vrijdag 9 februari 2007

Een A B C-tje!

Gisteren zei ik in het programma dat ik vandaag op het log zou posten hoe ik denk dat Oxygene V gemaakt is, dus hier komt het verhaal.

Zoals ik gisteren al zei, in 1976 toen Oxygene uitkwam bestond midi nog niet. Midi is een digitaal systeem waarmee elektronische (muziek)instrumenten real time muzikale informatie uit kunnen wisselen (met dank aan Wikipedia). Waarom is dit nou zo belangrijk? Omdat muzikanten graag verschillende geluiden uit verschillende synthesizers/randapparatuur willen halen en het heel moeilijk is om 1 noot twee keer op exact hetzelfde moment aan te slaan. Je moet je dat zo voorstellen. Je zit in een bandje en jij speelt tegelijkertijd drums, toetsen, bas en gitaar. En al die instrumenten wil je bedienen, maar je hebt maar 1 paar handen. Wat doe je dan? Je neemt alle partijen 1 voor 1 op. Je moet dan dus steeds op hetzelfde moment, hetzelfde patroon voor een ander instrument spelen. Maar waar het bij rock nog wel swingend kan zijn als de drummer een fractie van een seconde later slaat dan dat de bas "plukt", bij synthesizer-muziek (dus ook dance, house, enz) stoort dat vreselijk en wordt het geheel niet harmonieus.

Om onder andere dit probleem op te lossen heeft men midi bedacht. Op die manier kan je meerdere instrumenten, maar ook apparatuur om bijvoorbeeld op te nemen, aan elkaar koppelen. Met 1 klavier kan je dan meerdere synthesizers, samplers, drumcomputers, etc bespelen. Dus met je rechterhand doe je de bas op synthesizer A en met je linkerhand de drum op drumcomputer B en dit allemaal vanaf 1 klavier.

In de jaren '70 bestond dit nog niet, maar had men wel een ander apparaat: een sequencer. Hierin programmeer je wat de synthesizer op welk moment moet doen, dus welke noot moet er aangeslagen worden, hoe lang moet die noot klinken, hoe luid moet die klinken en het tempo waarin de noten moeten worden aangeslagen. Als dat geprogammeerd is, koppel je hem aan een synthesizer en speelt hij een melodie.

Wat je gisteren hoorde in Tracks was Oxygene V, waarbij er eigenlijk maar 2 melodien te horen zijn: eentje op het linkerkanaal en eentje op het rechterkanaal. De melodien zijn verschillend, maar horen toch bij elkaar, omdat ze hetzelfde ritme hebben. Zonder midi is dat alleen mogelijk met een sequencer. Je programmeert dan 1 of 2 sequencers en maakt dan het tempo exact hetzelfde en laat de 2 melodien door elkaar lopen. Klinkt ingewikkeld, als het eenmaal staat is het zo simpel als het uit en aan doen van je tv.

Geen opmerkingen: