Dat ik een Beatle-fan ben, dat mag bekend zijn. Maar dat ik zo langzamerhand zelfs blij ben dat The Beatles in 1970 de pijp aan Maarten hebben gegeven, dat is waarschijnlijk iets minder bekend.De reden voor die blijdschap is dat heel goede bands uit de jaren ‘60 en ‘70 zo langzamerhand verworden zijn tot een karikatuur van zichzelf. Neem nou bijvoorbeeld de Rolling Stones. Als ik hun werk beluister uit hun toptijd (wat mij betreft eind 60’er, begin 70’er jaren) dan hoor ik een band die vreselijk strakke rock ‘n’ roll maakte, mooie melodieuze, verrassende liedjes produceerde en ook live in topvorm was.
Tegenwoordig zijn The Stones verworden tot een beschamende geldmachine. De enige reden die ik kan bedenken waarom ze nog optreden is om Mammon te dienen. De nummers worden weliswaar goed gespeeld, maar de bezieling is er al jaren uit. De enige tijd wanneer Mick en Keef schijnen te communiceren, is wanneer ze op een podium staan. Daarbuiten praten ze niet of nauwelijks met elkaar. Wat dat betreft is er dus geen noodzaak om de komende concerten in Europa af te lassen; Keef staat al jaren half dood op een podium.
Stel je nou voor dat dat The Beatles waren geweest. Dat Paul nu samen met Ringo en twee vervangers door de wereld heen tourden, ondertussen maar volhouden dat de band nog springlevend is.
Als ik me dat horrorscenario voorstel ben ik blij dat het doek viel in 1970.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten