Telefoon

Op alle plekken kan je bellen en gebeld worden, maar weet wel wat de consequenties zijn...! Fijn weekend.

Pinkpop

Morgen begint het Pinkpop festival in Landgraaf. In 1994 heb ik eenmalig het genoegen mogen smaken om bij Pinkpop aanwezig te zijn. Met mijn goede vriend Bart togen we naar Landgraaf waar we twee nachten door hebben gebracht in een tentje. Nee, niet op de Pinkpop-camping, maar ergens bij een boer ofzo. Bij de bands die we toen gezien hebben zaten achteraf legendarische namen zoals Smashing Pumpkins, Urban Dance Squad en Rage Against the Machine. Maar wat ik me herinner van de optredens van deze bands is van de eerste twee dat ik met de vingers in mijn oren op het veld heb gezeten en bij de laatste dat we hamburgers gingen halen. Wat een herrie was dat!
Maar er stonden ook een stel bands op het programma die bij mij een verpletterende indruk achterlieten zoals Björk, Crowded House, Daryll Ann en vooral The Orb. The Orb was eigenlijk een dj-set annex synthesizer groepje, maar in 1994 was wat zij deden revolutionair. Ze waren toen de afsluiter van Pinkpop en hadden een lichtshow meegenomen die werkelijk ongelooflijk gaaf was. De meeste mensen die voor de keiharde gitaren kwamen hadden na de eerste tonen het veld verlaten, maar dat gaf ook een beetje lucht op dat veld. Ik herinner me dat ik op een gegeven moment om me heen keek en allemaal mensen als betoverd naar dat podium zag staren.
Na een teleurstellend begin, was The Orb een overheerlijk toetje.

Scooter update

Eerder heb ik op dit log beloofd om verslag uit te brengen van de vorderingen op het scooterfront. Zoals je misschien nog kan herinneren, heb ik een week of 4 geleden een scooter gekocht en sindsdien ga ik met dat ding naar mijn werk. De eerste 3 weken was het prachtig mooi, stralend weer en dan is het heerlijk op de scooter. Regen is niet zo erg, maar harde wind is al wel wat vervelender. Maar het allerergste zijn kinderen op een fiets. Kijken doen ze niet, ze horen ook niks want ze hebben een iPod op en bovendien is het de normaalste zaak van de wereld om, al slingerend, te sms'en. Vrijwel dagelijks is er wel zo'n klere-etter met een deathwish die denkt dat hij een scooter van ruim 100kg (+ berijder) kan terugkoppen. Bij Zaandam staan nog steeds mijn remsporen op het wegdek van die keer toen een jongetje keek en vervolgens 15 meter voor mijn scooter toch maar overstak. Het goede nieuws is dat je binnen 7 meter stil kunt staan, zij het met rokende banden.
Maar al met al ben ik erg te spreken over deze manier van vervoer. Het is heerlijk vrij, lekker rustig, je ziet nog es wat en voorlopig is het ook nog zonder gezeik. Wat wil een mens nog meer! Bovendien bleek gisteren dat ik het echt nog niet zo verkeerd heb bekeken, want op Amsterdam Centraal was er een bommelding geweest waardoor tussen 17.00 en 18.00 uur geen treinen reden van en naar dat station. Met mijn scootertje had ik hier echter helemaal geen last van en parkeerde op de normale tijd achter ons huis. Een lange neus naar de trein trekkend.

Hoera!

Vandaag wordt Marcel 34 jaar, gefelicitaart!

Laat me slapen

Afgelopen week stond in het teken van de verliezers. Of de foute winnaars, het is maar net hoe je het bekijkt. Mijn laatste stukje op dit log ging over de uitsluiting van Hind op het Eurovisie Songfestival. Nadien was ik zo van de rel dat ik even geen inspiratie meer had voor dit log. Want op donderdag bleek namelijk ook dat Bulgarije was uitgeschakeld, terwijl die een act hadden wat ik voor Nederland als de toekomst zie: een dj met een lekker zangeresje. En het was nog een goed nummer ook!
De volgende slag kwam op vrijdagochtend toen bleek dat Jaap de Gouden Kooi gewonnen had. Ofwel het Nederlandse volk geloofde echt dat hij van plan was om de helft van het prijzengeld weg te geven, en is dan te naief voor woorden, of het beloond iemand die op tv in zijn kots lag te rollen. In beide gevallen is het slecht nieuws voor de staat van de natie!
Vervolgens bleek op zaterdag dat Rusland had gewonnen met een drakenplaat. En om het hele feest compleet te maken heeft Gerard Joling aangegeven volgend jaar voor Nederland uitgezonden te willen worden.
Na het horen van dat laatste nieuws heb ik me in mijn bed ingegraven. Slapen, da's de enige remedie.

Aangeschoten Hind

Nou, mensen, het zit er weer op. Het Eurovisie Songfestival, bedoel ik. Na één optreden van Hind, waarbij ze onder andere moest concurreren met een zingende kalkoen, een Celine Dion imitator en diverse levende Barbiepopjes, mag ze vanavond alweer haar koffers pakken. Na het horen van de uitslag hoorde ik duidelijk ongeloof in de stem van commentator Cornald Maas, iets in de trant van "hoe kan dit?!". En dit keer deel ik het ongeloof toch wel heel erg. Het was gewoon goed wat Hind liet zien en om dan zo af te gaan...
Om met Mien Dobbelsteen te spreken "Ik ben er helemaal van ondersteboven!".

Bejaardensex

Als je jong bent denk je dat mensen die de 45 gepasseerd zijn niet meer aan sex doen. Sterker nog, vaak denk je dan dat het na de 30 wel gebeurd is met de pret. Bovendien plaats je om jezelf te beschermen alle sex van mensen van 45 en ouder al snel onder het kopje "bejaardensex". En, laten we eerlijk zijn, bejaardensex is behoorlijk goor. Op internet zijn er vast hele sites aan het onderwerp gewijd, maar dat wil nog niet zeggen dat ik geconfronteerd wil worden met zelfs maar het idee dat mijn grootouders van dik in de 90 nog regelmatig een nummertje maken.

In de Gouden Uren van de Tros op Radio 2 draait Daniël Dekker vaak nummers uit het volkse genre. Frans Bauer, Wolter Kroes, Marianne Weber, ja, zelfs Dennie Christiaan komt heel vaak voorbij. Harrie Slinger heeft laatst ook een single uitgebracht, en Daniël draait hem veel. Op deze single beschrijft deze onsympathieke zanger uit Amsterdam Noord hoe hij met zijn vrouw de liefde wil gaan bedrijven in het Amstel Hotel in Amsterdam. Let wel, dit is dezelfde man die ooit "Laat de rijken de crisis betalen" zong op de wijs van "What shall we do with the drunken sailor". Deze man laat zich nu fêteren in een suite van een hotel waar de minimumprijs voor een kamer €430 is. Maar dat terzijde. Op die single beschrijft hij tot in den treure hoe en wat hij precies met zijn vrouw wil gaan doen in dat prachtige hotel. Hij kleedt haar uit, gaat met haar in bad en op het hoogtepunt klinkt het refrein: "ik wil je, ooooh, ik wil je".
Gadverdamme! Bejaardensex, in zijn zuiverste vorm.

Hans!

Het is rustig in Amsterdam qua BN'ers. Of, laat ik het anders formuleren, ik kom er de laatste tijd weinig in het wild tegen. Ja, Wim T Schippers loopt nog wel eens bij zijn uitgever op de Herengracht binnen, maar laten we eerlijk zijn: wie kent Wim T nog tegenwoordig? Jonge mensen kennen hem waarschijnlijk heel misschien nog een klein beetje van de Wetenschapsquiz, maar niet meer als de revolutionaire tv- en radiovernieuwer die hij ooit was.
Wie wel vrijwel iedereen kent en die ik laatst op straat tegen het lijf liep was Hans Klok. Mijn collega had hem niet herkend, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat Hans' windmachine ontbrak. Hij maakt zonder die machine toch een beetje een fletse indruk. Bovendien kan hij zijn ogen helemaal open houden als er niet steeds windkracht 6 in blaast. En dat maakt hem toch ook weer een beetje "gewoner".
Er liep een beetje een nichterig figuur voor Hans uit, misschien degene die normaal gesproken de windmachine bedient. Of het was Hans' vriend, maar hij leek in ieder geval in de verste verte niet op Pamela.

Luilak 2008

In tegenstelling tot vorig jaar, verliep luilak bij ons in de straat dit jaar redelijk rustig. Dat komt ook, denk ik, omdat de buurkindertjes die vorig jaar zoveel herrie maakten, dit jaar op vakantie zijn. Het is dus in meerdere opzichten jammer dat deze vrije dagen niet elk jaar zo rond dezelfde datum vallen. Want ik denk niet dat de overburen volgend jaar ook weer een trippie zullen boeken rond deze tijd. Nee, met 7 (!) kinderen is dat iets moeilijker plannen dan voor andere gezinnen.

Fotografie

Bij fotografie is het heel erg belangrijk om op het juiste moment af te drukken. Maar soms fotografeer je dan iets méér dan je oorspronkelijk gedacht had, zoals op het plaatje hiernaast. Nog een paar voorbeelden:
Leuk, naar de kroeg met vrienden. Waar is de camera? Dit moment leggen we vast!
Dan maar naar het terras met je beste vriendin. Papperlepapperlepapperlepap, foto!
Laatst hebben we zo'n leuke dag gehad op het strand.
Daarna gingen we nog een ijsje eten. Tot slot heb ik nog even een foto gemaakt van de fluitketel. Die moet hoognodig op Ebay nu we een elektrische waterkoker hebben.

Mavo

Vanmorgen las ik in de krant dat er een tentoonstelling is geopend door twee oud-Mavoleerlingen. Deze twee hadden in de jaren '90 op diverse Mavo's gezeten en allebei hadden ze die tijd als "donker" ervaren. Met de tentoonstelling wilden ze aantonen dat het stereotype beeld van de Mavo-klant (dom en lui) niet klopt, maar dat er toch ook echt wel intelligente mensen tussen hebben gezeten en nog steeds zitten.
Ik heb zelf ook op de Mavo gezeten, de St Jan, tegenwoordig het PCC. Een heerlijke tijd. Ik hoefde bijna niet te leren en toch haalde ik redelijke cijfers. De leraren waren prima, namen de tijd en legden dingen desnoods 10 keer uit. Het was allemaal gemoedelijk, weinig stress. En waar de Mavo voor de één het eindstation was omdat ze niet verder konden of wilden leren, was het voor de ander een springplank naar een hogere opleiding. Heel veel oud-Mavoklanten die ik ken zijn dan ook in heel goed betaalde functies voor hoogopgeleiden terecht gekomen, onder andere bij accountantskantoren, als jurist, in de wegenbouw, bij de marine, radiostations en zelfs bij de Ashton Brothers in het theater.
In mijn hele loopbaan op de scholen na de Mavo en in het bedrijfsleven ben ik maar één persoon tegengekomen die bij voorbaat elke Mavo-klant afwees en dat was mijn oude baas bij Oranje-Nassau. Mijn cv had hij niet helemaal goed doorgenomen toen hij mij aannam, daarom kwam ik er waarschijnlijk nog net doorheen. Ach, wat kan je verwachten van een man die zelf ooit is begonnen als panty- en sokkenverkoper in de Bijenkorf.

Nederpop

Afgelopen zaterdagnacht werd de nacht van de Nederpop uitgezonden op Nederland 3. Het programma werd gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk, Leo Blokhuis en Fenno Werkman. Vooral de laatste werkte behoorlijk op mijn irritatiegraad.
In de jaren '80 en '90 hebben de omroepen hun archieven geschoond en bij dat schonen is er veel materiaal verloren geraakt, weggegooid, maar vooral ook gejat. Het is op z'n minst apart te noemen dat deze meneer Werkman heel veel materiaal dat bij de omroepen weg is in zijn privé-archief heeft staan. Matthijs vroeg hem bij vrijwel elk fragment "hoe kom je daar nou weer aan?". Waarop de man dan antwoordde dat hij het in zijn brievenbus gevonden of destijds "gered" had van de prullenbak. Ja ja, en ik ben eigenlijk Peter McCartney, de oneigenlijke zoon van Sir Paul.
Wat ook wel apart is aan "muziekkenners" zoals Matthijs en Leo, is dat ze hun eigen jeugdsentiment niet zien maar die van een ander wel. Heel veel lullige, gedateerde Top 40-bandjes uit de jaren '60 en '70 passeerden de revue, maar vanaf mid-jaren '80 verschoof de aandacht van Top 40 naar de Scherpe rand van platenland.
Zo was daar de uitgebreide aandacht voor de Urban Dance Squad, een band die in de jaren '80 vooral bejubeld werd door de professionele azijnpissers van Oor. Volgens Oor hebben ze het beste Nederpop album aller tijden gemaakt, Mental Floss For The Globe. Kan jij er een hit van noemen? Precies! Ik ook niet! En, oh ja, UDS (de afko doet 't heel goed in het wereldje) hebben een keer opgetreden in The Tonight Show van destijds nog Johnny Carson. Alleen was Carson er niet, maar Jay Leno. Wow! Dan ben je toch echt wel heel erg toonaangevend en baanbrekend geweest. Not!
Ik had de avond opgenomen op mijn oude videorecorder, maar die weigerde halverwege dienst. Ik weet nog steeds niet of ik daar blij om moet zijn of niet.

Herdenken

Zojuist hebben we weer twee minuten stilgestaan bij het feit dat je toch een gelukkig mens bent als je in vrijheid kan en mag leven. Erg nuttig en erg nodig zo'n herdenking.
Zoals elk jaar keek ik ook dit jaar naar de herdenking op de Dam in Amsterdam. Op de commerciëlen is er natuurlijk ook een herdenking, die op de Waalsdorpervlakte, maar het zit daar een beetje weggemoffeld (!) tussen twee reclameblokken. Bovendien, bij de publieken hebben ze de meest geweldige veteranen. Vandaag zag ik een man die zo uit de opnamen van Koot & Bie weggelopen leek te zijn. Een verbeten blik rond de mond, zoveel medailles opgespeld dat het colbertje helemaal naar 1 kant hangt, driftig stappend. Ik dacht dat deze mannen uitgestorven waren, maar blijkbaar is niets minder waar.
Het is eigenlijk ook een jaarlijks terugkerende klucht waarbij er, al zolang als ik me kan herinneren, een blik bejaarden is opengetrokken om die kransen te leggen. Die mensen zijn altijd slecht ter been, moeten elkaar ondersteunen en al struikelend leggen ze dan "hun" krans. Een en ander begeleid door een immer herhalende melodie. Het lijkt op een bewerking van een psalm die op zondag in de kerken gezongen wordt, maar dan slechter. Het is een melodie waarvan je blij bent dat het maar één keer per jaar dodenherdenking is.

Palm

Voor het geval je het je afvraagt, mentaal lig ik even onder deze palmboom. Fysiek dus niet, maar dit is ook al prima...