Spruitjes

Gisteren zei ik in Tracks dat de muziek van Kraftwerk zoiets is als het eten van spruitjes. Als kind vond ik spruitjes echt heel vies. Maar als je ouder wordt verandert je hele lichaam, dus ook je smaak. Wat je eens lekker vond is ineens niet meer lekker en vice versa.

Een paralel kan wat dat betreft getrokken worden met muziek. Vaak moeten platen even wennen of ben je gewoon nog niet helemaal klaar voor de artiest. Na verloop van tijd ga je dan het licht zien en hoor je dingen die je daarvoor nog nooit gehoord had. Ineens "klikt" het.
Zo is het voor mij ook met Kraftwerk gegaan. Het eerste album dat ik van hen kocht was Computer World, volgens velen hun beste album. Ik vond er echter geen klap aan! Saai hoor, steeds hetzelfde, maar vooral, geen "sweeps" die ik zo gewend was van Jean Michel Jarre's synthesizer muziek.

Inmiddels ben ik het steeds meer gaan waarderen en vandaag had ik Computer World weer eens op staan. Het is inderdaad een geweldige plaat. Ik hou van spruitjes!!!