
Maar de Belg gaat nog verder. "Bij ons is er een café waar je vanaf de eerste pint al gratis drinkt. Na een pint of tien krijg je zelfs de sleutel van een kamer boven en daar kan je dan nog genieten van een hele nacht gratis seks met meerdere partners."

De Limburger en de Brabander geloven hem niet, maar de Belg houdt voet bij stuk.
Vraagt de Limburger: "Heb je dat zelf echt meegemaakt?"

"Nee," zegt de Belg, "maar mijn zus wel".

Scanner

Enige tijd geleden heb ik mezelf bij het bedrijf opgeworpen om de verbouwing te leiden van een nieuwe verdieping, zoals je hier kon lezen. Inmiddels is de verbouwing achter de rug en is alles geregeld. Wat ik bij de verbouwing niet kon weten, is dat ik mijn eigen toekomstige werkplek aan het (laten) maken was. Samen met 4 collega's ben ik namelijk naar die derde verdieping verbannen. Daarom is het dus maar goed dat ik alles hier geregeld heb alsof ik er zelf zou komen werken.
Eén van die dingen die ik voor mezelf goed geregeld heb is een kleuren scanner/printer/fax/kopieermachine op 5 meter van mijn bureau. Op mijn oude plek moest ik altijd twee deuren door en dan kon het zomaar gebeuren dat er iemand anders met jouw printjes wegliep. Dat is dus verleden tijd.
Vandaag zag ik in mijn krant de cartoon staan die je vandaag als plaatje ziet staan. Briljant apparaat, die scanner! Hij scant zelfs in kleur!

Tijd

Er is mij wel eens gevraagd "hoe vind jij de tijd om je blog bij te werken?". "Ach", zei ik toen, "dat doe ik een beetje tussen mijn werk door". Het is duidelijk dat ik het toen nog niet zo druk had op mijn werk!
Tegenwoordig heb ik werkelijk nergens meer tijd voor. Op mijn werk heb ik tijd genoeg voor mijn werk, de sociale contacten en telefoontjes, maar mijn blog updaten...nauwelijks. Als ik thuis ben is het eigenlijk al net zo. Tussen het koken, het eten, afwassen en een programma maken voor de lokale omroep, blijft er nog maar weinig tijd over voor het blog. Het is dan ook een beetje het stiefkind van de tijdrekening aan het worden. En dat vind ik jammer, maar voorlopig even niets aan te doen.
Ik beloof beterschap...

Leuke dag

Gisterochtend heb ik de scooter van mijn buurman geleend om eens te kijken of ik dat wel wat zou vinden als dagelijks transportmiddel in plaats van de trein. Het allerbeste nieuws was dat het in tijd echt helemaal niets uitmaakt. Zowel met de scooter als met de trein doe ik er 65 tot 70 minuten van deur tot deur over.
Het grootste nadeel is wel dat het erg koud is op zo'n ding. Gisteren was het niet warm en het waaide ook nog eens erg stevig, dus toen ik er af kwam na ruim 2 uur leek ik bijna op een karakter uit Ice Age.
Maar het is wel heel erg leuk, hoor, zo'n scooter. Ik heb echt genoten, het was weer net alsof ik 16 was!
's Avonds waren we naar de verjaardag van mijn moeder, ze werd 66! Daar was ook een vriendin van mijn moeder te gast. Deze vrouw was tot haar scheiding een paar jaar geleden de vleesgeworden truttigheid, een beetje een Ellen Brusse. Tegenwoordig is ze helemaal los en praat daarbij over sex zoals ik mensen van haar leeftijd (ver in de 60) nog nooit over sex heb horen praten. Ze woont in De Rijp, dus was voor mij de link snel gelegd: ze speelde haar eigen versie van Sex & The City, oftewel Sex & The Rijp. Nu maar afwachten totdat ze Mr Big eens meeneemt naar een volgende verjaardag.

Dolfijnen en walvissen

Ken jij het verschil tussen dolfijnen en walvissen?

Dolfijnen

Walvissen

Ovensleutel

Gisteren heb ik meer dan een uur gezocht naar schoonmaakschuim voor computeronderdelen, zoals een toetsenbord en een muis. Ik weet niet hoe het kan, maar alle toetsenborden en muizen die ik ooit heb gebruikt zijn na ongeveer een half jaar normaal gebruik voorzien van een bruine waas. Alsof ik alle toetsen elke dag in modder doop en dat op laat drogen. Nou gebruik ik thuis speciaal schuim om de Apple-muis mee schoon te maken en dat werkt als een speer. En datzelfde schuim zocht ik gisteren ook voor kantoor.
Met dit in mijn hoofd liep ik naar het Koningsplein. "Nee, maar misschien bij Aurora". Ik naar Aurora in de Vijzelstraat. "Nee, misschien in de Kalvertoren". In de Kalvertoren werd ik verwezen naar de Utrechtsestraat. In de Utrechtsestraat naar de Ceintuurbaan. Toen ik van de Utrechtsestraat naar de Ceintuurbaan liep begon ik het vermoeden te krijgen dat "schoonmaakschuim" de computer-equivalent was van "de ovensleutel". Dit behoeft enige uitleg.
In de jaren '90 werkte ik op het strand van Egmond aan Zee en daar hadden we een zogenaamde running gag. Nieuwelingen werden er meestal op uitgestuurd om de ovensleutel op te gaan halen. Dan kwamen ze in de keuken van het strandpaviljoen, vroegen naar dat ding en zeiden ze "nee, de laatste die ik er mee zag lopen was Kraakman". En dan ging diegene naar Kraakman en die speelde het dan gewoon mee en zei dat hij hem aan Wijker gegeven had. Afijn, na ongeveer 2 uur zag je zo iemand dan weer licht beschaamd bij de ijskraam komen. Ze waren heel Egmond door gelopen, maar niemand die hem had.
Uiteindelijk heb ik bij een kantoorboekhandel op de Ceintuurbaan van die vochtige doekjes gekocht. Dat ging ook. Mijn computerspullen glimmen weer als nieuw. En bovendien liep ik een ochtend in het lentezonnetje. Volgens mij moet ik dit in de zomer nog maar eens over doen.

Deel 2

Nummer 1!!!

Afgelopen vrijdag heb ik met kantoor gekart. Tot ieders verbazing was ik de snelste van het veld van in totaal 9 deelnemers. Er gebeurt ook iets met me op het moment dat ik in zo'n klein karretje stap. Er komt een soort rood waas voor m'n ogen en waar ik anders toch wel redelijk rustig en joviaal kan zijn, ben ik dan bloed fanatiek. Ik snij mensen af, duw ze van de baan, ja, als ik met een pistool op de banden van de tegenstander mocht schieten, deed ik het ook!
Het hele festijn bestond uit een opwarmronde, 4 kwalificatieraces en een echte race tot slot. Het meest trots was ik op één van de kwalificatieraces. Om iedereen een eerlijke kans te geven mocht iedereen een keer van de voorste rij starten. Het enige wat je dan (in theorie) hoeft te doen is gas geven, als je jezelf namelijk erg breed maakt kan er niemand langs. In de praktijk is het trouwens wel mogelijk om ingehaald te worden, iets dat mijzelf ook twee keer is overkomen. Maar dat betekent dat iedereen ook een keer van de achterste startrij moet starten. Ik startte die ronde als 9e en finishte als 2e!
Voor de race startte ik van pole-position. Maar ik word nerveus als ik voorop moet rijden, ik ben veel beter in de achtervolging. Al snel werd ik dan ook ingehaald door George en Rene, maar de laatste kon ik net na de gele vlag inhalen toen Rene even niet oplette. Het obstakel was toen van de baan verwijderd, de lichten gingen uit en hopla! Ik was Rene voorbij!
George bleek echter een tough cookie. Hij maakte geen fouten tot aan de laatste ronde. We kwamen wat mindere goden tegen op de baan en waar je bij de Formule 1 dan aan de kant wordt gedirigeerd met een blauwe vlag, blijven ze bij Bleekemolen gewoon voor je rijden. George koos ervoor om rechts achter de twee slakken te blijven hangen, terwijl ik naar links instuurde. En toen kwam de haarspeldbocht naar rechts. De eerste slak gaat op de rem, de tweede gaat op de rem en dus George ook. Maar ik zat aan de linkerkant al naast George voordat er geremd werd, dus toen hij op de rem moest schoot ik in één keer drie man voorbij! Ik hoorde Olav Mol in gedachten gillen "hij is er voorbij, Van der Ent wordt kampioooooeeeeeeen!!!". Toen kon ik de ronde rustig uitrijden en finishte als eerste.
Net zoals in de Formule 1 mocht ik een ereronde rijden met de finishvlag terwijl ik zwaaide naar het uitzinnige publiek. Er volgde een huldiging met het Wilhelmus en champagne spuiten. Het was in één woord briljant.

Rouwkrans

Twee vrouwen besluiten om eens lekker een zuipavond houden. In de vroege morgen op de weg naar huis moeten ze allebei heel erg nodig plassen. Nergens een toilet, alleen een kerkhof. Omdat ze beiden nodig moeten, verdwijnen ze achter een grafsteen en doen hun behoefte. Maar, shit, ze hebben allebei niets bij zich om zich af te vegen, geen zakdoekje, helemaal niets. De eerste veegt zich met haar slip af en gooit deze weg.
De tweede had een dure slip aan die ze pas van haar man gekregen had, deze kon en wilde ze niet opofferen. In het donker voelt ze een lint van een rouwkrans. Ze denkt "dit is een noodgeval", scheurt er een stuk van af, en veegt zich ermee schoon.

De volgende dag treffen hun mannen zich in het café. De ene zegt:
"Mijn vrouw kwam gisteren straalbezopen thuis. En ze had haar slip niet meer aan!"
"Nou dat is niets, die van mij was ook straalbezopen, had haar slip nog wel aan, maar daar zat een stuk lint tussen met het opschrift
'We zullen je nooit vergeten
Je vrienden van de Brandweer'".

Single

Wat maakt een goede single? En dan heb ik het dus over de liedjes in de Top 40 en niet op een man of een vrouw zonder partner. Gisteravond riep ik dat ik de nieuwe single van Kelly Rowland - Work (Freemasons remix) op hetzelfde briljante niveau vind staan als Relax van Frankie Goes To Hollywood. Misschien was dat een beetje overdreven, maar Work is wel een hele goede single. Bovendien hebben beide nummers hetzelfde onderwerp. Verbaasd? Wat dacht je dan dat ze bedoelde met
Put it in
Wanna see me lose my breathe, wanna hear me moan
You gotta get it all the way in, I wanna see you work
Skip the petty needs, No time for complication, etc.

Maar goed, om terug te keren op de vraag waar ik mee begon, wat een goede single maakt, dan denk ik dat je een onderscheid moet maken tussen een single en een liedje. Kronenburger Park van Frank Boeijen is een mooi liedje, maar geen goede single. Dat het dan toch een hit is geworden, dat is dan weer wat anders. Een goede single pakt je van het begin tot het eind, duurt het liefst niet langer dan 4 minuten en bovenal klinkt hij briljant op de radio.
Mijn top 10 aller tijden van briljante singles (in willekeurige volgorde):

The Beach Boys - God only knows
Stevie Wonder - Superstition
Frankie Goes To Hollywood - Relax
Kelly Rowland - Work (Freemasons remix)
Nirvana - Smells like teen spirit
The Beatles - Lady Madonna
Madonna - Ray of light
The Who - My generation
Michael Jackson - Don't stop 'til you get enough
Queen - Innuendo

België

Afgelopen zondag hebben Geri en ik gekeken of er niet een mogelijkheid zou zijn om van de zomer goedkoop op vakantie te gaan. En dan buiten de treurnis van een all-in vakantie in Turkije om. Maar wel zand, zee en zon. Dan kom je, zo bleek al snel, uit op een nog groter tranendal: Spanje, Lloret de Mar.
Begrijp me goed, ik heb niets tegen beide landen, maar wel tegen het slag Nederlander dat daar naar toe op vakantie gaat. Het type 'Ruige Sjonnie', die behangen met tatoos, zuipend van vroeg tot laat en lekker veel lawaai makend door je vakantie heen trekt, een spoor van ergernis achter zich aantrekkend.
Misschien vraag je je af waarom deze DINKy op een goedkope vakantie moet, nou, Geri heeft per 1 mei haar baan opgezegd. Dus vanaf die dag moeten we het op 1 salaris redden. Dat kan, maar dan wordt het wel een beetje krapper allemaal. En het eerste waar wij dan op gaan bezuinigen is op een vakantie.
Vandaag heb ik nog getwijfeld over België. Het onvolprezen Knokke! Naar Restaurant Caroline, met die geweldige gerechten, waarna we ons na een heerlijke dag in een zacht bed laten ploffen.
Maar eens kijken of we daar voor weinig wat kunnen vinden.

Wordt vervolgd...

Volgende week deel 2.

De kogel en de kerk

De kogel is door de kerk! Vandaag hebben we een digitale spiegelreflexcamera gekocht. De afgelopen week hebben we ons goed in het onderwerp verdiept en uiteindelijk hebben we onze voorkeur bepaald voor twee toestellen: de Canon EOS 400 of de Pentax K200. In de winkel werd al snel duidelijk dat de Canon het niet zou worden; te plastic. Bovendien kwam er toen wij op onze beurt stonden te wachten een meisje in de winkel die enorme problemen had met haar Canon. Het ding vertoonde de gebruikelijke Canon-kwaal waarbij het objectief continu foutmeldingen geeft. Da's niks voor mij!
Dan dus de Pentax. De verkoper stelde alleen de K10 voor in plaats van de K200. De K10 is namelijk een veel betere camera, kost bijna net zo veel als de K200, maar is wel een wat ouder model. Uiteindelijk hebben we toch voor de K10 gekozen, omdat die veel meer opties heeft. En zo zie je maar dat je kan onderzoeken tot je een ons weegt, maar dat je uiteindelijk toch de keuze in de winkel maakt.
Nog een SD-kaartje en een fototas erbij en klaar! Opgewekt verlieten we het pand.
De batterij moest eerst even laden, dus hebben we zojuist pas de eerste foto's genomen. De foto van vandaag is met de K10 gemaakt. Hij is iets onscherp, maar misschien kan ik daar nog wat aan doen met Photoshop.
Voor wie het zich afvraagt, op de tafel staat een zak met koekjes.

Cursus 2

Nog meer cursus-leed...

Accelerate

Gisteravond het nieuwe album van R.E.M., Accelerate, beluisterd. Na het vertrek van drummer Bill Berry in 1997 heeft de band veel geëxperimenteerd met alternatieven voor een drummer. Sessie-muzikanten, drumcomputers, een orkest, alles hebben ze wel geprobeerd. De band werd er echter alleen maar stuurlozer van. Wat resulteerde in steeds matiger wordende albums. Dat tij lijkt nu met Accelerate gekeerd.
De plaat is kort met 34 minuten en 34 seconden, maar in die tijd is dan ook wel het beste van R.E.M. sinds hele lange tijd gepropt. Op dit album keert het drietal eigenlijk, of moet ik zeggen eindelijk, weer terug naar de hoogtijdagen van Monster en Automatic for the People. De nummers zijn pakkend, af en toe erg stevig, maar de mooie ballads zorgen voor de broodnodige afwisseling zodat het niet één lange gitaarrif wordt.
Mijn keuzes: Hollow man, Until the day is done (donderdag in Tracks!), Sing for the submarine, Horse to water.
**** (uit 5)