Afgelopen week liep ik op de gracht in Amsterdam toen ik een busje zag staan met op de zijkant in beschaafde letters: Gooische Dansschool. Tot twee jaar geleden werkte ik voor een oliebedrijf in Amsterdam Zuidoost en veel van de medewerkers wonen in 't Gooi. Ze zijn dan bijvoorbeeld geboren in Limburg, maar met veel mazzel hebben ze aan het begin van de jaren '90 een kast van een huis kunnen kopen in 't Gooi. Gelukkig hebben ze daarna niet het accent aangemeten, maar voor de rest was het precies zoals je dat bij "Gooische Vrouwen" kon zien: veel pracht en praal, rode broeken met blauwe blazers. Of, zoals een collega van mij destijds zei, "Het Gooi, waar een sluier van welvaart een poel van verderf bedekt".
Maar goed, de inwoners van 't Gooi willen graag laten weten dat ze het allemaal beter voor elkaar hebben dan de rest van Nederland. En om die verheven positie te benadrukken plakken ze overal "Gooische" voor. Zo krijg je dan niet een "autodealer", maar een Gooische automediair, een Gooische muziekschool, een Gooische hockey- en tennis-club, de Gooische natuur, ja, zelfs het slapen krijgt iets sjieks. Dat is natuurlijk maar een illusie. De illusie van luxe. Net alsof je beter tennist als je in je onberispelijk witte outfit bij de Gooische tennist.
Om de Gooiers te pesten zei ik dan ook altijd dat het allemaal wel leuk is daar in dat Gooi, maar dat ik tenminste in de parel van Noord-Holland woonde. Het duurde ongeveer een maand of drie voordat ze zich realiseerden dat het grootste gedeelte van 't Gooi óók in Noord-Holland ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten