Oh help! Het dikke Bob de Rooij-montuur is weer in de mode! Afgelopen zomer was het al duidelijk dat de afmetingen weer begonnen te verschuiven richting de grootte van een gemiddelde ouderwetse beeldbuis. Maar ja, dat kon ook niet anders, want veel kleiner konden de brilletjes ook niet meer worden. Een paar jaar geleden kwam oud-collega Eric V met het kleinste brilletje dat ik tot op dat moment had gezien; een gemiddelde postzegel is groter dan één van beide glaasjes die in zijn blauwe trots geperst waren. Nu zijn de 80's weer in en dus komt de wansmaak uit die jaren ook weer terug, inclusief beenwarmers, Dolly Dots-laarsjes en dus ook weer de monstermonturen.
Het zou allemaal niet zo erg zijn, ware het niet dat die grote monturen uit de jaren '80 een enorm nadeel hadden. Als je lachte, zaten de afdrukken van je wangen op je brillenglazen. En als je maar lang genoeg lachte, zoals ik nog wel eens placht te doen, zag je na verloop van tijd niets meer.
Twee oplossingen. 1) Toch maar weer proberen om contactlenzen in mijn ogen te krijgen, alhoewel dat tot op heden nooit is gelukt. 2) Tegen de stroom in roeien en een ziekenfondsmodelletje op het hoofd zetten.
Ik opteer voor het laatste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten