Jeff Buckley - Grace III

De AlbumTracks komen in december van het album Grace van Jeff Buckley.

Het nummer wat we vanavond gaan draaien, Hallelujah, is eigenlijk heel simpel gemaakt. Slechts een gitaar met zang. Maar wat voor zang! Het begint allemaal met een zucht, alsof Jeff Buckley er aan het begin van het nummer al geen kracht meer voor heeft. Alsof hij nog net even wat tijd over had bij het maken van dit album en ach, pfffff, dan doen we deze maar.
Niets is minder waar. Jeff nam dit nummer meer dan 20 keer op en uit de drie beste opnames hebben ze dit juweeltje gedistilleerd.

Het origineel is van Leonard Cohen en dit jaar was het X Factor winnares Lisa Lois die er de grootste hit van 2009 mee scoorde. Maar wat mij betreft haalt haar versie het niet bij die van Jeff Buckley. Halleluja, zou ik bijna willen zeggen.

Electric Light Orchestra - One Summer Dream

Electric Light Orchestra had een vreselijk grote hit met het album Out Of The Blue en de singles die ervan af kwamen, met Mr Blue Sky als de grootste hit van allemaal.

Jeff Lynne schreef het nummer in Zwitserland toen hij daar was om nummers voor het nieuwe album te schrijven. Alleen...het lukte niet.
Jeff had een vreselijk writers block en voor de twee weken dat hij daar was, kwam er niets uit zijn pen. Toevallig regende het die twee weken onafgebroken. Maar na die twee weken schoven de donkere wolken aan de kant en brak de zon door. Ineens had Jeff inspiratie: "ik ga een nummer schrijven over het weer". En zo kwam Concerto For A Rainy Day tot leven en Mr Blue Sky was daar het laatste nummer van.

Op het nummer wordt er veel gebruik gemaakt van een vocoder en één van de grootste misverstanden in de popmuziek is wat er aan het eind van het nummer nou gezegd wordt.
Nee, het is niet "Mr Blue Skyyy-eee". Het is "Please turn me over", want het was het einde van kant 3 van de lp.
[dus niet van de cd - het was een dubbel-lp met derhalve 4 kanten. Mr Blue Sky staat op het einde van kant 3 - noot PdK].

De b-kant is niet zo heel bijzonder, want One Summer Dream staat gewoon als laatste track op de lp Face The Music. Toch is het deze hele week de B-kant van de Week.

Jeff Buckley - Grace II

De AlbumTracks komen in december van het album Grace van Jeff Buckley.

Het is moelijk om een favoriet nummer van dit album te halen, want wat dit album juist zo bijzonder maakt is het geheel. Omschrijvingen als "het werkt" of "het is mooi" zijn vaag en nietszeggend. Maar doe jezelf een lol als je het album niet kent, koop het en je begrijpt wat ik bedoel.

Eén van de hoogtepunten van het album draaien we vanavond. Met "Lover, You Should’ve Come Over" — favoriet van menig Buckley-fan — overtreft Buckley al zijn andere prestaties. Dit is hèt absolute hoogtepunt van Grace, zelden klonken ingewikkelde composities zo zuiver en huiveringwekkend mooi. Niet vaak hoor je dit soort zinsneden in pop/rockmuziek: "My kingdom for a kiss upon her shoulder", "All my blood for the sweetness of her laughter" of "She’s the tear that hangs inside my soul forever". Zuivere poëzie op bloedstollend mooie muziek gezet.

(met dank aan Karolien Cammaerts)

McCartney Live!

Tjonge jonge mensen, wat een avond gisteren!
Als je het niet mee had gekregen, gisteravond gaf Paul McCartney een optreden voor een bomvol Gelredome in het altijd gezellige Arnhem. 't Was weer helemaal te gek! We waren er om 17:30u en waren dus op tijd om op ongeveer 25 meter van het podium te komen (zie ook de foto).
Muzikaal was het allemaal dik en dik in orde: van showstoppers zoals Drive My Car, Jet, Let Me Roll It, Live And Let Die (dit keer verwachtte ik het vuurwerk!), Eleanor Rigby en Yesterday tot obscuurder materiaal zoals Mrs Vanderbilt, Helter Skelter, A Day In The Life, Give Peace A Chance, Magical Mystery Tour en wat nieuw werk. Van het begin tot eind een grote grijns en Genieten met een grote G.
Het begon om 20:15 en om 22:55 was het afgelopen. Een grote knal en confetti als afscheid, WAUW!!!!!

