The Jacksons - That's What You Get (For Being Polite)

Eind jaren '60, begin jaren '70 lag Amerika plat voor The Jackson 5. Onder de vleugels van Motown's succesvolste songschrijvers scoorden de broertjes hit na hit. Maar kleine jongetjes worden groot en daarmee veranderen ook de ambities. Vooral Michael voelde zich beknot door platenlabel Motown en er werden andere platenmaatschappijen aangezocht. Uiteindelijk kwamen ze bij Epic terecht waar ze artistieke vrijheid werd beloofd. Toch was er een probleem, want leadzanger Jermaine was inmiddels getrouwd met de dochter van Motown-baas Berry Gordy, Hazel. Hij wilde niet van platenmaatschappij wisselen om zijn kersverse schoonvader niet tegen het hoofd te stoten en hij bleef dus bij Motown.
Dit gaf Michael wel de mogelijkheid om volledig in het spotlicht te staan als zanger van de nieuwe Jackson-groep. Een vijfde Jackson-broer was ook zo gevonden, want jongste broer Randy wilde al een hele tijd dolgraag zijn plaats op het podium innemen.
De naam Jackson 5 mochten ze niet meer gebruiken en dus werd het The Jacksons, klonk ook meteen volwassener.

De a- en de b-kant van vandaag komen van het tweede album dat de mannen voor Epic maakten, Destiny. De a-kant, Shake Your Body, was destijds een grote hit en het is ook het laatste nummer geweest dat The Jacksons bij hun laatste concert in 2001 gespeeld hebben. De b-kant is gewoon een prachtig liedje dat je nooit op de radio hoort en daarom is That's What You Get (For Being Polite) deze hele week de B-kant van de Week.

Peter Gabriel - Scratch My Back III

De hele maand februari komen de AlbumTracks van het album Scratch My Back van Peter Gabriel.

Het eerste wat opvalt als je naar dit album luistert is dat drums en gitaren ontbreken, maar dat de plaats van die twee in zijn genomen door een orkest. De nummers missen daardoor soms de frisheid die de originelen hebben, maar in andere gevallen levert het een goed soort beklemming op. Op het nummer dat ik vandaag draai is dat laatste ook van toepassing.

Vorige week hoorde je al het origineel van My Body Is A Cage van Arcade Fire. Ik zei er toen bij dat je even niet op de zang moest letten en dat het dan toch eigenlijk best wel een mooi liedje is. Dat is bij deze versie van Peter Gabriel opgelost, want als hij één ding kan, dan is het wel zingen! En dan blijkt het ineens een wonderschoon liedje dat misschien het best beluisterd kan worden in een donkere kamer met de stereo op 11. Geniet ervan.

Iggy Pop - Hideaway

Achteraf was Iggy Pop niet blij met het album dat hij in 1986 afleverde. Helemaal niet blij zelfs. Volgens hem had David Bowie, die het geheel produceerde, er beter zijn naam op kunnen zetten, zo niet Iggy Pop vond hij het album Blah Blah Blah waaraan hij met Bowie gewerkt had.

Het verhaal gaat dan ook dat Bowie van de sessies voor zijn album Tonight nog aardig wat nummers had liggen en dat die de basis vormden voor Pop's Blah Blah Blah. En dat terwijl Tonight van Bowie al niet echt een hoogvlieger was en de kliekjes vormden dan ook een smakeloze hap.

De a-kant van vandaag, Real Wild Child (wild One), is een cover van een nummer van Johnny O'Keefe uit 1958. Een veel gecoverd nummer, trouwens, want zo hebben onder andere Jerry Lee Lewis, Status Quo, Joan Jett & The Blackhearts, Glamour Camp, Marshall Crenshaw, Brian Setzer en Albert Lee dit nummer ooit opgenomen.

De b-kant van vandaag is ook weer zo'n zouteloos nummer van dat Blah Blah Blah album. Toch is Hideaway deze hele week de B-Kant van de Week.

Peter Gabriel - Scratch My Back II

De hele maand februari komen de AlbumTracks van het nog te verschijnen album Scratch My Back van Peter Gabriel.

Vanavond een nummer dat origineel van Regina Spektor is, Apres Moi. Spektor is hier in kleine kring bekend als een in de Sovjet Unie geboren en in New York opgegroeide singer songwriter. Het is trouwens de bedoeling van dit project dat de artiesten waarvan Gabriel nu een nummer gecoverd heeft, ook een nummer van hem op zullen gaan nemen. Dat album wordt later uitgebracht en dat gaat I'll Scratch Yours heten.

Zover is het echter nog niet. Vanavond gaat eerst de aandacht naar dit onwaarschijnlijk mooie nummer van Scratch My Back.

Veel nieuws!

Er is de laatste tijd veel nieuws uitgekomen, ik bespreek een paar nieuwe albums.

Jurk - Avondjurk
Al jaren kijk ik naar die jury programma's zoals Idols e.d. en dan hoor ik de jury vaak zeggen "als je zingt geloof ik je niet" en tot ik dit album hoorde begreep ik nooit echt wat ze bedoelden.
Het is vreselijk gehyped, dit album van de mannen van Draadstaal. Het zou in het verlengde van Neerlands Hoop zijn gemaakt. Maar als het in het verlengde van iemand staat is het misschien wel van Veldmuis & Kemper (en dat is niet als compliment bedoeld).
Het lijkt het hele album wel alsof een typetje uit Draadstaal het ingezongen heeft. Alsof ze het niet menen. De volgende keer als ik Dennis van de Ven tegenkom op de Herengracht (zijn producent zit een paar pandjes van mijn werk verwijderd) zal ik het hem eens vragen: "Zeg, dat album van jullie, dat was toch een geintje? Zeg alsjeblieft "ja"...".
* (uit 5)

Massive Attack - Heligoland
In de wereld van Massive Attack is alles donker, negatief en gedeprimeerd. Weinig opwekkends dus. En toch...als ze muziek maken klinkt het gewoon mooi. Totaal ongeschikt voor de radio, maar thuis, de gordijnen dicht en de lichten uit en dan dit album. Prachtig!
**** (uit 5)

Alicia Keys - The Element Of Freedom
Zonder twijfel de mooiste vrouw uit de huidige muziekscene. Maar buiten dat is het muzikaal ook vrijwel altijd dik genieten. Dit nieuwe album stelt dan ook niet teleur. De hoogtepunten zijn trouwens wel vooral de singles, waarbij met name Empire State Of Mind zonder Jay Z een verademing is (hoe die drums erin vallen op 30 seconden voor het eind...smullen!).
**** (uit 5)

Hall & Oates - Delayed Reaction

In het Amerika van de begin jaren '80 was er één duo dat wel een hitmachine leek. Alles wat ze aanraakten veranderde in goud. Ik heb het dan natuurlijk over Hall & Oates.

Het nummer Maneater ontstond in de studio. John Oates had een gitaarrifje dat behoorlijk reggae klonk. Darryl Hall vond dat helemaal niets en stelde voor om het wat meer soul te geven. De drums en de bas waren zo verzonnen en Darryl begon er een beetje te improviseren.
"Oho here she comes...". Het werd een beetje stil in de studio. Dat klonk goed! En de zoveelste nummer 1 hit was geboren.

De b-kant van deze single is gewoon een album track van het album waar ook Maneater op stond, H2O. Toch is Delayed Reaction deze hele week de B-kant van de Week.

Peter Gabriel - Scratch My Back

De hele maand februari komen de AlbumTracks van het nog te verschijnen album Scratch My Back van Peter Gabriel.

Van de week hoorde ik 'm voor het eerst en volgens mij is dit een instant klassieker. Het is het eerste werk van Peter Gabriel sinds Up uit 2003 en dan zou je denken dat het teleurstellend is dat er alleen maar covers opstaan. Het tegendeel is waar. Gabriel heeft bekende en minder bekende klassiekers genomen en er een geheel eigen draai aan gegeven.

Vanavond The Book of Love, origineel van The Magnetic Fields uit 1999, en Peter Gabriel bracht het nummer al eerder uit op de soundtrack van de film Shall We Dance, maar in een andere versie hoor je 'm vanavond als AlbumTrack.