Nummer 1!!!

Afgelopen vrijdag heb ik met kantoor gekart. Tot ieders verbazing was ik de snelste van het veld van in totaal 9 deelnemers. Er gebeurt ook iets met me op het moment dat ik in zo'n klein karretje stap. Er komt een soort rood waas voor m'n ogen en waar ik anders toch wel redelijk rustig en joviaal kan zijn, ben ik dan bloed fanatiek. Ik snij mensen af, duw ze van de baan, ja, als ik met een pistool op de banden van de tegenstander mocht schieten, deed ik het ook!
Het hele festijn bestond uit een opwarmronde, 4 kwalificatieraces en een echte race tot slot. Het meest trots was ik op één van de kwalificatieraces. Om iedereen een eerlijke kans te geven mocht iedereen een keer van de voorste rij starten. Het enige wat je dan (in theorie) hoeft te doen is gas geven, als je jezelf namelijk erg breed maakt kan er niemand langs. In de praktijk is het trouwens wel mogelijk om ingehaald te worden, iets dat mijzelf ook twee keer is overkomen. Maar dat betekent dat iedereen ook een keer van de achterste startrij moet starten. Ik startte die ronde als 9e en finishte als 2e!
Voor de race startte ik van pole-position. Maar ik word nerveus als ik voorop moet rijden, ik ben veel beter in de achtervolging. Al snel werd ik dan ook ingehaald door George en Rene, maar de laatste kon ik net na de gele vlag inhalen toen Rene even niet oplette. Het obstakel was toen van de baan verwijderd, de lichten gingen uit en hopla! Ik was Rene voorbij!
George bleek echter een tough cookie. Hij maakte geen fouten tot aan de laatste ronde. We kwamen wat mindere goden tegen op de baan en waar je bij de Formule 1 dan aan de kant wordt gedirigeerd met een blauwe vlag, blijven ze bij Bleekemolen gewoon voor je rijden. George koos ervoor om rechts achter de twee slakken te blijven hangen, terwijl ik naar links instuurde. En toen kwam de haarspeldbocht naar rechts. De eerste slak gaat op de rem, de tweede gaat op de rem en dus George ook. Maar ik zat aan de linkerkant al naast George voordat er geremd werd, dus toen hij op de rem moest schoot ik in één keer drie man voorbij! Ik hoorde Olav Mol in gedachten gillen "hij is er voorbij, Van der Ent wordt kampioooooeeeeeeen!!!". Toen kon ik de ronde rustig uitrijden en finishte als eerste.
Net zoals in de Formule 1 mocht ik een ereronde rijden met de finishvlag terwijl ik zwaaide naar het uitzinnige publiek. Er volgde een huldiging met het Wilhelmus en champagne spuiten. Het was in één woord briljant.