***** (uit 5)

Don Henley - Gimme What You Got

Don Henley is misschien niet één van de meest productieve muzikanten, maar wel één van de succesvolste. Dat wil zeggen, als drummer/zanger/songschrijver van The Eagles is hij (mede) verantwoordelijk voor successen als Desperado en Hotel California, maar ook solo kende hij succes met hits als Boys of Summer en New York Minute.
In Amerika is hij dan ook één van de weinige artiesten die succesvol de cross-over heeft gemaakt van de Country-hoek naar mainstream Pop/Rock (misschien weet je het niet, maar in Amerika hanteren ze niet 1 hitlijst, maar wel 10. Voor elke stroming 1!).

Ook deze week is de b-kant niet zo heel erg exclusief, want het staat gewoon op het album The End of the Innocence. Gimme What You Got is deze hele week de B-Kant van de Week!

Jeff Buckley - Grace I

De AlbumTracks komen in december van het album Grace van Jeff Buckley.

Mijn eerste kennismaking met Jeff Buckley kwam toen ik in april 1997 op een platenbeurs in Utrecht op aanraden van een hele goede vriend de cd-single van Last Goodbye kocht. Wat een mooi nummer! Maar, zoals dat gaat, ik vergat de cd-single na die ene keer draaien en hij belandde op de stapel "nog eens beluisteren" waar bij mij alles wat ik "leuk", "interessant" en "mooi" vind belandt. Om het dan nooit meer te beluisteren.
En toen overleed Jeff Buckley in mei 1997. Hij was een eindje gaan zwemmen in de Mississippi. Met zijn schoenen aan. De onderstroom kreeg hem te pakken en weg was dit vreselijk grote talent.

Weer was het die goede vriend die me dit nieuws telefonisch meldde. "Ach", zei ik, "elke dag overlijden er mensen, wat is er zo bijzonder aan deze?". Totale verbijstering aan de andere kant van de lijn! "Luister jij maar eens naar Grace en dan lullen we wel weer verder!"

Gehoorzaam toog ik richting een platenboer en schafte Grace aan. Thuis gekomen zette ik de cd op, bereid om deze favoriet van de scherpe platenrand van Nederland volkomen neer te sabelen. Ik luisterde, kwam aan het eind van de cd en dacht "wat was DIT!". En meteen zette ik 'm weer op. De dag erna nam ik 'm op de Discman mee naar mijn werk. En in de week erna luisterde ik maar naar 1 ding: Grace van Jeff Buckley. Wat kwam dit hard binnen, ik was er helemaal van slag van.

Vanavond dat nummer dat ik voor het eerst hoorde, Last Goodbye. Een laatste zwaai naar een verloren gewaande liefde? Ach, het had ook zo maar voor Ramses geschreven kunnen zijn.

Ramses

Vandaag overleed Ramses Shaffy in Amsterdam.

Misschien raar om te zeggen, maar ik ben altijd verbaasd als ik hoor dat mensen van mijn leeftijd (of jonger) ook van Ramses Shaffy houden. Ik heb altijd het idee gehad dat Ramses "van mij" was. Hij zong voor niemand anders dan voor mij.
Was natuurlijk niet zo. Ik begrijp nu pas dat dat onder andere was wat Ramses zo uniek maakte. Dat iedereen dat had die van zijn muziek en persoonlijkheid hield.

Veel te lang geleden dat ik We Leven Nog draaide. Wat een waaarheid:

Alles loopt mis vandaag
Een spijker in m'n schoen
Uit de tram geduwd
M'n hand verbrand aan de gijzer
Vergeten de kraan open te draaien

Alles loopt mis vandaag
De brief weer niet gepost
De buurman kwaad
De Gelaghkamer nog dicht
Geen voer voor de marmot en de papegaaien

Maar we leven nog, maar we leven nog
En we leven nog, dus niet zeuren

Alles loopt mis vandaag
Niet dronken en niet nuchter
Ik hoor weer nergens bij
De dag gaat dus gierend naar de haaien

Alles loopt mis vandaag
Te laat voor het bezoekuur
Van een vriend met mensenvrees
En jouw hoed voor m'n verjaardag
Heb ik in de gracht laten waaien

Maar we leven nog, maar we leven nog
En we leven nog, dus niet zeuren

Alles loopt mis vandaag
Maar ik hou zo van je
En je was er niet
De sleutel weg, de voordeur dicht
Dus ik kan alleen maar naar je raaien

Alles loopt mis vandaag
Een nieuw mens ontmoet
Gemind en gehuild van het lachen
Een nieuw gezicht, een nieuwe droom
Die nu al onrust gaat zaaien

Maar we leven nog, maar we leven nog
En we leven nog, dus niet zeuren

En zo is het maar net!

Luister donderdagavond naar Tracks voor dit en andere Shaffy chantates.