Vanmorgen las ik in de krant dat er een tentoonstelling is geopend door twee oud-Mavoleerlingen. Deze twee hadden in de jaren '90 op diverse Mavo's gezeten en allebei hadden ze die tijd als "donker" ervaren. Met de tentoonstelling wilden ze aantonen dat het stereotype beeld van de Mavo-klant (dom en lui) niet klopt, maar dat er toch ook echt wel intelligente mensen tussen hebben gezeten en nog steeds zitten.Ik heb zelf ook op de Mavo gezeten, de St Jan, tegenwoordig het PCC. Een heerlijke tijd. Ik hoefde bijna niet te leren en toch haalde ik redelijke cijfers. De leraren waren prima, namen de tijd en legden dingen desnoods 10 keer uit. Het was allemaal gemoedelijk, weinig stress. En waar de Mavo voor de één het eindstation was omdat ze niet verder konden of wilden leren, was het voor de ander een springplank naar een hogere opleiding. Heel veel oud-Mavoklanten die ik ken zijn dan ook in heel goed betaalde functies voor hoogopgeleiden terecht gekomen, onder andere bij accountantskantoren, als jurist, in de wegenbouw, bij de marine, radiostations en zelfs bij de Ashton Brothers in het theater.
In mijn hele loopbaan op de scholen na de Mavo en in het bedrijfsleven ben ik maar één persoon tegengekomen die bij voorbaat elke Mavo-klant afwees en dat was mijn oude baas bij Oranje-Nassau. Mijn cv had hij niet helemaal goed doorgenomen toen hij mij aannam, daarom kwam ik er waarschijnlijk nog net doorheen. Ach, wat kan je verwachten van een man die zelf ooit is begonnen als panty- en sokkenverkoper in de Bijenkorf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten