Nederpop

Op dit moment ben ik een boek aan het lezen van Jan van der Plas, 50 Jaar Nederpop - Een Geschiedenis Van De Nederlandse Popmuziek. Zoals de titel doet vermoeden, is het een beknopte beschrijving van de popmuziek in Nederland vanaf de jaren '50 tot bijna heden. Op verhalende manier passeren anekdotes over heel veel artiesten de revue. En het is vrij compleet, van Marco Borsato tot Massada en van de Zangeres Zonder Naam tot Acda & De Munnik. Als je al die verhalen achter elkaar leest valt wel op hoe vaak artiesten ruzie krijgen met elkaar over geld. In de jaren '50 en '60 waren het nog "ouderwets" de managers die er vandoor gingen met de poen, maar vanaf de jaren '70 gaat het vooral over "wie heeft dat nummer geschreven". Dat lijkt een onbenullige vraag, maar als je met een band in een oefenruimte staat en er komt een gitarist binnen met een riffje, de bassist raakt geïnspireerd en maakt een killer basloop, de zanger krijgt een ingeving voor de tekst, de drummer slaat lekker door en je scoort een wereldhit, is dan de gitarist de schrijver, of een combinatie van alle leden van de band? Als de gitarist dan een haantje de voorste blijkt te zijn, zal hij zeggen dat hij het nummer geschreven heeft en de eerste ruzie is een feit.
Maar hits kunnen een band ook redden, zoals bij de Golden Earring. Eind jaren '70 liep het allemaal niet meer zo lekker en wilde vooral George Kooijmans ermee ophouden. George had nog een nummer liggen voor een solo-lp, ze namen het nummer, Twilight Zone, op, scoorden een wereldhit en gingen door.
Erg leuk om te lezen allemaal. Het is geen popencyclopie en dat heeft voor- en nadelen. Waarbij het grootste voordeel is dat je als schrijver verbanden kunt leggen tussen de tijdsgeest en de artiesten onderling.
Een absolute aanrader voor elke muziekliefhebber.