Zelf

De vrijheid van het individu vind ik een groot goed. Vrijheid om te doen en te laten wat je wilt, binnen de grenzen van het fatsoen of de wet, daar is in het verleden heel wat voor af gevochten. Ook de beschikking over je eigen leven is, naar mijn mening, een vrijheid die je hebt. Dat wil nog niet zeggen dat ik er daarom geen moeite mee heb als iemand besluit om zijn leven te beëindigen. Integendeel zelfs.

Tot nu toe heb ik in mijn leven twee keer een zelfdoding van dichtbij meegemaakt (en laten we hopen dat het daarbij blijft). En beide keren heb ik totaal niet begrepen waarom iemand zoiets heeft gedaan. Allebei waren het jonge mensen, de ene zelfs nog maar 21, en als je dan het verdriet ziet bij de familie en vrienden...

Er is een boek van Peter R de Vries dat heet Een moord kost meer levens. Daarmee bedoelt hij dat van degene die de moord gepleegd heeft, het leven eigenlijk ook eindigt door de moord die hij begaan heeft. Of dat bij de familie van het slachtoffer het leven eigenlijk ook is opgehouden.

Met zelfmoord is dat niet anders. Het leed dat de zelfmoordenaar zijn familie aandoet is onbeschrijflijk. Families vallen uit elkaar, ouders scheiden, etc. Ik denk nog wel eens dat als de zelfmoordenaar had geweten wat hij of zij heeft veroorzaakt, dat hij het mes nog maar even in de kast had laten liggen.

Vandaag werd bekend dat Antonie Kamerling zelfmoord heeft gepleegd. En als ik dan deze foto zie, dan begrijp ik er weer helemaal niets van.