We hebben onze kat een belletje aangebonden. Het jachtgedrag van Poes was de laatste tijd namelijk tot een probleem verworden. Toen wij nog in Almere woonden lag Poes 23,5 uur per dag voor Jaffa op de bank. Zo af en toe kwam ze dan van de bank af, ging eten, poepen en weer verder slapen. Ze was, zeg maar, de poezelijke variant van Brian Wilson.Nu we in Heiloo wonen lijkt ze echter meer en meer op de poezelijke variant van Jerry Lee Lewis: de hele dag buiten, jagen op vogels, muizen en mollen en als we mazzel hebben komt ze 's avonds binnen slapen. Van een rustige lobbes hebben we in 1,5 jaar tijd een hyperactieve stuiterpoes gekregen die de hele dag van het dak van de schuur naar de tuin en vv aan het sprinten is.
Alles zou nog meevallen als ze niet ook alle vogels uit onze tuin aan het opvreten is. Buiten dat dat wel een beetje zielig is voor die vogels, weet je ook nooit of Poes geen parasiet overhoudt aan die voorbij vliegende Febo. Dus hebben we Poes uitgerust met een belletje. "Zo", dacht ik nog, "nu zijn de vogels weer veilig".
's Avonds kwam Poes alweer met het eerste musje uit de voortuin in haar bek aan lopen. Een verbeten trek om haar bek. "Het was lastig met dat klere-belletje, maar ik laat me niet kisten!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten